Over hoogbegaafdheid

[ypsilon]

Hoogbegaafdheid is een uitermate loze term. Het gaat er niet om dat iemand hoogbegaafd is, of hoe hoog iemands IQ is, maar om hoe hard je wil en kan werken. Iemand kan een hele hoge IQ hebben en toch niks bereiken in het leven en vice versa.

Ik spreek niet tegen dat dat perfect kan, en ik ben zeker niet van mening dat je gedetermineerd wordt door IQ, maar je gaat eraan voorbij dat IQ wel een van de beste predictoren voor werkprestatie is.

[Isaac Newton]

Ik spreek niet tegen dat dat perfect kan, en ik ben zeker niet van mening dat je gedetermineerd wordt door IQ, maar je gaat eraan voorbij dat IQ wel een van de beste predictoren voor werkprestatie is.

Dat kan, maar mijn punt is dat het zinloos is om te zeggen dat iemand hoogbegaafd is, of een hoog IQ heeft, want IQ, of hoogbegaafdheid staat niet garant voor succes. Heel hard werken natuurlijk ook niet, maar in ieder geval meer dan een hoog IQ hebben en niks doen.

[ypsilon]

Een hoog IQ en hoogbegaafdheid zijn niet hetzelfde. En een hoog IQ is inderdaad geen garantie op succes, maar correleert wel met succes (zoals ik al zei: het is een goede predictor).

[(sandra)]

Dat kan, maar mijn punt is dat het zinloos is om te zeggen dat iemand hoogbegaafd is, of een hoog IQ heeft, want IQ, of hoogbegaafdheid staat niet garant voor succes. Heel hard werken natuurlijk ook niet, maar in ieder geval meer dan een hoog IQ hebben en niks doen.

Uhm tja.. ik vind dit eigenlijk nogal onzin. Als je je hele leven het idee hebt dat je anders bent en nog veel meer dingen hebt die je niet kan plaatsen. Uiteindelijk kom je erachter dat je hoogbegaafd bent, dat geeft zooooooo ontzettend veel rust!!!!!!!!!! de puzzelstukjes vallen in elkaar! Je kan mensen op gaan zoeken die ook hoogbegaafd zijn en daar je ervaringen mee delen of 'hoe ga jij hier mee om' gesprekken voeren, en het is natuurlijk ook een stukje herkenning.

[Johan_vd]

Wat bedoel je? Een internet-iq-test kan inderdaad niet meer dan een indicatie geven, als je dat bedoelt.

Het lijkt me dat je ook andere manieren hebt om iemands iq te testen op internet. Als je eenmaal de grap door hebt zijn deze vraagstukken een piece of cake.

Sorry: come again?

Ze laten mensen gewoon opzettelijk hoog scoren, zodat deze mensen zich willen laten testen bij een psycholoog. (Je kan meteen na die test een formulier invullen die al klaar staat omdat je score zeer goed is) Als je eenmaal een toets afgelegd hebt bij de psycholoog, dan zullen ze tegen vele kandidaten zeggen: Sorry meneer, uw iq voldoet toch net niet aan onze normen. Hou je je klanten toch nog tevreden en hou je er zelf een lekkere duit aan over.

[ypsilon]

Het lijkt me dat je ook andere manieren hebt om iemands iq te testen op internet. Als je eenmaal de grap door hebt zijn deze vraagstukken een piece of cake.

Nee, die heb je niet. Een goede IQ-test wordt afgenomen onder begeleiding van een psycholoog. Dat de vragen gemakkelijker lijken te worden kan een leer-effect zijn.

Ze laten mensen gewoon opzettelijk hoog scoren, zodat deze mensen zich willen laten testen bij een psycholoog. (Je kan meteen na die test een formulier invullen die al klaar staat omdat je score zeer goed is) Als je eenmaal een toets afgelegd hebt bij de psycholoog, dan zullen ze tegen vele kandidaten zeggen: Sorry meneer, uw iq voldoet toch net niet aan onze normen. Hou je je klanten toch nog tevreden en hou je er zelf een lekkere duit aan over.

