Wat is de wetenschappelijke methode?

[qrnlk]

Colour me stupid, maar kun je een definitie geven van "statische kennis" die ik kan begrijpen?

Puur afgaande op het woord statisch denk ik dan de wetenschappelijke methode juist statische kennis (absolute eeuwige waarheden) afwijst. Alle wetenschappelijke kennis is voorwaardelijk, tijdelijk, voorbijgaand. De wetenschappelijke methode is een dynamisch proces van kennis vergaarding, vermoedelijk zonder einde.

[theoriegeladen]

De wetenschappelijke methode heeft een aantal eigenschappen welke onveranderbaar zijn en samen de noodzakelijke voorwaarde vormen voor haar identiteit. Drie van die voorwaarden zijn makkelijk te vinden en te geven:

1. Dat zij een methode is.

2. Dat die methode beperkt is tot de wetenschap.

3. Dat zij idealistisch is.

Deze drie voorwaarden of eigenschappen zijn elk afzonderlijk voldoende aan een object het predicaat wetenschap toe te schrijven. Om elke discussie uit te sluiten moet echter aan elke voorwaarde zijn voldoen. Dit is problematisch omdat elk begrip een x aantal voorwaarde impliceert welke soms niet duidelijk zijn te geven, omdat zij zelf(de wetenschappelijke methode) er nog geen uitsluitsel over heeft gegeven en soms is er ook terminologische verwarring.

Noodzaak is problematisch, terwijl noodzaak juist wordt gezocht door de wetenschappelijke methode. Er mag dus worden toegevoegd:

4. Dat haar doel het vinden van noodzaak is.

In het voorbeeld van de psychoanalyse blijkt dat de wetenschappelijke status onterecht was. Een herevaluatie kan dan het verschil aangegeven, maar om dat te kunnen, moet zij problematisch zijn. In het geval van de psychoanalyse is meen ik aan voorwaarde twee niet voldaan. Misschien kon dat ook niet, omdat Freud een pionier was. Hij miste de grondslag van de wetenschap waardoor zijn idee noodzakelijk afweek van de rest van de wetenschap, omdat zij een bijstelling van die rest was. Beide bleken incorrect en konden dus nooit symetrisch zijn. Uiteindelijk adapteerde de wetenschap enkele vormen van de psychoanalyse en in combinatie met de psychotherapie is dat nuttig en leidt tot een bepaalde noodzaak.

Is die noodzaak kennis? Ik denk van wel. Het is wat overblijft na het volgen van de methode. De vraag is alleen waar ligt de mogelijkheid van herevalutie? In punt 1? Dat we het nog een keer kunnen doen? In punt 2? In een bepaalde consistentie met elkaar? In punt 3? Dat zij een redelijke rationele verwachting is? Punt 4? Is dit echt de norm?

Wat met punt 5? Ik vraag me af of empirisme voldoende wordt geimpliceerd door 1 t/m4? Als dat zo is, is mijn demarkatie van passief en actief onzin. Ik denk dat punt vijf expliciet moet zijn, omdat er zuivere waarneming moet zijn. Ondanks dat elk punt zelf beinvloed wordt door vijf, moet vijf ook 1 t/m4 als geheel onder de loep leggen en punt 5 zelf. De reden lijken mij evident.

Ik heb geprobeerd hierboven alles te beantwoorden. Maar zal kort nog even de belangrijkste punten geven.

Wat is statische kennis? Punt 1 t/m 4 min de geimpliceerde 5 (en vijf zelf).

Is statische kennis het doel van de methode? Ja, mits zij geimpliceerd wordt door 4.

Waarom denk ik dat? Ik weet nog niet precies in hoeverre nut en noodzaak aan elkaar gelijk zijn en verschillen.

Is het regressie? Zie de beschouwingen aangaande punt 5.

Vormt de methode de kennis? Het moet in iig aan voorwaarden voldoen en anders kom je in punt 5.

Rest de vraag of punt 5 een van de eerdere punten kan elimineren. Dan zou het actieve het passieve actief maken, wat niet mogelijk is.

[qrnlk]

De wetenschappelijke methode heeft een aantal eigenschappen welke onveranderbaar zijn en samen de noodzakelijke voorwaarde vormen voor haar identiteit.

Klinkt heel intelligent en zo, maar het is volgens mij volledig onzin. Get real.

