Ik zie dat niet als een probleem omdat mensen de uitspraak veel makkelijker onthouden dan de schrijfwijze, zeker voor hun moedertaal. Bestaat er ook maar één Nederlands woord wat je minstens één keer in de maand gebruikt of hoort waarvan je twijfelt aan de uitspraak? Wel zijn er heel veel woorden waarvan wij twijfelen aan de spelling. Ik haal althans toch niet de 0 fouten op het Nederlands dictee.Dat lijkt mij nou geen goed idee. Je krijgt dan problemen met de uitspraakregels. De ene keer een c die als s wordt uitgesproken en de andere keer een c, in precies dezelfde omgeving van buurletters, die als k moet worden uitgesproken. Dat komt de overzichtelijkheid helemaal niet ten goede.albert davinci schreef:Ik zou er dan toch eerder voor pleiten om de C in beide gevallen te gebruiken aangezien je in het Engels viscosity spelt.
Ik offer dus liever de spelling op tov de uitspraak dan andersom.
Dat is nu éénmaal eigen aan taalevolutie (in de zin van ontwikkeling). Aangezien het Engels op dit moment een zeer dominante taal is en dat in mijn leven waarschijnlijk niet meer zal veranderen stel ik me soepel op tov dat soort fouten en verkies ik het gemak van symmetrie boven het al dan niet correct zijn. Het zal jou misschien al opgevallen zijn dat ik me met sommige woorden bewust niet aan de c/k-spelling houd. Nu pretendeer ik niet dat ik altijd de juiste versie ken maar als ik de Engelse variant ken met een c dan spel ik het bewust ook met een c, alleen doe ik het dan soms weer niet bij vervoegingen omdat het dan moeilijk leesbaar zou worden. Zo zullen de meesten geen probleem hebben met practisch maar zullen ze wel moeite hebben met practijc. Wat dat betreft ben ik ook weer wat inconsistent met mezelf.Daarbij komt dat de c in Engelse woorden ook niet altijd terecht is. Een voorbeeld dat me nu te binnen schiet is het woord kalibratie. Dat is uit het Arabisch afkomstig en daar kennen ze de c als k-klank niet. Via het Latijn is het woord in de Westeuropese talen terechtgekomen en daardoor werd het calibration/calibratie. Maar in het Nederlands heeft men er, m.i. terecht, voor gekozen om het weer met een k te spellen.
Taal is inderdaad geen exacte wetenschap.