qrnlk schreef:Maar zoals al is opgemerkt is het geen stelen, geen eigendom, etc. Deze vergelijking slaat dus helemaal nergens op en is strikt geinterpreteerd zelfs misleidend. (en offtopic)
Het is offtopic omdat het bovenstaande zou overeenkomen met het stelen (wegnemen) van de broncode van een programma van de eigenaar (bezitter en eigenaar zijn twee verschillende begrippen). Merk op dat het kopieren van deze bron code (in bezit nemen zonder weg te nemen) al significant minder zware gevolgen heeft voor de rechtmatige eigenaar/bezitter.
Dat vind jij. Ik probeer juist een vergelijking te trekken om deze blijkbaar onduidelijke materie te verduidelijken. Misleiden is een groot woord en ik vind het niet netjes van je dat je daarmee smijt terwijl dat absoluut niet mijn intentie is en dat weet jij ook. Ik heb het ook nooit over stelen gehad, maar over huisvredebreuk. Artikel 138, lid 1 van het Wetboek van strafrecht dus.
Intellectueel eigendom is een volledig verkeerde term, het leidt tot een inflatie van de term eigendom. Ik zou eerder de term Ik begrijp het argument maar op het niveau van 1-en-0'en blijft het raar dat een bepaalde sequenties van getallen dus het monopoly privilege van iemand kunnen zijn. Strikt genomen niet eens het getal maar een specifieke interpretatie van dat getal (het getal als uitvoerbare object code in een bepaalde type computer in een bepaalde toestand...) Het is zo... onrealistisch.
Waarom? Akkoord, het zijn eentjes en nulletjes, maar wel op een bepaalde manier gerangschikt zodat jij en ik er tegenwoordig bijna niet meer zonder kunnen. Een auto is in de basis ook alleen maar een verzameling protonen, neutronen en elektronen. Moet dat dan ook maar publiek bezit worden? Of mag de fabrikant van auto's er wel aan verdienen? En idem dito voor elk ander tastbaar product? En wat te denken van de componist? Hij produceert ook alleen maar trillingen. Waarom dat onderscheid maken?
@EvilBro: het is inderdaad niet legaal om software te bezitten waar je niet rechtmatige eigenaar van bent, maar dat is hier niet aan de orde. Als ik een trial of shareware download, staat de licentie mij toe, om dat product gewoon te gebruiken.
Klopt. Maar die licentie is anders dan de licentie van het complete product. Veel bedrijven maken ook proefpakketjes die ze gratis weggeven. Of denk aan een machinebouwer die uit standaardonderdelen een leuk speeltje maakt welke een potentiele klant op zijn bureau kan zetten. Die klant krijgt alleen dat speeltje, maar niet de complete machine. Die zal hij toch echt aan moeten schaffen. De klant mag niet op de een of andere slinkse wijze toch zonder te betalen de compete machine bemachtigen.
@Ger: ik bedoelde met mijn opmerking over winkels die misleidend zijn, niet 'synoniemen' (vloeibaar spul, danwel Glassex), maar ik bedoel dat winkels zeggen software te verkopen, terwijl ze geen software verkopen, maar gebruikerslicenties. Terwijl in alle andere takken van verkoop, er met verkoop bedoeld wordt, dat je eigenaar wordt van het betreffende product en dus met dat product mag doen en laten wat je wilt (uiteraard binnen bepaalde grenzen, normen en waarden, maar da's een andere discussie). Als ik vloeibaar spul koop, mag ik daarmee doen en laten wat ik wil. Als ik Glassex koop, mag ik daarmee ook doen en laten wat ik wil. Maar als ik Word koop, mag ik daarmee niet doen en laten wat ik wil? Waarom zijn er voor software zulke beperkingen in het leven geroepen? Stel, ik heb 3 computers en 1 Word cdtje, waarom mag ik van Microsoft niet dat programma (wat ik in de winkel gekocht heb) op alle 3 de computers installeren?? Wat is de achterliggende gedachte daarvan?
Zoals EvilBro al aangeeft, mag dat wel onder voorwaarden. Je kunt de fles Glassex op allerlei spiegels en ruiten gebruiken, maar op=op. Bovendien kun je niet tegelijk je spiegel bij jou in de badkamer en bij je broer 20 kilometer verderop ermee schoonmaken. En als jij een boek koopt, kun je dat zo vaak lezen als je wilt, je mag het ook best aan je broer geven, maar jullie kunnen er niet tegelijk in lezen. Dat is ook min of meer de gedachte: auteurs van software willen gelijke rechten als andere auteurs en fabrikanten. De discussie ontstaat alleen maar doordat de mogelijkheden om die rechten te schenden zo verschrikkelijk eenvoudig zijn.
En verder: waar staat dan in de wet omschreven dat het kraken van software (m.b.v. een keygen) verboden is?
Nergens. Zoals al vaker gezegd: het staat niet in de wet vermeld. Het gebruik van een keygenerator is niet verboden. Elk resultaat dat je kunt bereiken door gebruik van een keygenerators is wel verboden krachtens de Auteurswet.