Geld maakt niet gelukkig

[Don Quichot]

"volledige vrijheid betekent absolute nivellering" dit doet me denken aan het in de economie gebruikte concept "volledige concurrentie" Je zou kunnen stellen dat dit leidt tot volledige gelijkschakeling. Echter, in de praktijk komt volledige concurrentie niet voor omdat mensen zeer verschillen en altijd zoeken naar voordeel voor zichzelf.

Juist dit is wat aan nivellering ten grondslag ligt.

Het wordt zowel gemeden als onbewust nagestreefd. Het grootste voordeel is in beginsel te behalen daar waar men het verst verwijdert is van volledig concurrentie. Als je dit voordeel daar nastreeft kom je dichter bij volledige concurrentie. Zodra je echter elders groter voordeel denkt te kunnen behalen (dit voordeel hoeft natuurlijk niet geld te zijn) en in staat bent daarnaar te switchen doe je dat.

Je hebt gelijk dat daar waar men de grootste verschillen kent men ook het verst verwijderd is van volledige concurrentie. Dit zou bijzonder snel moeten nivelleren in een situatie van regelloosheid. De reden dat dit niet gebeurt is door de regelgeving en dit wordt weer be"invloed door het grote persoonlijk gewin. Ik doel hiermee dus op beinvloeding van politieke situaties, kartelvorming, omkoping en militair geweld.

Verder is het zo dat elke balans slechts tijdelijk is.

Dan zou het ofwel geen balans zijn, ofwel een onderdeel zijn van het in balans raken of zijn van een groter geheel.

Anarchisme, dat Don Quichot voor lijkt te staan is als er wel persoonlijk eigendom is een extreme vorm van liberalisme en bij geen persoonlijk eigendom nog onwerkbaarder dan het communisme.

Dit ben ik niet zo heel erg met je eens. Het houdt verband met hoe we met verschillen omgaan en met polariteit. Het is hetzelfde soort werking als die tussen medemenselijkheid en ego"isme. Iedereen helpt andere mensen omdat we het fijn vinden anderen te helpen. Dat is het mooie aan de mens, maar wanneer we gaan vergelijken hoeveel waardering een ander krijgt wordt het voor ons van belang dat we meer kunnen helpen of geven omdat we dan meer waardering krijgen dan een willekeurige ander. Als de mens niet op deze manier met zichzelf om zou gaan zou er ook geen probleem zijn. Dit vergelijkings 'probleem' ontstaat in de situatie van leiding en regels omdat er anders geen reden is om iemand meer te waarderen dan een ander.

Zonder regels kunnen er echter ook machtsposities ontstaan. Mensen kunnen zich verenigen, rijk worden of op andere wijze machtig.

Macht en geld zijn een uiting van werkingen en dus van regels. De oplossing voor dit "probleem" is in die zin de afwezigheid van regels.

Hierin bestaat een taak voor de overheid om dit te verhinderen of af te breken. Andere taken zijn het in rekening brengen van op de samenleving afgewentelde kosten, het verhinderen dat mensen elkaar schade toebrengen, het bieden van gelijke kansen en de ergste nadelen van ongelijke natuurlijke aanleg lenigen.

Weer een opsomming van uitingen van de regelgeving. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de overheid dit na al die eeuwen nog steeds nietheeft opgelost; het is immers haar enige manier van bestaan.

Verder nog over enkele punten die je noemt: het is niet alleen vanwege de waan van de dag dat een democratische regering naar kortetermijneffecten kijkt. De nadelen van beleidswijzigingen op korte termijn zijn meestal preciezer in te schatten en gelden meestal voor anderen dan de langere termijn voordelen.

Dat is wat Plato de waan van de dag noemt.

Als je meent dat de massa niet in staat is 1 en ander te beoordelen kun je alleen kiezen voor minder overheidsinvloed. En daar ben ik ook voor al acht ik de “Nederlandse massa” nog niet zo dom en zal het een averechts effect hebben als er sociale onrust ontstaat door maatregelen die veel mensen op korte termijn benadelen.

Volgens mij zijn we het helemaal eens, we hebben alleen allebei een andere oplossing in gedachten.

Landbouw: boeren heb je overal en zijn er te veel. De reden dat ze in veel landen weinig verdienen.

De allergrootste vraag van alle vargen zijn die naar zuurstof, water en voedsel. Er zijn miljoenen mensen ter wereld die in hongersnood verkeren. Hoe kom je op het ludieke idee dat het feit dat boeren niet veel verdienen ook maar iets met de wet van vraag en aanbod te maken heeft?

Kleine boeren zijn gehecht aan hun levenswijze en grond , waar ze vaak te weinig van bezitten om in de huidige wereld met efficiënte landbouwmachines genoeg te kunnen produceren.

Het is een manier van leven, geen beroep. Maar het is toch gestoord om te beseffen dat mensen die voedsel produceren niet in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien?

Beschermingsmaatregelen zoals invoerheffingen door overheden vertragen alleen het saneringsproces Als er langdurig bescherming is geweest komt de sanering als die bescherming verdwijnt extra hard aan. We zien dat nu in India waar de tarieven voor katoen sterk zijn verlaagd. Dit is goed voor de economie en helpt oa de kledingproductie maar de kleine katoenboertjes kunnen met hun 2 ossen en een paar vierkante meter geen gezin meer onderhouden. In beginsel moet het mogelijk zijn daar winstgevende landbouw te bedrijven, vooral als in Europa de subsidies worden afgeschaft en er hier een verdere sanering plaatsvindt. Dat dit niet zomaar gebeurt ligt aan de nieuwe lidstaten en vooral aan Frankrijk. Een bijzonder traditioneel land waar de boeren veel sympathie bezitten. Men vreest daar ook voor verandering van het karakter van het platteland.

Dit bewijst mijn punt. Het zijn alle regels samen waardoor de boel uit verband is. Het veranderen van een van die regels heeft daardoor een extreem effect en zeker geen natuurlijk verloop.

Ik hoop dat ik je de onnatuurlijke werking van de regelgeving heb kunnen laten zien. Voor een duidelijkere (en volledigere) uitleg over het ontstaan van deze systemen zou ik je graag "Vertoog over de ongelijkheid" en "Het Maatschappelijk verdrag" van Jean Jaques Rousseau aan willen raden.