Het lijkt mij flauwekul dat de meesten bewusteloos zouden geraken omdat de meesten (uitgezonder de mensen die zeer snel flauwvallen) in andere zeer stresserende situaties ook niet bewusteloos geraken. Zo heb ik zelf eens een zeer bedreigende situatie meegemaakt tijdens een vakantiebaantje. Een zware metalen plaat die met grote snelheid naar een stevige metalen wand toekwam op het moment dat mijn hand er volledig tussen zat. De plaat werd getriggerd doordat ik met mijn hand voor een 'oogje' kwam (zo'n LDR-sensor). Ik kon, dankzij het feit dat ik zeer snelle reflexen heb, mijn hand nog net op tijd weg halen (<0,5 sec vanaf de start van de beweging t/m het moment dat de plaat de wand raakt in welke ik moest reageren en mijn hand volledig moest wegtrekken) en ik voelde bij het wegtrekken van mijn hand nog de metalen plaat.
Dat was toch zo goed als een levensbedreigende situatie, als ik mijn hand niet op tijd had weggetrokken dan was die vermoedelijk verbrijzeld geweest, in mijn persoonlijke perceptie (dat is wat in dit geval relevant is aangezien het de reactie van het lichaam bepaalt) is een verbrijzelde hand, uitgaande van een levenslange ernstige handicap, net zo erg of erger dan wanneer je overlijd. Als ik flauw was gevallen dan had ik mijn hand niet kunnen wegtrekken. In plaats van flauw te vallen was ik zelfs scherper en alerter dan anders alsof de tijd vertraagde en ik het in slow-motion zag.
Nu is er 1 groot verschil met zo'n fatale parachutesprong/basejump, ik kon nog zinvol handelen om schade te voorkomen, bij zo'n vrije val met een defecte parachute weet je dat je niets meer kan doen buiten bidden