Iemand die echt hoogbegaafd is heeft geen IQ test nodig. Dat merk je gewoon aan alles in het leven en daardoor ben je een eenling en je wordt er echt niet gelukkig van. Wees maar blij met een IQ net boven het gemiddelde.
Ach, het is maar wat je er mee doet. Albert Einstein had naar verluid een IQ van tussen de 150 en de 160 (ik weet niet op welke vlakken ze hem hebben getest, ook hij zal mogelijk niet op alle vlakken sterk hoogbegaafd zijn geweest). Dat is nog niet eens zo uitzonderlijk.
Hij heeft zijn kwaliteit nuttig kunnen gebruiken voor de maatschappij, daar is geen toelichting voor nodig
Ofdat hij er ook gelukkiger door was dat is weer een heel andere vraag. Hij is hierdoor één van de voornaamste celbrities geworden van zijn generatie (nu ondenkbaar voor een wetenschapper) en dat lijkt mij toch reuzeinteressant. Iedereen kende hem, hij was een graag gezien gast, hij ontmoette de creme de la creme (topathleten, presidenten, andere topwetenschappers, artiesten).
Anderzijds heeft hij een scheiding meegemaakt en had hij ook niet zo'n goed contact met (al?) zijn kinderen. Komt dat mede doordat hij een worcaholic was
Ik denk niet dat iedereen met een zeer hoog IQ daardoor ongelukkig is. Ik heb wel eens een interview gezien met Robert Dijkgraaf (zeer prominente fysicus, hij is één van de pak hem beet 10 internationale deskundigen op het vlak van de snaartheorie, hij was cum laude geslaagd op het VWO en wekte tijdens het interview bij mij de indruk uitzonderlijk intelligent te zijn) en hij ziet er toch niet zo ongelukkig uit. Als hij depressief zou zijn, zou hij dan goed kunnen functioneren op zijn werk?
Is het niet gewoon een kwestie van hoe goed je je kan aanpassen. Als jij intelligenter bent dan de meesten dan hoef je dat nog niet altijd te laten merken, je kan ook gewoon meedoen met de normaal-intelligente mensen.
Dat een hoge intelligentie niet alleen maar voordelen heeft daar hoef je mij niet van te overtuigen (bij humor speelt dat bijvoorbeeld een grote rol, bepaalde dingen zijn wat minder humorvol omdat je het al te snel doorhebt) maar er over klagen is toch ook zielig en zinloos, je kan beter kijken hoe je jezelf kan verbeteren.
Je kunt natuurlijk op meerdere gebieden "hoogbegaafd" zijn, je kunt ook op sociaal gebied hoogbegaafd zijn en dus zeer veel (50+) "echte" vrienden hebben
Je kan onmogelijk 50+ echte vrienden hebben omdat je zo veel vriendschappen niet kan onderhouden. Hoe wil jij er in slagen om wekelijks (of toch minstens maandelijks) met al deze mensen goed te communiceren?
Het kan natuurlijk dat 50+ mensen jou graag zien (bij popsterren nog heel wat meer) maar dat zijn daarom nog niet allemaal vrienden he. Vrienden zijn mensen met wie je een intensief contact hebt, waar je je echt bij betrokken voelt en die zich echt betrokken voelen bij jou. Vrienden zijn mensen die elkaar zeer goed begrijpen met weinig woorden en je gaan missen als je ze een tijd niet ziet.
Je maakt mij niet wijs dat jij 50+ vriendschappen kan onderhouden. Ik vind het al heel indrukwekkend als je 20+ vriendschappen kan onderhouden. Wel komen er bij veel vriendschappen nog een veelvoud van kennissen maar dat zijn geen vrienden. Het hangt natuurlijk ook af van waar je de grens trekt.
Enneh nee, dat is geen hoogbegaafd zijn.
Hoogbegaafdheid is op dit moment gedefinieerd als het bezitten van een extreem hoge intelligentie. Het is wel een talent maar dat is een ander verhaal. Dat een hoge intelligentie niet belangrijker is dan veel andere talenten, dat ben ik wel met je eens maar dat is nogal een clichématige discussie.
BTW, het IQ is nogal gedevalueerd. Een hoge score van nu geeft een vertekend beeld omdat bij veel testen als referentie de prestaties van mensen van decennia geleden wordt gebruikt. De mensen zijn de laatste decennia 'intelligenter' geworden.
