Orgaandonatie

[Jan van de Velde]

Hoezeer ik ook een voorstander ben van orgaandonatie (al decennia lang zo'n kaart op zak) vind ik niet dat je dit soort dingen slechts rationeel mag beschouwen. Maar ik vind wel dat we in deze zaken de "bewijslast" maar eens moeten gaan omdraaien. M.a.w. een register aanleggen van mensen die persé geen organen willen afstaan, om wat voor reden dan ook, rationeel of niet. Dan ben je in elk geval verlost van al die miljoenen die gewoon te lui zijn om zo'n kaart aan te vragen.

[ypsilon]

Dan ben je in elk geval verlost van al die miljoenen die gewoon te lui zijn om zo'n kaart aan te vragen.

Eigenlijk hoef je die kaart niet eens te hebben - in België toch niet. Normaal gezien is iedereen bij zij dood officieel orgaandonor. De wet van 13 juni 1986 het wegnemen en transplanteren van organen stelt immers:

HOOFDSTUK III Wegneming na overlijden

ART. 10

§ 1. [ Organen, weefsels en cellen ] bestemd voor transplantatie, alsmede voor de bereiding, onder de voorwaarden bepaald in artikel 2, van therapeutische bestanddelen, mogen worden weggenomen bij [ al wie in het bevolkingsregister of sedert meer dan zes maanden in het vreemdelingenregister is ingeschreven ], behalve indien vaststaat dat tegen een dergelijke wegneming verzet is geuit.

(Programmawet 22.12.2003 - art. 165 - B.S. 31.12.2003)

ART. 11

Het overlijden van de donor moet worden vastgesteld door drie geneesheren, met uitsluiting van de geneesheren die de receptor behandelen of die de wegneming of de transplantatie zullen verrichten.

Om het overlijden vast te stellen late deze geneesheren zich leiden door de jongste stand van de wetenschap.

ART. 12

Het wegnemen [ van de organen, de weefsels en de cellen ] en het sluiten van het lichaam moeten gebeuren met respect voor het lijken en bezorgdheid voor de gevoelens van de familie.

(Programmawet 22.12.2003 - art. 166 - B.S. 31.12.2003)

Je kan dus wel uitdrukkelijk verzet aantekenen. Je donorkaart betekent natuurlijk wel dat je uitdrukkelijke toestemming geeft tot het wegnemen, want dikwijls worden de organen niet weggenomen, omdat men de rouwende familie de vraag (die gesteld dient te worden uit respect) niet wil stellen of ze bezwaar heeft.

[albert davinci]

Maar het is wel onlosmakelijk met elkaar verbonden. uit lijfsbehoud zal niemand organen weigeren indien nodig en ze ook krijgen indien mogelijk.

Tegenover dit recht staat dus ook een plicht. De plicht om bij overlijden je organen af te staan indien ze nog bruikbaar zijn.

Iha houdt het recht voor de één een plicht van de ander in. Mensen zijn bereid iets onbaatzuchtigs voor een ander te doen zolang een ander ook eens iets onbaatzuchtigs voor hen doet.

In dit geval is er geen probleem zolang de ander, die wel zijn organen wil afstaan, dit niet als opoffering ziet en het voor de ander (Ger) wel een opoffering zou zijn.

Sommige orgaandonors vinden het bijvoorbeeld een prettige gedachte dat een deel van hen verder leeft in een ander, dat geeft hen het gevoel dat ze zelf ook nog verder leven.

Anderen, zoals Ger, vinden het dan weer een enge gedachte wanneer een deel van hen lichaam na overlijden in leven wordt gehouden in een ander zijn lichaam. Ofdat dit nu een niet-rationeel te duiden gevoel is, een geloof of religie is niet relevant. Je moet dat gewoon respecteren.

For all you know kan de ziel niet verder gaan wanneer een deel van het lichaam nog leeft om maar een geloofsopvatting te noemen die sommigen hebben (ik zeg niet dat ik het heb, ik noem maar een voorbeeld).

Feit is dat iets wat voor velen zo persoonlijk en emotioneel is een individu zijn eigen keuze moet zijn en geen verplichting, kwestie van respect.

Ethische kwesties kun je ook zuiver rationeel beschouwen.

jij stelt bijvoorbeeld dat je vindt dat een lichaam in 1 geheel moet vergaan.

