Geslachtsoperatie

[Knownothing]

Dit gaat meestal over gewone mannen, geen XXY-ers ofzo, die vinden dat ze innerlijk vrouw zijn maar in het verkeerde lichaam geboren werden. Ze voelen zich een heel leven ongelukkig tot op een bepaald moment een dokter hun piemeltje eraf hakt en een vaginaatje voor in de plaats boetseert. Dan zijn ze tevreden want nu hebben ze eindelijk het lichaam waarvan ze vinden dat het bij hun hoort, waarin ze zich thuis kunnen voelen.

Maar hoe is het in godsnaam mogelijk dat die mensen tevreden zijn met die mooie splinternieuwe vagina terwijl iedere celkern van hun lichaam XY blijft uitschreeuwen? Die ganse geslachtsoperatie is volgens mij even oppervlakkig als "vrouw" op je voorhoofd laten tatoeëren en ik begrijp niet hoe iemand zich kan inbeelden na zulk een ingreep een ander lichaam te hebben. Misschien is er iemand die zulke mensen kent en er wat meer over kan vertellen?

[Nerusai]

Er zijn aanwijzingen voor dat dit heeft te maken met de prenatale omgeving(De tijd dat je in de baarmoeder zit).

Bepaalde stoffen/hormonen hebben invloed op hoe de hersenen ontwikkelen, het zou dus kunnen dat de hersenen van de persoon in kwestie anders zijn ontwikkelt(Lees als meer vrouwelijk)

(Er zijn wel degelijk verschillen tussen de hersenen van vrouwen en mannen, bijv. de 'anterior commisure' is over het algemeen groter in (heterosexuele) vrouwen dan in (heterosexuele) mannen; in homosexuele mannen is deze vaak even groot of groter)

[Sense]

Je krijgt dan meestal ook hormoon behandelingen.

[fornix]

Meestal zijn het mensen (mannen) die al vroeg in de puberteit of zelfs daarvoor voelen dat ze in het verkeerde lichaam zitten. Ondanks dat de operaties "oppervlakkig" de boel aanpassen is het voor die groep mensen toch een hele opluchting een geslachtsverandering te ondergaan daar verandert geen XY of XX chromosoom wat aan.

Voor je in aanmerking komt tot zo'n geslachtsverandering in Nederland (wordt alleen in het VU ziekenhuis te Amsterdam gedaan) wordt je eerst gescreend door een psychiater om daarna te mogen beginnen met een hormoonkuur (duurt volgens mij 2 jaar). In die tijd dien je je ook te gedragen als iemand van het andere (toekomstige) geslacht. Is dat allemaal achter de rug dan mag je de operaties ondergaan.

Het "oppervlakkige" resultaat wordt wel voor een groot deel beinvloed door de lichaamsbouw. Ik ben op de VU weleens een vrouw van bijna 2 meter op hoge hakken tegengekomen...Kijk je toch even vreemd op . Maar als die mensen er blij mee zijn is het m.i. prima, zeker als het hen verlost van het tot dan toe bijna levenslange verlangen tot het andere geslacht te mogen behoren.

[Knownothing]

Het is uiteraard fijn voor hen, het blijft mij alleen verbazen dat ze er zo gemakkelijk "intrappen"

[Anonymous]

Het is volgens mij bewezen dat mannen en vrouwen de eerste 3 maanden van de zwangerschap allemaal hetzelfde zijn, daarna gaan ze zich ontwikkelen to man, danwel vrouw. Bij sommige gaat dit verkeerd en krijgen mensen met primaire mannelijke kenmerken vrouwelijke hormonen en daardoor een vrouwelijke binnenkant om het zo maar te zeggen. andersom kan natuurlijk ook. Dit gaven ze ook als verklaring voor het feit dat mensen op anderen van hun eigen geslacht kunnen vallen, dat schijnt genetisch vastgelegd te zijn.

xxx Natas

[Kluizenaar]

Dit gaat meestal over gewone mannen, geen XXY-ers ofzo, die vinden dat ze innerlijk vrouw zijn maar in het verkeerde lichaam geboren werden. Ze voelen zich een heel leven ongelukkig tot op een bepaald moment een dokter hun piemeltje eraf hakt en een vaginaatje voor in de plaats boetseert. Dan zijn ze tevreden want nu hebben ze eindelijk het lichaam waarvan ze vinden dat het bij hun hoort, waarin ze zich thuis kunnen voelen.

Maar hoe is het in godsnaam mogelijk dat die mensen tevreden zijn met die mooie splinternieuwe vagina terwijl iedere celkern van hun lichaam XY blijft uitschreeuwen? Die ganse geslachtsoperatie is volgens mij even oppervlakkig als "vrouw" op je voorhoofd laten tatoeëren en ik begrijp niet hoe iemand zich kan inbeelden na zulk een ingreep een ander lichaam te hebben. Misschien is er iemand die zulke mensen kent en er wat meer over kan vertellen?

Ga eens hiernaar:

en veel transseksuelen verzwijgen dat hun wens tot geslachtsverandering een zware erotische lading heeft.

Maar daarnaast onderscheidde Blanchard één ander type — mannen aan wie nooit veel vrouwelijks te herkennen was geweest.

Transseksuelen uit deze tweede groep waren als kleine jongetje niet meisjesachtig geweest. Pas in de puberteit beving hen de gedachte een vrouw te worden. Anders dan bij de eerste groep, ging die wens bij hen gepaard met masturbatie en erotische fantasieën. Met het klimmen van de jaren zakte de seksuele drang soms naar de achtergrond, maar het verlangen naar geslachtsverandering bleef. Tegen de tijd dat ze een behandeling aanvroegen, waren velen jaren getrouwd geweest. Na de operatie moesten spraak-, bewegings- en make-up-cursussen hen helpen om sterk mannelijke trekken en patronen te camoufleren.

Het erotisch getinte verlangen vrouw te worden, deed Blanchard denken aan wat psychiaters een `parafilie' noemen — seksuele opwinding over iets anders dan een volwassen medemens. Daarmee legde hij een verband met vormen van fetisjisme; waar sommigen opwinding voelen bij een sexy kledingstuk, zo zou de tweede groep transseksuelen opgewonden raken door zichzelf voor te stellen met een vrouwelijk lichaam of, ingewikkelder, in een vrouwelijke seksuele rol — om het even met welke man. Om de centrale rol van seksualiteit in de oorsprong van hun verlangen te benadrukken, noemde Blanchard deze transseksuelen `autogynefiel' — seksueel gericht op het beeld van zichzelf als vrouw.

Het is nu wel duidelijk waarom