De Zwerm (Frank Schätzing)

[Klintersaas]

Wat ik mis in het boek zijn personages waarmee ik mij gemakkelijk kan identificeren. Daardoor leef ik het verhaal niet echt mee; ik lees het boek daardoor nogal afstandelijk, zoals ik een theoretische tekst lees.

Ik deel deze mening met je. De meeste personages gedroegen zich nogal vreemd, terwijl hun karakter eerder stereotiep overkwam. Dit komt hun geloofwaardigheid niet ten goede.

Sommige personages (Gerhard Bohrmann, Erwin Suess, Samantha Crowe,...) zijn (gebaseerd op) bestaande personen, wat uiteraard op het eerste zicht wel leidt tot meer geloofwaardigheid. Omdat ze echter naast fictieve personages handelen kan dit de geloofwaardigheid van het boek ook juist doen afnemen (door de (te) grote contrasten).

Over de personages en de spanning: ik kan me vinden in wat confusie hier schrijft:

Hij schrijft zijn verhaal vanuit het perspectief van verschillende personages, die op verschillende plaatsen in de wereld rampen meemaken die ze maar moeilijk kunnen verklaren. Wij als lezer hebben daardoor meer overzicht, en kunnen vermoeden dat er een nog groter gevaar dreigt. In dat wij meer weten over het grote gevaar dat dreigt, dan de personages in het verhaal, zit een vorm van spanning zoals Hitchcock dat ook deed:

Het feit dat er ("goede") personages sterven vind ik niet zo erg. Dat maakt het boek juist geloofwaardiger. Op het einde had ik echter het gevoel dat de "goeden" beloond werden (ze blijven leven) en de "slechten" gestraft (ze sterven). Hier komt weer dat stereotiepe onderscheid terug tussen "goede" en "slechte" personages.

PS: Ik vraag me ook af in welke volgorde we een vraag moeten voorstellen. Ik denk dat het gaat om de volgorde waarin het boek werd uitgelezen (jhnbk was eerst) en dat het dus nu aan mij is. Zodra iedereen zijn/haar zegje heeft gedaan over de personages zal ik een vraag formuleren.

[ypsilon]

Om toch een beetje overzicht te houden is het wellicht handig als jhnbk (willekeurig gekozen) na het "rondje vooraf" begint met het formuleren van een vraag waarop iedereen kan antwoorden. Vervolgens geeft hij de "pen" door aan de volgende deelnemer voor het formuleren van een vraag etc.

[jhnbk]

Ik kan momenteel de conversaties niet echt volgen was wsf is traag bij mij.

[Wien Ee]

@Ypsilon:

PS: Ik vraag me ook af in welke volgorde we een vraag moeten voorstellen. Ik denk dat het gaat om de volgorde waarin het boek werd uitgelezen (jhnbk was eerst) en dat het dus nu aan mij is. Zodra iedereen zijn/haar zegje heeft gedaan over de personages zal ik een vraag formuleren.

Even terugkomend op de door mijzelf gestelde vraag: Wat vonden jullie van de keuze van de karakters in het boek van Schätzing. Zijn ze geloofwaardig? Kon je je met hun identificeren? Zijn ze goed gekozen om het verhaal te vertellen, en de spanning in het boek op te bouwen? Wat vond je ervan dat halverwege het boek twee karakters door een ramp werden getroffen (Tina Lund, Clifford Stone).

Het feit dat er ("goede") personages sterven vind ik niet zo erg. Dat maakt het boek juist geloofwaardiger. Op het einde had ik echter het gevoel dat de "goeden" beloond werden (ze blijven leven) en de "slechten" gestraft (ze sterven). Hier komt weer dat stereotiepe onderscheid terug tussen "goede" en "slechte" personages.

Dat Tina Lund en Clifford Stone halverwege het boek stierven, daar had ik wel grote moeite mee. Waarschijnlijk omdat ik me met deze personages wél kon identificeren. Ik vond deze beide personages niet buitensporig slecht of goed. Ze begaan een (op zich begrijpelijke) noodlottige misstap, waardoor ze van een positie van aanzien vervallen tot onverdiend ongeluk (dood zelfs). Dat is een tragedie.

Met de andere karakters in het boek kon ik me niet identificeren. Vrijwel al die karakters waren de hele tijd bezig met werk en carrière. Snelle beslissers, weinig slechte gewoontes (vrijwel niemand rookt in dit boek, of drinkt teveel). Vrijwel geen karakter twijfelt over of ze hun leven invullen zoals ze dat werkelijk willen. Voor Leon Anawak had ik wel een zwak, omdat hij de goede zaak waarvoor hij zich inzet zo slecht kon communiceren, en dus niet begrepen werd. Sigur Johanson vond ik te steriel en te geslaagd in het leven. Ik vind dat het boek vanuit wel wat meer gewone mensen had mogen worden geschreven. Nu zijn het toch vrijwel allemaal mensen van de wetenschap of mensen met een glanzende carrière.