Hoe rijm je dit bvb met de vaststelling dat zo ongeveer niemand als geheel vergaat.

Heupen, valse gebitten, bypassen, etc.

Dat zijn levenloze toevoegingen aan het lichaam net als dat je met een horloge om zou worden begraven.

Is totaal iets anders als dat een deel van jouw lichaam verder leeft in een ander.

M.a.w. een register aanleggen van mensen die persé geen organen willen afstaan, om wat voor reden dan ook, rationeel of niet. Dan ben je in elk geval verlost van al die miljoenen die gewoon te lui zijn om zo'n kaart aan te vragen.

Jij maakt hier de vooronderstelling dat er mensen zijn die geen donor zijn omdat ze te lui zijn om de kaart aan te vragen.

Dat betwijfel ik zeer sterk zoals ik eerder al aangaf.

In de 1ste plaats hebben de meesten zo'n kaart al eens opgestuurd gekregen. Zelf heb ik hem ook gehad en ik heb hem na een paar weken weggegooid omdat ik op dat moment geen definitieve keuze kon en wilde maken en omdat ik vond dat ik te weinig zeggenschap had over mijn organen/weefsels enz mbt hoe ze verdeeld zouden worden en waarvoor ze wel of niet aangewend mogen worden. Dit is gevoelsmatig zo'n moeilijke beslissing dat veel mensen deze niet kunnen maken. Ik voorspel dat wanneer je de mensen het mes op de keel zet om te kiezen (geen-bezwaar systeem) dat minstens 9 van de 10 niet-donoren dan nee zullen zeggen, al is het maar omdat ze niet gediend zijn van het pushen. Je laat de ander niet in zijn waarde wanneer je hem dwingt een keuze te maken als je die keuze niet kan maken.

In de 2de plaats, als je echt graag iets wil dan zorg je er wel voor dat het gebeurd (binnen de grenzen van het mogelijke ).

Stuur mensen een briefje waarop staat dat ze 1000 euro kunnen krijgen en ze zullen wel reageren hoor.

Het feit dat ze niet gereageerd hebben geeft aan dat ze hier onvoldoende toe gemotiveerd zijn om wat voor reden dan ook. Ik denk niet dat luiheid de belangrijkste oorzaak is van die gebrekkige motivatie.

Als je donor wil worden dan moet je dat formulier wel opsturen om donor te kunnen worden. Wanneer je geen donor wil worden heeft het voor het individu geen zin om dat formulier op te sturen omdat het voor zijn persoonlijke situatie niets verandert ofdat hij het nu wel of niet opstuurt. Dat de overheid liever een nee ontvangt dan een ik weet het niet, dat is voor het individu weinig relevant.

Ik stel daarom dat vrijwel de meesten die niets terugstuurden gewoon geen donor wilden worden op dat moment!

[1207]

In dit geval is er geen probleem zolang de ander, die wel zijn organen wil afstaan, dit niet als opoffering ziet en het voor de ander (Ger) wel een opoffering zou zijn.

plichten zijn doorgaans opofferingen

Anderen, zoals Ger, vinden het dan weer een enge gedachte wanneer een deel van hen lichaam na overlijden in leven wordt gehouden in een ander zijn lichaam. Ofdat dit nu een niet-rationeel te duiden gevoel is, een geloof of religie is niet relevant. Je moet dat gewoon respecteren.

neen, want op die manier kun je al je plichten ontlopen en valt het solidariteitsprincipe in duigen.

Ik heb een nietrationeel onbehagen dat ik belastingen moet betalen.

betekent het nu dat ik daarvan mag afzien omdat het een opoffering voor mij is?

For all you know kan de ziel niet verder gaan wanneer een deel van het lichaam nog leeft om maar een geloofsopvatting te noemen

als je doordenkt vertoont de geloofsopvatting een hoop gaten maar daar gaat het niet om. Is een geloof een reden om je medemens te laten stikken?

respect komt van 2 kanten. Ik red jou maar jij vertikt het mij te redden indien nodig. Moet ik hiervoor respect opbrengen?