Drie van die voorwaarden zijn makkelijk te vinden en te geven:

1. Dat zij een methode is.

2. Dat die methode beperkt is tot de wetenschap.

3. Dat zij idealistisch is.

Ik denk dat elk van dezen, zoals hier geformuleerd, helemaal geen voorwaarden zijn. De wetenschappelijke methode is zoals ik hierboven al een paar keer heb opgemerkt geen formele methode. Het is amper meer dan een informele set van gewoonten, cultuur en gebruiken, die hoofdzakelijk beinvloed worden door pragmatische afwegingen en voorbeelden: Go with what seems to work best.

Deze drie voorwaarden of eigenschappen zijn elk afzonderlijk voldoende aan een object het predicaat wetenschap toe te schrijven.

Onzin. Wetenschap is geen predicaat.

De rest van je post was (voor mij) te onbegrijpelijk om er op te kunnen reageren.

[theoriegeladen]

Als ik moet kiezen tussen dat ik onzin praat of dat jij jezelf tegenspreekt, ga ik liever voor een derde optie.

Ga of inhoudelijk in op wat ik zeg of vraag naar verduidelijking.

Ter verduidelijking. Je zegt zelf:

Hekje (#) is een aannemelijke nieuwe theorie. Maar merk op dat elk van deze theorieën de realiteit beschrijven en het is maar net hoe nauwkeurig je het resultaat moet hebben die bepaald welke theorie voor jouw het beste is. Ook al weet je dus dat $ niet echt correct is, blijft het een erg goede benadering die meestal de juiste antwoorden geeft (binnen een ruimere marge voor fouten)

en:

Waarbij toetsbaar daadwerkelijk iets moet betekend en niet alleen "redelijk klinkend" of "overeenkomstig onze verwachtingen" of "wiskundig correct". Wat heb je aan wiskundig correct als je de verkeerde data gebruikt?

en:

Er is geen universeel aanvaarde definitie voor wetenschap of een wetenschappelijke methode. Elke periode en domein heeft hooguit een bepaalde consensus waaraan een wetenschappelijke werk zou moeten voldoen. Je kunt je voorstellen dat deze consensus voornamelijk gebaseerd is op het voorbeeld van gerespecteerde wetenschappers van het moment en elk hun eigen domein. Natuurlijk wordt deze ontwikkeling in de realiteit beperkt door economische en politieke redenen.

Dus je bent het eens dat je van iets kan zeggen dat het wetenschap is of een methode.

Daarnaast zeg je ook dat gewoonte(methode), cultuur( de wetenschap) en gebruiken(idealisme) amper meer is dan een informele set. Beinvloed door pragmatisme en voorbeelden.

Hoezo is zij dan informeel?

Kijk, dat de wetenschap nog niet aan haar eind, wil niet zeggen dat zij onbegrend is of dat zij absoluut is. Jij blijkt te denken dat omdat de werkelijkheid niet aan kennistheoretische causaliteitsprincipes voldoet, kennis en denken zelf daar zelf ook niet aan mogen voldoen; kennen en denken is meer dan geloven en vermoeden.

Dus wat het label wetenschap waard is, is niet duidelijk en verschillen de meningen over, maar dat de wetenschappelijke methode die waarde niet uitdrukt moge zeer duidelijk zijn. Geen onzin dus.

ps Ik hoop dat nu eindelijk die tags werken.

[ypsilon]

Theoriegeladen, ik vind, net als qrnlk, je vorige post schier onbegrijpelijk.

Edit: hier is iets weggevallen.

Daarnaast zeg je ook dat gewoonte(methode), cultuur( de wetenschap) en gebruiken(idealisme) amper meer is dan een informele set. Beinvloed door pragmatisme en voorbeelden.

Qrnlk heeft nergens methode gelijkgesteld met methode, wetenschap met cultuur, gebruiken met idealisme. Ik begrijp ook niet waarom je dat zou doen. Wat bedoel je zelf met "informele set"?

Jij blijkt te denken dat omdat de werkelijkheid niet aan kennistheoretische causaliteitsprincipes voldoet, kennis en denken zelf daar zelf ook niet aan mogen voldoen.

Ik kan dit nergens afleiden uit qrnlk's bewoordingen.

PS: Wat betreft het gebruik van tags in de opmaak:

(Klik op de smiley.)

