Een zelfstandige maakt kosten om die te kunnen inbrengen in zijn belasting. Die kosten moet hij tenslotte verdienen met als gevolg een hogere belasting, die hij tracht te drukken door opnieuw kosten te maken. Waar houd het op ? Zich kapot werken en groeien doet ie wel, in het voordeel van de staat.
Het is mij niet duidelijk in hoever dit hier nog wel of niet on-topic is.
Dit is een kinderlijke (ik zeg hier niet kinderachtige) manier om een belastingsysteem te beschrijven.
Een belastingsysteem is gebaseerd op het innen van belastingen op inkomsten, met aftrek van die kosten die gemaakt zijn om dit inkomen te kunnen realiseren.
Dit kunnen zowel investeringen zijn (via of zonder afschrijving) die uiteindelijk dienen om dit inkomen op lange termijn te garanderen, of directe kosten.
Wat redelijk is om als kosten te beschouwen in functie van het inkomen wordt democratisch bepaald (dat je eigen standpunt hierin mogelijk niet voldoende vertegenwoordigd zit is eigen aan een systeem van compromissen binnen een democratisch systeem).
En elke aftrekbare kost is weer een inkomen voor anderen die hierop belast worden, alsook de belastingen zelf, die terug vertaald worden in lonen en diensten.
Het doel van kosten is dus niet om ze van de belastingen te kunnen aftrekken, maar je kan deze kosten aftrekken omdat deze een reële kost zijn om dat te belasten inkomen te realiseren.
En a.u.b. geen kinderlijke voorbeeldjes waarmee je de hier principieel op zijn kop gezette belastingprincipes wil aantonen.
En belastingen in het voordeel van de staat: belastingen komen allen terug naar de burgers die ze betaald hebben, onder de vorm van diensten of producten. Ook de verdeling van deze lasten worden democratisch bepaald.
Als de totale inkomsten die de staat nodig heeft niet met de huidige verdeling geïnd wordt, wordt er gewoon een gewijzigde verdeling toegepast. Hetgeen de één burger niet betaald wordt gewoon bij de anderen gehaald.
En onze systemen werken progressief volgens draagkracht.
NIEMAND werkt voor de staat als een soort eigen entiteit die voor zichzelf bestaat. De staat (wij) werkt voor iedereen. Op welke manier wordt bepaald door het democratisch systeem.
Het gaat hier om principes, geen individuele frustraties in hoofde van een ongedefinieerde
ZE (ZE doen het weer ....).
En democratisch staat voor compromis tussen individuele standpunten, wat per definitie inhoud dat ieder zijn individueel standpunt onmogelijk 100% vertegenwoordigd kan zijn. Dat kan alleen als eenieder exact hetzelfde vindt, wat onmogelijk is in een maatschappij waar (korte- of lange-termijn) individueel (individu of groep) tegengestelde belangen werkzaam zijn. Het is dus een wegen van belangen.