Zullen we eerst eens naar ons eigen land kijken? Ik meen mij te herinneren dat we hier een 1 a 2 jaar geleden een discussie hadden omtrend de levensbeeindiging van geboren (!) babies die een uitzichtloos leven hadden. Ik ken de details niet meer, maar weet wel dat het heel wat verontwaardiging heeft opgeleverd in de rest van de wereld. De media in de VS had het zelfs over babymoordernaars.
Belachelijke hype in media VS indertijd (maar ja is dan ook de VS). Levensbeeindiging bij pasgeborenen gebeurt uiterst zorgvuldig, met teambesprekingen en input uit vele professies. Alsof het zomaar zou kunnen. Wat doe je kinderen aan die een uitzichtloos leven zullen hebben met veel pijn (denk aan bepaalde huidaandoeningen, etc.). Hoeveel "kunstgrepen" moet je uitvoeren om alles op alles te zetten om "mensen te redden"? Wat is de kwaliteit van een pijnlijk leven waarin je misschien niet ouder wordt dan een paar jaar?
Ethisch probleem, waar toch in Nederland heel zorgvuldig mee wordt omgegaan.
De discussie over euthanasie bij ondraaglijk lijden is geen andere overigens, die ook in de VS veel ophef veroorzaakt.
Gaat even voorbij aan topic!