[theoriegeladen]

Dat zij onbegrijpelijk is, zie ik maar als een compliment. De reden dat ik dat zo zie, zal ik nu aangeven door te vertellen wat ik versta onder informele set.

Alvorens even te hebben aangegeven dat "informele set" niet aan mijn fontijntje is ontsprongen en ik met de toevoegingen van haakjes, zo (...), aan bepaalde begrippen een bepaald verband en oordeel wil suggereren.

De uitspraak dat Qrnlk methode niet gelijkstelt aan gewoonte is correct volgens punt 5 van de noodzakelijke eigenschappen van de wetenschappelijke methode en wordt dus door mij uitgedragen. Of het waar is weet natuurlijk alleen Qrnlk en het staat hem vrij dees of geen te bevestigen, ontkennen, dan wel als uitzondering op de regel te beschouwen.

Dan, wat is informeel? In den beginne mag men aannemen dat er iets is dat materieel aspect is. Dit aspect is de beschouwingswijze die materie beschouwt als materie (met materie wordt hier bv bedoeld inhoud, tegenover vorm).

Zo is het materiele aspect van de mens alles wat binnen de aanschouwde mens valt als mens. Zij is dus in bepaalde mate een tautologie, maar ontkent doordat hetzelfde wordt uitgedrukt door hetzelfde en niet door iets anders.

Een formeel aspect is het aspect dat het object van een materieel aspect aanschouwd op een andere manier, dan volgens het materieel aspect(lees-->eigen aspect). Bv, zoals de biologie de mens beschouwd als een levend wezen, maar de sociologie als een wezen dat deel uitmaakt van een bepaalde omgeving. Biologie en sociologie zijn dus formele aspecten van het materieel aspect.

Een informeel aspect, staat in mijn visie naast het materieel aspect, zonder een formeel aspect te zijn. In eigenlijke zin bestaat zij dus niet, want zij is geen materieel aspect.

Omdat er toch spraken kan en mag zijn van een informele set, kan er dus gesproken worden van wat Qrnlk noemt:

Pragmatisme en voorbeelden. Het zogenoemde praktisch postulaat. (Ter plaatste vraag ik me af of dit een bepaalde (wetenschaps-) ethiek veronderstelt.

Ik stel echter dat dit reeds geimpliceerd werd door punt 5 van de noodzakelijke voorwaarden van de wetenschappelijke methode. Ik ben nu echter tot het inzicht gekomen dat hierin of in een van de andere punten geen ethische voorwaarde wordt gesteld. De vraag is of dat wenselijk is en of dat in punt 5 of punt 6 zou moeten worden gerealiseerd.

Wat wel al mag worden geconcludeerd is dat Qrnlk inderdaad impliceert dat hij de werkelijkheid niet aan kennistheoretische causaliteitsprincipes vind voldoen, omdat hij gewoonte, cultuur en gebruiken als een informele set beschouwd. Terwijl kennistheoretische causaliteitsprincipes wel degelijk formele aspecten zijn. Dus omdat kennis en denken verschillen van de werkelijkheid bestaan beide niet?

Het is nu dus duidelijk dat jullie onbegrip een complimentje voor mij was, omdat de vorige topic dus in bepaalde mate een materieel aspect betrof, enerzijds. Anderzijds wordt ik liever gewoon graag begrepen en hoewel ik plezier vind in de ontdekkingen die mijn kritiek mij biedt(zoals net de ontdekking van ethiek op een bepaalde plaats) is mijn gedetaileerde beschrijving van mijn gedachtes te informeel.

[theoriegeladen]

@ paulus

Ik schreef in de topic: "objectieve krantenberichten mogelijk, een mens kan niet objectief zijn, dus een krantenbericht ook niet" en "bericht 16" het volgende:

'Als men dus tot elke prijs wil dat het zijn van het fenomeen afhangt van

het bewustzijn, moet het object zich van het object onderscheiden, niet door

zijn tegenwoordigheid maar door zijn afwezigheid, niet door zijn volheid maar

door zijn niet. Als het zijn tot het bewustzijn behoort, is het bewustzijn niet het

object, niet in die mate waarin het een ander zijn is, maar waarin het een niet zijn

is. Het is de Eindeloze regressie ...'

Even later schrijft Ypsilon in bericht 19 als een reactie op mijn oordeel: het sentiment, zoals bepaalde stemmingen en gevoelens, is dus subjectief.

