Wat me duidelijk lijkt, is dat onze jeugd meer met de Engelse taal (via films,televisie...) geconfronteerd wordt, dan met de Franse taal.
de woorden most en meest zijn toch niet zo verschillend?
Moderator: Rhiannon
Ok, kun je een voorbeeld noemen waarbij het niet toegepast wordt? (Ik kon er zo gauw geen bedenken...)Het is niet zo dat alle Engelse trappen van vergelijking gevormd worden met "more" en "most". Alleen zijn de regels daar veel duidelijker.
Voor zover het recentelijk vaker toepassen van 'meest', heb je wellicht gelijk. De oorspronkelijke toepassing in de Nederlandse taal rijkt natuurlijk veel verder de geschiedenis in. Een Franse invloed kan je om die reden denk ik niet uitsluiten.Herodotus schreef:Wat me duidelijk lijkt, is dat onze jeugd meer met de Engelse taal (via films,televisie...) geconfronteerd wordt, dan met de Franse taal.
de woorden most en meest zijn toch niet zo verschillend?
Ik kan zelfs honderden voorbeelden geven:Ok, kun je een voorbeeld noemen waarbij het niet toegepast wordt? (Ik kon er zo gauw geen bedenken...)
Als we in het verleden duiken komen we vanzelfsprekend bij Frankrijk uit, aangezien de laatste overheersing voor de onafhankelijkheid van Nederland Frans was en de laatste overheersing voor de onafhankelijkheid van België Nederlands.Voor zover het recentelijk vaker toepassen van 'meest', heb je wellicht gelijk. De oorspronkelijke toepassing in de Nederlandse taal rijkt natuurlijk veel verder de geschiedenis in. Een Franse invloed kan je om die reden denk ik niet uitsluiten.
Dank, ik had er inmiddels ook een paar bedacht (was gisteren niet zo helder denk ik... ).
Precies, dat dacht ik ook (maar geschiedenis was niet mijn sterkste vak, vandaar de omzichtige formulering).Als we in het verleden duiken komen we vanzelfsprekend bij Frankrijk uit, aangezien de laatste overheersing voor de onafhankelijkheid van Nederland Frans was en de laatste overheersing voor de onafhankelijkheid van België Nederlands.
Het huidige gebruik van meest allicht wel, maar de oorsprong van het ontstaan van het gebruik van het woord meest in de Nederlandse taal ook? Vanaf wanneer is men deze vorm in het Nederlands gaan toepassen?Ik denk echter dat deze kwestie recenter is en dat onze aandacht daarom moet uitgaan naar Engelse invloeden, die zoals Herodotus al stelde veelvuldiger en intenser zijn dan de Franse.
Over de etymologie van meest weet ik niet veel, behalve de informatie uit Van Dale:Het huidige gebruik van meest allicht wel, maar de oorsprong van het ontstaan van het gebruik van het woord meest in de Nederlandse taal ook? Vanaf wanneer is men deze vorm in het Nederlands gaan toepassen?
Dat was dan ook mijn vraag, hoever het gebruik van het woord meest in deze constructie (ik gebruikte het begrip vorm) terug gaat... Lastig na te gaan, lijkt me.gezien constructies als meest mooie een recent verschijnsel zijn.
Alles wat op internet ronddoolt is relatief gezien jong. Internet bestaat nog niet lang genoeg om erachter te komen of deze constructie/vorm van meest mooie verder terug gaat. Ik heb het niet over enkele tientallen jaren, eerder over een eeuw bijvoorbeeld (of langer).Inderdaad, maar we kunnen misschien een indicatie krijgen. Als je "meest mooie" op Google gooit krijg je 38.400 hits (waarvan de meeste betrekking hebben op over het algemeen iets minder betrouwbare sites). Aangezien ik niet zo'n techneut ben weet ik niet of je die kan sorteren op leeftijd, maar als dat wel gaat kunnen we zien hoelang deze constructie al op het internet ronddoolt.
Ik kreeg vd forumleiding een officiële berisping, omdat iets dergelijks beledigend zou kunnen zijn.logiessggtttjj
Dan de uitspraak: meer mooie (of iets anders) dan raak ik de weg toch echt kwijt.WendyTje schreef:Ik hoor de laatste tijd op tv (en in reclames volgens mij) steeds meer de uitdrukking "meest mooie", ik vind dit zo raar klinken, het is toch gewoon: mooiste?
Is dit ook echt fout, en heeft iemand enig idee waarom dat ineens hip is om te zeggen?
Zou goed kunnen. Maar het is misschien ook een gevolg van de neiging van talen op te schuiven van synthetisch richting analytisch. Het Nederlands kende eeuwen geleden meer verbuigingen dan nu, de meeste zijn vervangen door functiewoorden. Waar we bv. ooit gebruikten: "Eén mijner" vrienden, zeggen we nu: "Eén van mijn vrienden." Dit proces is nog steeds gaande. Zelfs de persoonlijke voornaamwoorden moeten eraan geloven: in Vlaanderen is het bijvoorbeeld niet ongebruikelijk, met name in informele spreektaal, "hem" als onderwerp te gebruiken, in Nederland "hun". En we zeggen ook dikwijls "Ik heb ze gezien." i.p.v. "Ik heb hen/haar gezien."De initiële vraag van deze topic was of we in Nederland de 'vervoegingsvorm' met meest vaker zijn gaan toepassen vanwege het vele Engels in onze omgeving. Zou dat zo zijn? Wennen onze oren aan het gebruik en vinden we het in het Nederlands minder 'lelijk' klinken?