Welke richting en snelheid beweegt ons zonnestelsel

[Victor]

@jadatis:

Je beweert de snelheid van de aarde te kunnen meten door:

- een lichtstraal uit te zenden

- de lichtstraal te laten reflecteren

- de hoek tussen beide stralen te meten.

Deze hoek zou een maat zijn voor de snelheid van de aarde.

Dit klopt op 1 voorwaarde: dat de snelheid van een uitgezonden foton volledig onafhankelijk is van de snelheid van de bron, dus ook onafhankelijk van de zijdelingse snelheid van de bron. Voor zover'k weet zijn hier nog geen experimenten op gedaan. Of de zijdelingse bronsnelheid al dan niet meegegeven wordt aan het foton, beslist ook over het feit of we al dan niet pythagoras mogen toepassen op een lichtstraal.

Daaronder beschrijf je een manier tot nauwkeurige meting (met totale reflectie). Zelf heb'k 'n paar weken geleden een kandidaat-methode geschreven in "Theorieontwikkeling", ik weet wel niet of ze klopt. Gewoon met een nauwkeurige brekingshoekmeting:

Dus in het geval van de lichtstraal die parallel gaat aan de beweging van de aarde krijg je:

\(t=\frac{afstand}{snelheid}=\frac{l}{2(c-v)}+\frac{l}{2(c+v)}\)

De ene keer telt de snelheid op en de andere keer werkt hij tegen, precies zoals je zegt.

Dit kun je omschrijven naar:

\(\frac{l}{2(c-v)}+\frac{l}{2(c+v)}=\frac{l}{2(c-v)}\cdot\frac{(c+v)}{(c+v)}+\frac{l}{2(c+v)}\cdot\frac{(c-v)}{(c-v)}=\frac{l(c+v)}{c^2-v^2}+\frac{l(c-v)}{2(c^2-v^2)}=\frac{lc-lv+lc-vc}{2(c^2-v^2)}=\frac{lc}{c^2-v^2} \)

Hmm..'kHeb zojuist 'n uurtje zitten herrekenen en m'n c+v-v klopt inderdaad niet!!! 'kHad een foutieve afstand genomen... duseuh, m'n verklaring dat de lichtsnelheid altijd en overal als 'c' gemeten wordt doordat de lichtstraal "door en terug" keert, klopt niet. Djutedju, genoeg ontgoocheling voor vandaag!!

[StrangeQuark]

Hmm..'kHeb zojuist 'n uurtje zitten herrekenen en m'n c+v-v klopt inderdaad niet!!! 'kHad een foutieve afstand genomen... duseuh, m'n verklaring dat de lichtsnelheid altijd en overal als 'c' gemeten wordt doordat de lichtstraal "door en terug" keert, klopt niet. Djutedju, genoeg ontgoocheling voor vandaag!!

Sorry Victor, ik weet hoe lang je hier al mee rond loopt.

[Benm]

Even kort door de bocht.

Als je reist door de ruimte met een snelheid van de halve lichtsnelheid,En je schijnt met een lamp in die zelfde richting,dan zal het licht zich met de halve lichtsnelheid van je af bewegen....volgens mij.

Euh, volgens jou? Ben jij dan degene die de zaklamp vast heeft en met 1/2c door de ruimte reist, of ben je een waarnemer die dat gadeslaat vanuit een (arbitrair zo benoemde) stationaire positie?

Vanuit een waarnemer gaat het licht met 1c (tegenover het referentiekader van deze waarnemer) vooruit vanuit een zaklamp, ongeacht de relatieve snelheid van degene die hem vastheeft. Als de vasthouder met 1/2c reist, dan ziet het er voor de waarnemer uit alsof het licht zich met 1/2c vanaf de waarnemer vooruit beweegt. Voor de reiziger ziet het er echter uit alsof het licht van zijn zaklamp ten op zichte van hemzelf met 1c vooruit gaat. Dat lijkt strijdig, maar dat is het niet: het referentiekader verschilt.

