De sonde komt in een hyperbolische baan om de planeet. Hij wordt dus eerst aangetrokken door de planeet, en bouwt daarmee zo veel snelheid op dat de sonde daarna weer kan ontsnappen aan de planeet. Een hyperbolische baan is symmetrisch, dat wil zeggen dat de snelheid ten opzichte van de planeet aan het begin van de baan gelijk is aan het einde van de baan. Het lijkt dus alsof er geen snelheidswinst is, maar: als de sonde binnen het zwaartekrachtsbereik van de planeet komt dan is de planeet de sonde aan het inhalen, de planeet heeft een hogere snelheid ten opzichte van de zon. De planeet "sleept" vervolgens de sonde voor een stuk mee in de eigen baan om de zon en geeft hiermee de sonde een stukje van de eigen hoek-impuls (weet niet of dat de correcte nederlandse term is, is angular momentum in het engels). Het resultaat is dat als de sonde weer wegvliegt van de planeet zijn snelheid ten opzichte van de zon hoger is. Dus zonder dat de sonde zelf iets gedaan heeft, die extra snelheid is "gestolen" van de planeet, maar dat heeft geen merkbaar effect op de planeet omdat deze zo zwaar is. Een burn van de sonde is dus niet nodig. Maar dit kan wel. Hier ga ik mijn eigen kennis verlaten: zie dit wikipedia artikel:
http://en.wikipedia.org/wiki/Swing-by_maneuver. De sonde kan een burn doen in het deel van de hyperbolische baan om de planeet waar de snelheid het hoogste is (waar de afstand tot de planeet het kleinst is). In het artikel staat dat verder uitgelegd.