[ypsilon]

@Ypsilon: Jhnbk heeft al een vraag gesteld.

Het was meer in antwoord op Klintersaas' vraag over de volgorde

[Klintersaas]

Dat Tina Lund en Clifford Stone halverwege het boek stierven, daar had ik wel grote moeite mee. Waarschijnlijk omdat ik me met deze personages wél kon identificeren. Ik vond deze beide personages niet buitensporig slecht of goed. Ze begaan een (op zich begrijpelijke) noodlottige misstap, waardoor ze van een positie van aanzien vervallen tot onverdiend ongeluk (dood zelfs). Dat is een tragedie.

Dat kan misschien wel kloppen, maar toch vind ik het niet zo erg. Ik heb er juist steeds moeite mee dat in boeken de slechten sterven en de goeden blijven leven. Zo is het leven nu eenmaal niet en ik vind het goed dat dit in dit boek erkend wordt.

PS: Ik zal nog 3 dagen wachten op reacties van de anderen. Mochten die uitblijven dan post ik een nieuwe vraag.

[jhnbk]

ik heb uiteraard niets in de pap te brokken, maar als het aan mij ligt mag er een nieuwe vraag geschoten worden

[Klintersaas]

ik heb uiteraard niets in de pap te brokken, maar als het aan mij ligt mag er een nieuwe vraag geschoten worden

Heb je de vorige vraag al gezien?

Ik zal in ieder geval een nieuwe vraag formuleren. Uiteraard kan je nog steeds antwoorden op confusies vorige vraag.

Vraag 3: Het boek bezat een reusachtige schat aan informatie over de meest uiteenlopende onderwerpen. Hoe keken jullie hier tegenaan? Is deze informatie goed ingepast in het boek? Haalde het de vaart/spanning uit het boek? Was het interessante/oninteressante informatie? Te veel of te weinig informatie?

[jhnbk]

Ik vond het meestal te veel info waardoor de spanning in het boek afgezwakt werd. Ook beïnvloedde de veel info de vrij mooi beschrijvingen die er werden gegeven, ze werden wat langdradig.

[Klintersaas]

Ook beïnvloedde de veel info de vrij mooi beschrijvingen die er werden gegeven, ze werden wat langdradig.

Kan je hier een voorbeeld van geven?

[jhnbk]

Kan je hier een voorbeeld van geven?

helaas zal dit moeilijk worden aangezien ik het boek niet meer heb

[Veertje]

De vragen van confusie en Klintersaas zijn voor mij gerelateerd aan elkaar. Ik vond vaak de technische/wetenschappelijke uiteenzettingen de geloofwaardigheid van de personages afzwakken. Zo is er op een gegeven moment een gesprek tussen Leon Anawak en Karen Weaver over de samenwerking tussen eencelligen, omdat zij met een computersimulatie bezig is en niet verderkomt. Dat iemand die goed is in computersimulaties en tevens wetenschappelijke journaliste is niet begrepen zou hebben dat samenwerking tussen simpele organismen alleen mogelijk is als ze stuk voor stuk hun eigen rol/taak hebben, zonder zich perse bewust te hoeven zijn van elkaar, leek me zeer sterk. Ze moet logisch kunnen denken om te doen wat ze doet, en dat komt hier niet naar voren.

Het hele boek maakte op mij de indruk dat Schätzing al zijn gegevens die hij met zijn Internet research had verzameld maar moeilijk kon loslaten. Hij moest en zou alles verwerken, daar lijkt het op. Propte alles in het boek in de vorm van gedachten, technische documentatie, conversaties etc. Hij had selectiever moeten zijn. Sommige zaken waren echt niet relevant, gingen eindeloos door, haalden de vaart uit het boek. Echter, op andere plekken wist hij relevante informatie op een knappe manier in de verhaallijn te verwerken. Voorbeeld: Als Sigur Johanson op bezoek gaat bij het instituut Geomar om Gerhard Borhmann op te zoeken. Hij wordt daar opgevangen door Heiko Sahling omdat Bohrmann nog bezig is met een rondleiding. Samen luisteren ze naar het einde daarvan waarbij Bohrmann aan een groep middelbare scholieren e.e.a. uitlegt over methaangas. Met dit stuk was niets mis.

[jhnbk]

Goede analyse, de info kon idd wel wat minder.