[bstard]

Ik vind dat Rogier het heel mooi heeft neergezet: Of je bent voor of tegen. Tegen betekend niet geven en niet ontvangen. Athans, pratisch gezien zal iemand die tegen is achteraan de wachtlijst komen.

[Jan van de Velde]

half off-topic, maar hoort er wel bij vind ik:

http://www.nu.nl/news/1079292/10/Uitvaartb...en_donoren.html

Uitvaartbedrijf geeft korting begrafeniskosten donoren

Uitgegeven: 16 mei 2007 08:46

Laatst gewijzigd: 16 mei 2007 08:47

RIJSWIJK - Monuta Uitvaartzorg en -verzekeringen geeft vanaf woensdag een korting van 150 euro op de uitvaart als van de overledene een of meer donororganen ter beschikking komen.



De grootste uitvaartonderneming in Nederland geeft met deze actie gehoor aan een oproep van de Nierstichting. Dit maakte een woordvoerder van Monuta woensdag bekend.

De Nierstichting wil met financiële prikkels bevorderen dat er meer orgaandonoren in Nederland komen. Mensen die na hun dood organen willen afstaan zouden bijvoorbeeld een korting op de ziektekostenverzekering kunnen krijgen, of zoals in Italië een korting op de begrafeniskosten. Directeur Paul Beerkens opperde dit idee recentelijk naar aanleiding van een onderzoek van het Nederlands Instituut voor de Gezondheidszorg Nivel. Daaruit bleek dat een kwart van de Nederlanders niets voor orgaandonatie voelt.

Maatschappelijke verantwoordelijkheid

Monuta, met 130 vestigingen, duizend medewerkers en 17.000 uitvaarten per jaar, de grootste uitvaartverzorger in ons land, legde contact met de Nierstichting en besloot tot "deze spontane actie". Debets: "Wij willen onze maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen door nu per direct iets te doen. Met de korting op de uitvaartkosten willen we aandacht vragen voor het onderwerp. Misschien is dit net het zetje dat mensen nodig hebben." De Monuta-woordvoerder zei wel te hopen dat deze kortingsactie slechts van tijdelijke aard is, en dat donortekorten in de toekomst niet meer voor komen.

Behoefte

In 2006 waren er slechts tweehonderd donoren. De behoefte is echter aanzienlijk groter. In mei wachtten 1421 mensen op een orgaan. Elk jaar sterven honderden mensen doordat niet tijdig een vervangend orgaan beschikbaar is. Door de vergrijzing en het toenemend aantal mensen met diabetes wordt vooral het tekort aan nieren steeds nijpender. Behalve de Nierstichting werken ook verscheidene politieke partijen aan voorstellen om het aantal donoren te vergroten. Zo heeft de PvdA geopperd om mensen die aangeven na hun dood organen te willen afstaan, een korting op hun paspoort te geven. Andere partijen willen een systeem van actieve registratie. Iedere Nederlander krijgt daarbij een brief met de vraag of hij na zijn dood organen wil afstaan. Wie meerdere keren niet reageert wordt uiteindelijk als donor beschouwd.

ZIE OOK:

NIGZ begint campagne orgaandonoren

Meer levende nierdonoren

[Rogier]

Het is meer een idee dat ik heb dat het vreemd zou zijn als een deel van mij buiten mijn lichaam zou zijn. Bloed, OK, maar een lichaamsdeel? Ik moet er niet aan denken zeg.

En als je ongeneeslijk ziek bent, en moet kiezen tussen een lichaamsdeel van een ander in/op/aan je, of doodgaan?

Niet dat ik iets tegen je standpunt heb (ik heb voornamelijk iets tegen het "niet willen doneren en wel willen ontvangen" uitgangspunt), maar zou je een donor-orgaan niet zien als een noodzakelijk kwaad, indien je leven er vanaf hing?

Wat vinden jullie? Ik ben geneigd niet akkoord te gaan met deze stelling omdat ik vind dat je de bereidheid van het ontvangen van organen niet over één kam kan scheren met de bereidheid om organen te doneren.

Dat kun je wel vinden, maar in de praktijk hangt het één natuurlijk onlosmakelijk samen met het ander. Voor ieder orgaan dat iemand bereid is te ontvangen, moet er ook iemand bereid zijn geweest het te doneren.

