het massamiddelpunt van de ster draait rond het gezamenlijke massamiddelpunt. De ster kan onafhankelijk daarvan rond zijn as draaien.
Bovenstaand voorbeeld van ster met planeet is in zoverre een beetje ongelukkig dat sterren in het algemeen vele malen zwaarder zijn dan hun planeten, en dat het gezamenlijke massamiddelpunt zowat in het massamiddelpunt van de ster ligt.
Het voorbeeld wordt leuker als je onze Aarde met haar maan pakt. Het gezamenlijke massamiddelpunt ligt iets van 1000 km onder de aardkorst. (en het is ook dat gezamenlijke massamiddelpunt dat een nette ellips rond de zon beschrijft).
Het middelpunt van onze aarde (6370 km onder de aardkorst) maakt dus een beetje een rare slingerbeweging rond de zon, zo'n beetje als een stoeltje in de octopus van de kermis: draaien rond de centrale as van de attractie waar alle armen aan zitten(de zon), én acentrisch draaien rond het asje waarmee de stoeltjes aan een van de armen zitten. (het gezamenlijke massamiddelpunt) Als extra attractie die de octopus niet heeft (meen ik, al een paar jaar niet meer op de kermis geweest) draait de aarde dan ook nog eens rond haar eigen as.
De aarde doet dat gelukkig allemaal traag genoeg om er niet kotsmisselijk van te hoeven worden.
Door de centrifugale kracht die dat oplevert hebben wij een bult met hoog water aan de aardzijde die van de maan is afgekeerd. (Aan de aardzijde die naar de maan is toegekeerd hebben we óók zo'n hoogwaterbult, maar dat is dan direct door de aantrekkingskracht van de maan)