Bedenk echter dat de volle lichtsnelheid hier een limietgeval is. Zou de reiziger een balletje afschieten met 3/4c, dan zou dat vanuit hem gezien zich met 3/4c van hem af bewegen, maar voor de waarnemer zou het sneller lijken. De preciese berekening mag iemand anders doen, maar het is vanuit de waarnemer bezien meer dan 3/4c en minder dan 1c.

[jadatis]

@jadatis:

Je beweert de snelheid van de aarde te kunnen meten door:

- een lichtstraal uit te zenden

- de lichtstraal te laten reflecteren

- de hoek tussen beide stralen te meten.

Deze hoek zou een maat zijn voor de snelheid van de aarde.

Dit klopt op 1 voorwaarde: dat de snelheid van een uitgezonden foton volledig onafhankelijk is van de snelheid van de bron, dus ook onafhankelijk van de zijdelingse snelheid van de bron. Voor zover'k weet zijn hier nog geen experimenten op gedaan. Of de zijdelingse bronsnelheid al dan niet meegegeven wordt aan het foton, beslist ook over het feit of we al dan niet pythagoras mogen toepassen op een lichtstraal.

Daaronder beschrijf je een manier tot nauwkeurige meting (met totale reflectie). Zelf heb'k 'n paar weken geleden een kandidaat-methode geschreven in "Theorieontwikkeling", ik weet wel niet of ze klopt. Gewoon met een nauwkeurige brekingshoekmeting: Relativitische Brekingswet

Ik schrijf niet over een hoekverschil , maar over een verschuiving doordat het meetpunt verschoven is in de tijd dat het licht heen en weer gegaan is.

Er vanuit ga ik dat het licht rechtlijnig beweegt, en ook geen slinger meekrijgt door de beweging van de lichtbron in de ruimte. Dat laatste is wat jij wilt aan kunnen tonen.

Dat het licht even gevangen blijft bij ieder atoom in een optisch medium, zoals je in je topic schrijft, zou een mooie verklaring zijn dat het licht als het weer in vacuüm gaat weer zijn volle snelheid krijgt, en dat alleen een richtingsafwijking op de grensvlakken optreedt. Is dit een algemeen aanvaarde theorie of eigen inbreng? Moet er een kracht zijn in de atomen die dat bewerkstelligt, kleine kernkracht misschien?

Maar als de theorie van rechtlijnig bewegen van licht opgaat zou dat de verandering van de brekingsindex door de snelheid van het glasblok weer iets in de war kunnen sturen. Daarvoor zou dan de situatie op het grensvlak een rol spelen. Dat is dan weer een relatief statische situatie. De uitkomst zou dan kunnen zijn dat de brekingsindex helemaal niet verandert, of minder.

Een verandering van de brekings-index van het glas zou voor totale reflectie geen bezwaar zijn , zolang de invalshoek maar relatief ruim boven de grenshoek zit.

Probleem is daarbij alleen nog de lazerstraal in de juiste richting in het glas te richten, zodat het gevangen blijft.

Zou wel eens onmogelijk kunnen zijn.

[Victor]

Hmm....is het met onze kennis reeds mogelijk om de plaats waar de bigbang plaatsvond te kennen?

Kunnen we dit punt niet als referentiepunt nemen, en benoemen tot "absolute stilstand"?

[Victor]

Dat het licht even gevangen blijft bij ieder atoom in een optisch medium, zoals je in je topic schrijft, zou een mooie verklaring zijn dat het licht als het weer in vacuüm gaat weer zijn volle snelheid krijgt... Is dit een algemeen aanvaarde theorie of eigen inbreng?