De bereidheid om belasting te betalen kun je ook niet over één kam scheren met de bereidheid van openbare voorzieningen gebruik te maken. Maar daarom gaan we de belasting toch ook niet facultatief maken?

Wanneer je organen doneert ben je al dood en dat maakt de emotionele lading heel anders dan wanneer je organen ontvangt als je zwaar ziek bent maar het is moeilijk om mijn gevoel hierover precies te verwoorden.

Dat is wat mij betreft juist een reden om liever mijn eigen organen te willen doneren (nadat ik dood ben althans) dan andersmans organen te willen ontvangen.

[*gast_Floris_*]

Ik denk dat het plan wat een tijd geleden aan de orde was: "als je niet zegt dat je het niet wilt, dan wil je het wel" erg goed bedacht is. In Nederland zijn er zoveel mensen die gewoon helemaal niets van zich laten horen dat er onnodig veel mensen sterven. Het idee nu is dat je het moet laten weten als je het Wel wilt. Mij lijkt het beter dat je het laat weten als je het Niet wilt, dit zorgt ervoor dat mensen serieus gaan nadenken over wat ze willen, en het spaart een hoop mensen levens.

[Ger]

@Rogier, 1207 en alle anderen die het vragen, zie:

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

hier

16 eerdere posts in dit topic waarbij ik alles al meerdere keren gezegd heb. Het voor de zoveelste keer herhalen lijkt me niet erg zinvol. Ga ik dus ook niet meer doen.

[KritischPunt]

Ik ben het volledig eens met Ger, orgaandonatie is een vrije keuze, ongeacht welke veroordeling!

De ter dood veroordeling is een "maatschappelijk" oordeel tegenover iemand die een misdaad heeft begaan. Orgaandonatie is een gunst voor de maatschappij die vragende partij is.

Dus, een gunst (orgaandonatie) uit de rede die de maatschappij oplegt, namelijk ter dood veroordelen, vind ik nogal een bezwaarlijk feit. Het is zeggen: we kunnen niets meer met u doen, maar we willen wel uw organen!!! Als we de straf, de ter dood veroordeling, uit respect voor een maatschappelijk doel uitvoeren, wil niet a priori zeggen dat er geen respect moet zijn voor de persoonlijke keuze, om al dan niet de maatschappij tegemoet te komen met het doneren van de organen. Uit respect voor de vrije wilsbeschikking kan men enkel een persoon straffen door hem deze vrijheid af te nemen (afzondering), zelfs de ter dood veroordeling is een onethische daad, de verplichte orgaandonatie is dat ook.

[1207]

KRitischpunt

het gaat helemaal niet om de doodstraf

Ik blijf er alleszins bij dat het principe "wel ontvangen, maar niet willen geven" een daad van zuiver egoïsme is.

[KritischPunt]

Ik blijf er alleszins bij dat het principe "wel ontvangen, maar niet willen geven" een daad van zuiver egoïsme is.

Het principe: ontvangen indien geven kan hier niet veralgemeend worden. Het is oordelen over de beslissing van iemand anders. Jij ondermijnt die vrije keuze!

De verplichting om organen af te staan:

Stel dat dit zou doorgetrokken worden, om de organen af te staan, kan dat tegen de vrije wil van iemand zijn. Indien ik een orgaan zou ontvangen, bestaat dus de mogelijkheid dat dit van iemand is, die tegen zijn principe gedwongen werd door de maatschappij, dit toe te laten. Dit geeft mij een slecht gevoel!!!

De vrije wil om organen af te staan, dit niet te doen uit principiele redenen, maar wel te ontvangen van vrijwillige donors:

Daarover oordelend, dus dit een egoïstische daad vinden, smaakt naar mijn gevoel: ik ben donor, dus zo ook iedereen - dit is ook een egoïstische visie.

Kan je als donor een voorwaarde stellen, aan wie jouw organen toekomen?

Voor mij is vrijwillig = onvoorwaardelijk. Ik ben donor, mijn organen kan iedereen toekomen, ook aan mensen die uit principiële redenen geen organen willen afstaan.

[Benm]

Kan je als donor een voorwaarde stellen, aan wie jouw organen toekomen?

Waarom zou dat eigenlijk niet moeten kunnen?