En onlosmakelijk verbonden met elke ervaring. Omdat niet het object, maar een beeltenis ervan, aanwezig is in onze geest, grijpt onze geest niet zelf in op de materie. De beeltenis wordt echter meteen een deel van ons kennissysteem, en is daarmee meteen onderhevig aan onze affecten ("sentiment", zoals jij het noemt).

en Paulus

Wat betreft kennis en eenheid van objekt en subjekt: ik denk dat een belangrijk aspekt in deze discussie tot nu toe buiten beschouwing is gebleven, namelijk het gebied van onderzoek. Kennis kan op verschillende manieren worden verworven. Als ik b.v. van een schilderij of een muziekstuk geniet kun je dat ook kennisverwerving noemen: genot, esthetische waardering, liefde, haat, lustgevoelens, relgieuze ervaringen en ook wetenschappelijke kennisverwerving hebben met elkaar gemeen dat ze subjekt en objekt op een of andere manier en in meerdere of mindere mate met elkaar verbinden. Maar bij wetenschappelijke kennisverwerving is juist een kritische houding t.o.v. de beperkingen van onze attitude tegenover de werkelijkheid belangrijk. Ons geheugen is onnauwkeurig, onze waarneming beperkt tot 3 dimensies en een klein gedeelte van het elektromagnetisch spektrum, en wij zijn nauwelijks in staat ons eigen gedrag te verklaren. Daarom moeten we de werkelijkheid objektiveren om tot wetenschappelijke kennis te komen, maar dit geldt met name voor de natuurwetenschappen: ik denk dat kennistheorieen zoals die van Popper vooral gebaseerd zijn op de geschiedenis van de natuur- en de scheikunde. Wanneer je gaat kijken naar wetenschappelijke theorieen die zich op een zgn. hoger niveau van strukturering bevinden, zoals de de culturele en sociale wetenschappen, dan zie je andere methoden en technieken, waarbij het minder belangrijk is dat het kennende subjekt buiten haakjes wordt gezet. Helemaal interessant wordt het wanneer je naar de psychologie gaat kijken, want daar vallen kennend subjekt en gekend objekt met elkaar samen...

en Qrnlk

Verwar svp niet de vorm van het eind-product (een paper, een samenhangend en logisch verhaal) met het proces dat er aan vooraf ging om het vorm te geven. Wetenschap beoefenen is niet een stap-voor-stap proces, het is creatief en chaotisch. Het is beslist niet een vooraf te plannen pad die al door duizenden is plat gelopen: Het is juist de bedoeling om een nieuw pad te banen en zo onze wetenschappelijke kennis verder uit te breiden. Dit proces kan niet ordelijk zijn.

Graag hoor ik hier van je een reflectie of van iemand anders. Dit staat dan los van mijn andere post maar bediscusieerd wel een bepaalde eigenschap van de wetenschappelijke methode.

Mijn reflectie zou zoiets zijn van de wilde natuur vs mens. Wat Sartre dan beschouwd als "niet en afwezigheid" begrijp ik nu niet meer, maar wel dat ik er niet onderuit kan komen.

[ypsilon]

Off-topic discussie over ethiek afgesplitst naar het daartoe bestemde forum: http://sciencetalk.nl/forum/index.php?showtopic=75555

[theoriegeladen]

Wat zegt de herhaling van een fenomeen anders dan de quantiteit van dat fenomeen. Als iets honderd keer gebeurt bevestigd dat niets anders dan zich zelf?

[ypsilon]

Dat lijkt me niet te kloppen. Licht eens toe, als je wil?

[qrnlk]

Strikt genomen is het volgende geldig: "In het verleden behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst"

Maar wetenschap handeld dus niet over gegarandeerde absolute waarheden maar beperkt zich tot redelijke benaderingen.

[theoriegeladen]

De eerste of de tweede zin?

[qrnlk]

De eerste zin is altijd geldig... (muv van mogelijk de daden van een god of zo)

De tweede zin is een definitie van het domain en bereik van wetenschappelijke kennis: Het is altijd een voorwaardelijke benadering van de realiteit zonder enige garantie of zekerheid.

[theoriegeladen]

Ik bedoel zoiets als ontkenning moet ook bevestigd worden. 10 mensen maakt een groep, maar is niet per se een demonstratie. Toch veranderd er iets in mensen als je 10 mensen tegenover ze zet of maar eentje.