Misschien mag ik het inderdaad iets meer uitwerken. In een translatie-invariant systeem (met translatie langs de x-as bedoeld) is de commutator tussen de x-momentum-operator
\(\widehat{p_x}\)
en de hamiltoniaan
\(\widehat{H}\)
nul. Dat betekent dat eigentoestanden van
\(\widehat{p_x}\)
ook eigentoestanden van
\(\widehat{H}\)
zijn. Maar een belangrijk resultaat in quantummechanica is dat als een systeem in een eigentoestand van de hamiltoniaan is, het daar zal blijven indien het niet interageert met iets extern (een elektromagnetisch veld bijvoorbeeld). Met andere woorden, als het systeem in een eigentoestand van
\(\widehat{p_x}\)
is, en je laat het systeem 5 minuten met rust, dan zal het 5 minuten later nog steeds in dezelfde eigentoestand van
\(\widehat{p_x}\)
zijn.
Eigentoestanden van de hamiltoniaan zijn zeer fundamenteel in kwantum mechanica. Men labelt ze met 'goede kwantumgetallen', zoals hierboven gedefinieerd. Dit is een set van kwantumgetallen van observabelen die voldoende info geven om, gegeven deze getallen, de eigentoestand vast te leggen. Maar dat kan dus prima een continue variabele zijn: voor ongebonden toestanden is er een continu spectrum aan eigentoestanden van de hamiltoniaan (men labelt daar typisch met x of p).