En dáármee leg je de vinger op de zere plek! Dat goede en betrouwbare systeem, dát is juist wat ontbreekt. Een mens is niet in staat om dat onderscheid te maken. Dat is inmiddels wel gebleken uit alle incidenten rondom TBS. En zeg niet dat het niet zo is, er zijn fouten met de dood tot gevolg gemaakt.
Klopt, er zijn fouten gemaakt. Zeker. Maar zeg niet dat er nooit iets goed gegaan is. Volgens Wikipedia waren er in 2003 landelijk 49.910 TBS verloven. In 90 gevallen keerden patiënten niet of te laat terug in hun instelling. Dat is 0,18% van het totaal. Moet je nu je complete beleid omgooien op basis van die 0,18% of is het misschien beter om in te zien dat die 99,82% blijkbaar wel de wil heeft om de behandeling te voltooien?
Nog een cijfertje: in 2005 waren er totaal 1600 TBS patiënten. Hiervan was er één (Wilhelm Schippers) die ontsnapte en iemand vermoord heeft. Da's 0,06%.
Het Expertisecentrum Forensische Psychiatrie heeft de ontsnappingen van tbs'ers en recidive tijdens het verlof in de periode 2000-2005 onderzocht. Van de 50.000 verlofbewegingen die per jaar plaatsvinden vonden er gemiddeld 6,9 onttrekkingen per maand plaats. Bij gemiddeld vier personen per jaar vond daadwerkelijk recidive plaats.
Natuurlijk kun je die feiten niet negeren. Daar moet wat aan gedaan worden, en dat gebeurt ook. Naar aanleiding van de diverse incidenten (want dat zijn het, het is geen schering en inslag zoals sommige media suggereren) is in 2006 een parlementair onderzoek gedaan. De belangrijkste aanbevelingen zijn (Wikipedia):
* Patiënten moeten na einde tbs langer worden gevolgd, tot 9 jaar.
* Dwangmedicatie moet in sommige gevallen makkelijker worden.
* Risico's voor verlof moeten beter worden ingeschat.
* De machtigingen voor verlof moeten niet worden geregeld door het ministerie, maar door deskundigen.
* In sommige gevallen moet levenslang tbs kunnen worden opgelegd.
Dit lijken mij zinniger aanbevelingen dan iedereen maar levenslang vasthouden.