In feite is het goeddeels geaccepteerd dat mensen eigenaar zijn van hun eigen lichaam, dus dan lijkt het me niet vreemd dat dat lichaam bij overlijden ook een soort overerfbaar goed is. Ik denk dat het zou moeten kunnen een bepaald orgaan of weefsel na te laten aan een persoon van jouw keuze.

Probleem met orgaandonatie is natuurlijk dat je meestal geen ontvanger kent, en in de meeste situaties ook niet meer bij bewustzijn bent om bijv nog iemand uit een lijstje geschikte acceptanten te kiezen.

Overigens ben ik wel groot voorstander van een systeem waarbij mensen die zelf orgaandonor zijn voorgaan bij het ontvangen van donororganen. Dus voor ieder orgaan eerst de lijst met mensen die donor zijn afwerken, en mocht daar echt geen match te vinden zijn, dan pas verder kijken naar ontvangers die geen donor zijn. Heeft als voordeel dat het veel meer donoren oplevert, terwijl het toch best een fair systeem is. Wellicht moet er nog wel een of andere regeling tussen om te voorkomen dat mensen zich als donor inschrijven pas zodra ze een orgaan nodig hebben, maar dat lijkt me middels een wachttijd best oplosbaar.

[Rogier]

De verplichting om organen af te staan:

Stel dat dit zou doorgetrokken worden, om de organen af te staan, kan dat tegen de vrije wil van iemand zijn. Indien ik een orgaan zou ontvangen, bestaat dus de mogelijkheid dat dit van iemand is, die tegen zijn principe gedwongen werd door de maatschappij, dit toe te laten. Dit geeft mij een slecht gevoel!!!

Heb je dat slechte gevoel ook als je gebruik maakt van openbare voorzieningen die zijn gefinancierd met belastinggeld van mensen die eigenlijk liever geen belasting wilde betalen?

[KritischPunt]

Waarom zou dat eigenlijk niet moeten kunnen?

In feite is het goeddeels geaccepteerd dat mensen eigenaar zijn van hun eigen lichaam, dus dan lijkt het me niet vreemd dat dat lichaam bij overlijden ook een soort overerfbaar goed is. Ik denk dat het zou moeten kunnen een bepaald orgaan of weefsel na te laten aan een persoon van jouw keuze.

Probleem met orgaandonatie is natuurlijk dat je meestal geen ontvanger kent, en in de meeste situaties ook niet meer bij bewustzijn bent om bijv nog iemand uit een lijstje geschikte acceptanten te kiezen.

Daar kan ik inkomen, het gevaar bestaat dan wel dat die voorkeuze, aan wie je de organen wil schenken, op etnische basis kan gebeuren. Dan kan het zijn dat het in leven blijven, afhangt van welke afkomst je bent.

Overigens ben ik wel groot voorstander van een systeem waarbij mensen die zelf orgaandonor zijn voorgaan bij het ontvangen van donororganen. Dus voor ieder orgaan eerst de lijst met mensen die donor zijn afwerken, en mocht daar echt geen match te vinden zijn, dan pas verder kijken naar ontvangers die geen donor zijn. Heeft als voordeel dat het veel meer donoren oplevert, terwijl het toch best een fair systeem is. Wellicht moet er nog wel een of andere regeling tussen om te voorkomen dat mensen zich als donor inschrijven pas zodra ze een orgaan nodig hebben, maar dat lijkt me middels een wachttijd best oplosbaar.

Dat lijkt een logische redenering, maar een uiterst populistische uitspraak:

Dus een spirituele of religieuze overtuiging bepaalt dan of je al dan niet medisch geholpen wordt, dat is proper, hoeveel jaar wil zo de klok terugdraaien???

Heb je dat slechte gevoel ook als je gebruik maakt van openbare voorzieningen die zijn gefinancierd met belastinggeld van mensen die eigenlijk liever geen belasting wilde betalen?

Van "geld" ben je geen "bezit", wist je dat bankbiljetten eigendom zijn van de staat waar ze uitgegeven zijn. Het bezitten/verdienen van geld is dus onderworpen aan voorwaarden van wie het eigendom is!!!

We spreken hier wel over ONS lichaam, jouw, zijn, haar, mijn lichaam. Toon mij JOUW geld???

Een slechte vergelijking, mijn gedacht!!!