Om verder te gaan waar ik gebleven was
In 2000 was er bijna een vredesakkoord maar Arafat bleek niet de vader des vaderlands voor de Palestijnen te zijn maar slechts een verdeel en heers politicus. Het cruciale punt waarop geen overeenstemming mogelijk leek was het vluchtelingenprobleem. De 700000 rond 1948 vertrokken Palestijnen- inmiddels met nazaten 3-4miljoen- wilde Israël niet accepteren, hooguit 100000.
although not directly a land-related issue, the parties have found it difficult to reach a compromise. Palestinian negotiators have so far insisted that refugees, and all their descendants, from the 1948 and 1967 wars have a right to return to the places where they lived before 1948 and 1967, including those within the 1949 Armistice lines, citing the Universal Declaration of Human Rights and UN General Assembly Resolution 194 as evidence. Israel accepts the right of the Palestinian Diaspora to return into the new Palestinian state but claims that their return into Israel would be a great danger for the stability of the Jewish state. Moreover, according to Israel, there is no precedent in international law allowing the return of hostile former inhabitants to a new country (as in the Bene decrees in former Czechoslovakia) or of millions of descendants of those refugees. Most Israelis hold that the inflow of millions of poor refugees (almost none of whom were properly integrated by the surrounding Arab countries) will simply exceed the region's dwindling resources. The Arab summit of 2002 declared that it proposed the compromise of a "just resolution" of the refugee problem, to include the option of compensation in lieu of return. It is not currently understood what is meant by "just resolution"; a similar concept was offered by the Israeli government, but rejected outright by the Palestinians in the Summer 2000 Camp David negotiations.
http://en.wikipedia.org/wiki/Proposals_for...lestinian_state
Op andere punten leek een akkoord binnen het verschiet. Hier vind je meer over de Israëlische voorstellen:
http://www.mideastweb.org/campdavid2.htm
Het is uiteraard niet realistisch te verwachten van Israël die miljoenen Palestijnen toe te laten. Dit en de weigering van Arafat om tegenvoorstellen te doen is Clintons reden Arafat de schuld van het mislukken te geven.
Hier nog een genuanceerde, Arafat welwillende, analyse
http://www.slate.com/?id=2064500
Zelf heb ik het idee - voor wat het waard is - dat Arafat in de voorgaande jaren door zijn wanbeleid dermate veel krediet onder zijn eigen achterban verspeeld had dat hij bang was dat hij een realistisch compromis niet door grote delen van zijn achterban geaccepteerd zou kunnen krijgen en zijn positie noch de eenheid van de Palestijnen gebaat zouden zijn met een onacceptabel geacht doch hoogst haalbare akkoord. Ook is het onduidelijk in hoeverre bij Arafat heeft meegespeeld dat binnen de moslimwereld velen niet zozeer een Palestijnse staat nastreven maar de vernietiging van Israël. Dit punt, dat radicale islamieten niet gebaad zijn bij vrede acht ik een grote belemmering voor een oplossing en niet in het belang van de Palestijnen. Zij zouden er goed aan doen zich hier niet door te laten leiden.
Wat betreft mensenrechtenschendingen door de Mossad en het Israëlische leger. Deze worden grotendeels binnen te perken gehouden door de vrije pers, de vele Israëlische mensenrechtenorganisaties en de onafhankelijke rechtelijke macht aldaar. Je kunt niet beter verwachten van een regering en leger dan dat men de veiligheid van de eigen bevolking op de eerste plaats stelt en men soldaten die hun leven riskeren niet makkelijk in het beklaagdenbankje zet om het moreel van de troepen niet te ondermijnen. Een recent incident:
http://www.btselem.org/english/Human_Shiel...s_in_Nablus.asp
However, the army did not construe as a human shield the use of Palestinians, provided they consented, "to deliver a warning" to a wanted person entrenched in a certain location. The army continued the widespread use of this practice, which they referred to as "the neighbor procedure." Following another petition filed by human rights organizations, the High Court of Justice ruled that this practice, too, violated international humanitarian law and that it was thus illegal.
Er zijn meer hooggerechtshof uitspraken ten nadele van het leger en de veiligheidsdienst, o.a. die het verhoren van terroristen in ongemakkelijke omstandigheden verbieden.
)