De arbeidsprestatie voor het bedrijf,dat jou je voornaamste inkomen verschaft,komt wel danig in de knel.
Jij verlangt een regelmatige loonsverhoging via je Cao;doet je baas dat niet,dan ga je de straat op om 2 of 3 % loonsverhoging af te dwingen en intussen lijdt de maatschappij wel economische schade en stoor je door de acties je medemens,die door de vagelijke vorm van publiekelijke chantage voor jou een middel wordt om je eisen te concretiseren.
Mag een werkgever verlangen naar een behoorlijke inzet van jouw capaciteiten voor zijn bedrijf en ervan uitgaan,dat die capaciteiten niet nog moeten worden gedeeld aan derden.
Het is tegenwoordig geen wonder,dat de loonkosten oa. in Nederland continue stijgen door de afgenomen arbeidsproductiviteit en dat die werkgever actievere nieuw-Euers chartert voor diverse soorten werk;over een jaar of vijf zijn ook dat soort werknemers goed geintegreerd in het EU-werkgedrag en zullen ze een lagere arbeidsproductiviteit hebben .
Het is vooral in de lagere beroepen een verschijnsel dat,zodra men in een ploeg van meer dan 3 of 4 mensen tewerk wordt gesteld,men zich geneert om meer activiteiten te tonen dan zijn collega's,die hetzelfde doen.
Het begrip uitslover komt al vaak voor de dag.
Een vroeger economisch ontwikkeld prestatieloon is wrs.voor een werkgever op diverse vakgebieden het voordeligste,maar ook iedere werkgever is weer niet redelijk in zijn eisen,net als omgekeerd de werknemer dat ook meestal niet is.
Maar dit geheel houdt verband met de welvaartsstijging in de EU na WOII en oa in landen met grote werkeloosheid treedt er weer het automatisme van harder werken op om aan de kost te komen.Het is ergens cyclisch!