Aardingsweerstand

[Cerium]

Hallo,

De aarding van een huis kan een pin zijn die in de grond geklopt wordt die verbonden is met de aardingsgeleiders in je huis. Maar als de aardingsweerstand te groot is kan het zijn dat je parallel aan de pen die al in de grond zit een extra pen moet in de grond kloppen. Nu is het zo dat die pennen op een afstand van elkaar moeten staan ( hoe verder af hoe lager de aardingsweerstand wordt).

Wat is de verklaring hievoor? Hoe komt het dat die pennen uit elkanders buurt moeten geplaatst worden?

Bedankt

[Stephaan]

Als de aardingsweerstand via de eerste pin te groot is, komt dat waarschijnlijk omdat de grondsoort en of de vochtigheid ter plaatse niet geschikt is voor een goede aarding. Daarom lijkt het me logisch en waarschijnlijk dat je door verder af van de eerste pin een tweede in te slaan andere en betere aardings-voorwaarden zal aantreffen. Bovendien , vermits je nu 2 aardingen hebt in parallel, zal elk van de aardingen een kleinere stroom moeten afvoeren.

Zelfs als de tweede pin een even slechte aardingsweerstand heeft als de eerste zal de totale weerstand maar half zo groot zijn als met één pin.

Misschien kan een expert wel een betere uitleg geven!

[Cerium]

Bedankt voor je antwoord. Maar dat was eigenlijk niet hetgene wat ik me afvroeg. Sorry als ik mijn vraag onduidelijk heb geformuleerd. De weerstand zal dalen door parallel aan de aardingspen nog een pen te slaan. De totale weerstand van 2 in parallel geschakelde weerstanden is immers kleine als de weerstand van de kleinste weerstand.

Maar hoe verder je de twee pennen van elkaar in de grond slaat, hoe kleiner de weerstand zal worden. Dit begrijp ik niet.

[Sybke]

Dit is niet makkelijk uit te leggen. Bedenk dat de elektrische stroom van de ene pin die door het zand de aarde in gaat niet kan snijden met de stroom van de andere pin. Neem verder even voor het gemak aan dat de dikte van de pinnen onbelangrijk is. Als je nu twee pinnen zo dicht bij elkaar zou zetten dat ze elkaar raken zijn ze als het ware maar één pin, waarvan de weerstand groter is dan van twee pinnen. Je kunt dus aanvoelen dat als de afstand groter wordt de weerstand kleiner moet worden. De stroom die van een pin de grond in gaat waaiert als het ware alle richtingen de grond in, maar omdat de stroom van de ene pin niet kan snijden met die van de andere pin, werken de stromen die tussen de twee pinnen in zouden zitten elkaar tegen. Alleen aan de kanten van de pinnen die van alkaar af wijzen kan de stroom vrij uitwaaieren. Ik wou dat ik hier een plaatje van had.

[Jan van de Velde]

Dit is niet makkelijk uit te leggen. ..//.. Ik wou dat ik hier een plaatje van had.

U vraagt, wij draaien....

Met behulp van een werkelijke fantastische applet over elektrische velden rond ladingen:

http://www.cco.caltech.edu/~phys1/java/phy...eld/EField.html

in het bovenste plaatje één lading van 10, het onderste plaatje 2 ladingen van 5. Je ziet niet zo goed dat in het plaatje van de ene aardpen de equipotentiaallijnen (blauw) veel dichter op elkaar liggen _( de eerste verdwijnen in het bolletje dat de lading zelf voorstelt), maar dat is echt zo. Verder zie je wel dat op gelijke afstand van een van de twee pennen (onderste plaatje) veel minder veldlijnen een even lang stuk equipotentiaallijn snijden dan in het geval van de ene pen (bovenste plaatje)

aardingsweerstand 992 keer bekeken

Dit houdt in dat in het geval van de twee apart geplaatste pennen minder amperes door een cm² grond moeten, wat Sybke al trachtte uit te leggen.

(Stel je ruim rond elke pen een holle cilinder voor (neem een equipotentiaallijn). Sluit nou eens een amperemeter aan op 1 cm² van die cilinder en meet de stroomsterkte door die cm². IN het geval van de twee pennen zal die stroomsterkte per cm² doorstroomd oppervlak rond de pen veel lager zijn).

[Cerium]

Bedankt allemaal! Nu is het heel duidelijk.