Hier kan ik niet over oordelen. Maar dit wil ik toch even opmerken: de mensa aanvaardt leden met een IQ-score boven het 98ste percentiel. Dat is zeer hoog, als je weet dat IQ een normale verdeling volgt.

[Mechanieker]

Een hoog IQ en hoogbegaafdheid zijn niet hetzelfde. En een hoog IQ is inderdaad geen garantie op succes, maar correleert wel met succes (zoals ik al zei: het is een goede predictor).

Volgens mij is de (economisch) meest succesvole combinatie een hoog IQ en GEEN hoogbegaafdheid. Het prototype 'schrandere vakman' dus.

Ons land sterft namelijk van de hoogbegaafden die echter ook de indolentie zelve zijn. Slecht een klein aantal realiseert zo nu en dan eens wat. Verder merk ik dat hoogbegaafdheid pas tot bloei komt en vruchten voortbrengt als de mens ruw wordt teruggeworpen op zijn eigen vermogens. In de schoot van een universiteit of - erger nog - binnen bereik van moeders pappot komt er vrijwel nooit iets respectabels tot stand, ondanks alle mooie gedachtes die er vast zijn. Er is wat mij betreft dan ook niets irritanter dan een hoogbegaafde die niets leest, en voortdurend in vervoering is van zijn eigen intelligentie, ondanks het feit dat zijn (of haar...) ideeen al millenia oud blijken te zijn. Schande over hem, de hoogbegaafde die nooit leest of intellectueel spart met zijn gelijken.

Maar terzijde: ik heb nog niemand hier gehoort over het feit dat hoogbegaafden daadwerkelijk fundamenteel anders lijken te zijn dan 'normale' mensen. Er zou zelfs een meetbaar andersoortige herseninrichting mee gemoeid zijn. Dat hoorde ik onlangs nog van een (hoogbegaafde) neuropsycholoog/vriend van me. Een hoogbegaafde geest is dus echt wezenlijk anders dan een gemiddeld geest. Er is bijna sprake van een totaal verschillend wezen, een categorisch verschil, misschien in dezelfde zin als het categorische verschil tussen mens en dier.

Ik heb zlef overigens nooit echt last gehad van mijn hoogbegaafdheid (jawel!). Ik kan me mijn eigen moment van zelfrealisatie goed herinneren, het moment waarop ik zelf uit die diepe, diepe duisternis van oppervlakkigheid, conformiteit en algemene beestachtigheid ontwaakte toen ik jaar of 5 was. Jammer was wel dat ik me ook al snel realiseerde dat ik nooit machtig genoeg zou zijn om alles te doen waartoe ik mezelf verplicht achtte - gegeven mijn onmiskenbare genialiteit - maar daar zal elke halfgod wel mee worstelen. Misschien maar goed ook, trouwens, dat we allemaal zo extreem begrensd zijn.

[ypsilon]

Maar terzijde: ik heb nog niemand hier gehoort over het feit dat hoogbegaafden daadwerkelijk fundamenteel anders lijken te zijn dan 'normale' mensen. Er zou zelfs een meetbaar andersoortige herseninrichting mee gemoeid zijn. Dat hoorde ik onlangs nog van een (hoogbegaafde) neuropsycholoog/vriend van me. Een hoogbegaafde geest is dus echt wezenlijk anders dan een gemiddeld geest. Er is bijna sprake van een totaal verschillend wezen, een categorisch verschil, misschien in dezelfde zin als het categorische verschil tussen mens en dier.

Als je je vriend nog eens spreekt, kun je 'm dan eens vragen naar een artikeltje hieromtrent? Zou best interessant zijn, al zou het me hooglijk verbazen als de herseninrichting zodanig fundamenteel zou verschillen dat ze met recht een ander wezen mogen genoemd worden.