Het vernietigen van bedrijfsafval

[ktm990adventure]

Naar mijn mening bestaat er veel misverstand over de verwerking van afval heden ten dage. Toen jong was, lang, lang geleden, was het een feit dat er niet zo gelet werd op de effecten van de verwijdering van afval. Sinds die tijd is er echter veel veranderd. Zelf ben ik een korte tijd werkzaam geweest in de afvalverwerkende industrie en heb als vertegenwoordiger veel afvalverwerkende bedrijven in Nederland en enkele in België kunnen zien.

Als de discussie gaat over een enkel pak vla, dan kan ik alleen maar zeggen, dat dat nu eenmaal een pech geval is. Gaat de discussie over, al is het maar één pallet vla, dan wordt het al een ander gesprek. In Nederland zijn er vele bedrijven gespecialiseerd in de afname en verwerking van restpartijen voedsel. Zo wordt frituurvet opgehaald en geregenereerd, melkproducten verdwijnen in veevoeder.

Het mechanisme waarom deze routes gekozen worden is eenvoudig en berust niet slechts op wetgeving. Het is de achilleshiel van de overige industrie. Het is eenvoudigweg goedkoper om het via één van de gespecialiseerde bedrijven af te voeren, dan het simpelweg maar de verbrandingsoven in te gooien. Naar mijn inzicht wordt een zeer groot deel van alle afval dat in Nederland ontstaat hergebruikt en blijft er nog maar een kleine onbruikbare fractie over. Die zal inderdaad de weg van verbranding of stort moeten gaan. Dit is overigens nog steeds voldoende.

Over verbranding is denk ik het laatste nog niet gezegd. In de tijd dat ik in de afval zat, was het ons net gelukt om een exportvergunning voor verbrandbaar afval naar België te krijgen. Het zou verbrand worden in één van de cementovens daar. Over de milieueffecten daarvan had het bedrijf in die tijd uiteraard een prachtige folder. Wat er van de inhoud van die folder waar is of niet, staat niet ter discussie. Er werd zaken gedaan met een door de Belgische overheid erkend bedrijf. Ik ga er voor het gemak maar van uit dat België onder dezelfde milieunormen valt als Nederland en dat ook de handhaving vergelijkbaar is. En daarmee vindt de verbranding dus ook een nuttige toepassing.

Oja, stort. Als containers met bedrijfsafval binnenkomen bij een afvalverwerker, dan wordt de inhoud over een grote vloer uitgestort waarna deze afvalberg met een 'knijper' enige malen opgeschud wordt om de zware fractie naar onder te laten zakken. Daarna wordt de restfractie op een grote band gestort. Aan deze band werkt een groot aantal mensen die handmatig uitsorteren wat er op die band ligt. Metaal bij metaal, hout bij hout, etc. Ook hier wordt geselecteerd wat bruikbaar is. De zware fractie wordt ook hergebruikt. Bouw- en sloop afval wordt verkleind en als ondergrond in de wegenbouw gebruikt en zal als dat niet meer nodig is een andere toepassing vinden.

Ook voor chemisch - of ook wel gevaarlijk - afval bestaan recyclingtrajecten. Er zijn bedrijven die accu's verwerken en daaruit lood en zwavelzuur terugwinnen, bedrijven die metalen uit metaalbaden terugwinnen en bedrijven die oplosmiddelen regenereren. Slechts een klein gedeelte wordt - in speciale ovens - verbrand. Een doorn in het oog en een milieuramp in de maak is de deponie voor zwaar giftige zouten. Daar zullen we echt nog een andere oplossing voor moeten zien te vinden.

Met bovengenoemd betoog hoop ik te hebben aangegeven dat afvalverwerking in Nederland op een fatsoenlijk niveau staat en niet meer de puinhoop uit mijn jeugd oplevert.

[Paul_1968]

Ik vind het een mooi en hoopgevend betoog. Dank voor de bijdrage.

Wat er voor mij nog wel overblijft zijn de herinneringen aan de vele vuilniszakken vol met onverkochte producten uit de bakkersafdeling van een supermarkt. Toen ik dat zag dacht ik dat dat in elke winkel gebeurde en dat een onontkoombaar bijproduct was van onze consumptiemaatschappij.

Mensen die het brood en gebak inkochten of zelf maakten werd de mogelijkheid ontnomen om systematisch iets te veel te maken of in te kopen om het later zelf mee naar huis te kunnen nemen. Het overschot moest in vuilniszakken worden gegooid samen met bijvoorbeeld de inhoud van asbakken uit de kantine. Dat zat me toen aardig dwars. Door een gebrek aan vertrouwen in het personeel moest voor destructie worden gekozen.

Ik ben ervan overtuigd dat dat geen uitzondering was en er zijn vast meer mensen met vergelijkbare ervaringen.