Vervanging 'want'

[Phys]

(sterker, we hebben zelfs nog geen bewijs van alleen Cruijff die het gebruikt )

[Pinocchio]

M.i. weet de luisteraar wel degelijk dat hij gewoon "waarom?" kan vragen. Waarom dan want gebruiken? De uitleg van Phys is de correcte. De spreker zou kunnen zeggen: "Ik vind dat roken verboden moet worden want de implicaties voor de gezondheidszorg en de kosten die dit met zich meebrengt wegen niet op tegen de inkomsten gegenereerd door taksen." Hij houdt het echter op: "Ik vind dat roken verboden moet worden," en blijft daarmee in gebreke qua onderbouwing. Daar wordt hij dan op gepakt door de luisteraar: "Want...?" Zo geef je aan dat de zin eigenlijk niet "af" was, een nuance die "waarom" niet heeft.

@Phys, heeft inderdaad de goede versie. Maar ik onderzoeken waarom mensen deze m.i. verkeerd gebruiken. Ik val er niet voor niks over. (ook taal is een bewustwordingsproces)

Echter 'voor een ander bepalen dat een "uitspraak" (in gebreke is) nog niet af is, is niet aan de luisteraar maar aan de spreker'. Er bestaat ook nog zoiets als iemand 'in zijn waarde laten' en omdat de luisteraar er meer van wil weten, kan deze dat gewoon vragen en niet vinden "de spreker is in gebreke dus ik 'ben legetiem bezig' zeg 'want'.

Lekker kort dat wel, maar 'beschaafd'.....

[eendavid]

Je kan vinden dat het onbeschoft is, maar taalkundig is het toch echt correct...

[ypsilon]

Ik wil hier niet vervallen in een verhaal over wat kan en niet kan binnen een discussie, maar als je over een onderwerp discussieert op basis van argumenten, moet je met twee zijn, en dan is het het goed recht van de ene deelnemer om de andere erop te wijzen als hij in gebreke blijft. Deze laatste moet dat aanvaarden.

[Phys]

Je kan vinden dat het onbeschoft is, maar taalkundig is het toch echt correct...

Dat spreekt volgens mij niemand tegen.

Ik ben het (alweer) met Ypsilon eens: het komt van twee kanten; het is niet zo dat de spreker meer "rechten" heeft dan de luisteraar. Als hij zijn mening wil geven moet hij dat met argumenten doen en wanneer hij dat vertikt, mag hij daar m.i. op gewezen worden.

[Pinocchio]

Mij is geleerd "niet op de stoel van een ander te gaan zitten" en er zijn niet voor niks regels opgemaakt om een conversatie goed te laten verlopen.

Wat mij tegenwoordig meer en meer opvalt is dat men graag voor een ander beslist, opdringerig is.

Ik heb even opgelet op de constructie "want/ waarom": het lijkt er op dat de beargumentatie hier enige grond heeft, het is echter geen vrijbrief voor de gebruiker van het woord.

Één en ander heeft voor mij ook 'meer' te maken met een gehaatste maatschappij.

De vraag hoe een maatschappij 'zo gehaast is', is dan weer een onderwerp voor een ander TOPIC.