Dit is een algemeen aanvaarde theorie. Doorheen vb. glas, gaat het licht aan volle snelheid, maar blijft bij ieder atoom op z'n weg, eventjes geabsorbeerd. Een elektron van het glas-molecule absorbeert het licht (dus elektromagnetisch verschijnsel, geen zwakke kernkracht), en laat het dan weer in dezelfde richting en zin los. Voor't preciese mechanisme tast ik in het duister.

Aan het oppervlak krijg je breking. De oorzaak hiervan is de breedte van het foton. Blijkbaar heeft een foton een breedte die ongeveer z'n golflengte is.



Dit even ter uitwijding!

Ah, jadatis....m'n "relativistische brekingswet" blijkt nu ook foutief, althans de bekomen formule (ook hier heb'k de foutieve afstand genomen).

[jadatis]

Hmm....is het met onze kennis reeds mogelijk om de plaats waar de bigbang plaatsvond te kennen?

Kunnen we dit punt niet als referentiepunt nemen, en benoemen tot "absolute stilstand"?

Maar beweegt ons zonnestelsel zich dan rechtlijnig van de punt af of in een bochtje?

Dat weten we dan ook nog niet, maar zou wel een stap in de richting zijn.

zie nu ook je volgende reactie.

Je kunt het ook uitleggen als dat het licht met de volle snelheid bijna halve bochtjes maakt om de atomen heen, en zo een langere weg aflegt ,waardoor het licht er langer over doet om dezelfde afstand af te leggen.

Dan blijft het licht door het glasblok bewegen met de volle lichtsnelheid.

Op het grensvlak is de situatie anders dan binnenin het blok, waardoor de afbuiging van het licht door de atomen niet volledig is bij scheef invallen. Dan zou de afbuiging alleen bij de eerste atomen van het grensvlak gebeuren,en dus zelfs al iets in het vacuüm beginnen.

een halve bocht is 1,57 x zo lang als rechtdoor ( 1/2 pi) dus dat verklaart nog niet de brekingsindex van diamant (2,4)

Daarvoor zou dan het licht een 0,76 e deel van het rondje moeten maken. Met die theorie zou dan wel een maximale brekingsindex bepaald kunnen worden. Ook de reflectie is hoger bij een hogere brekingsindex, wat ook aansluit bij deze theorie.

Wanneer het licht meerdere rondjes maakt komt het niet meer door het oppervlak heen en is het materiaal niet meer transparant.

Allemaal weer theorie natuurlijk

[Victor]

Maar beweegt ons zonnestelsel zich dan rechtlijnig van de punt af of in een bochtje?

Alles beweegt in een rechte lijn van het bigbang-punt af.

Want om een bochtje te kunnen maken, heb je een versnelling nodig...

Je kunt het ook uitleggen als dat het licht met de volle snelheid bijna halve bochtjes maakt om de atomen heen, en zo een langere weg aflegt ,waardoor het licht er langer over doet om dezelfde afstand af te leggen.

Geniaal!! In de aanvaardde theorie, dat de lichtstraal pauze's neemt, zijn er moeilijkheden (zoals...waarom zendt het atoom de lichtstraal terug uit in dezelfde zin en richting). Maar....dit is off-topic...deze discussie gaat over de snelheid van de aarde. M'n eerste indruk van je visie: echt geniaal!!

[Phys]

Berichten over licht/optica afgesplitst naar hier.

[ajw]

Ten opzichte van wat? Je kan geen referentie kader vinden in het universum wat vast staat.

Moet je op basis van de wet van behoud van impuls niet concluderen dat er wel een stelsel in absolute rust gedefinieerd kan worden? Wanneer je van een groot aantal objecten in het heelal de impuls t.o.v. de aarde zou kunnen optellen volgt daar automatisch de absolute snelheid van de aarde uit, omdat het totaal van de impuls 0 moet zijn.

Ik zeg niet dat bovenstaande berekening in de praktijk haarbaar is

[PeterDemasure]

Hmm....is het met onze kennis reeds mogelijk om de plaats waar de bigbang plaatsvond te kennen?

Kunnen we dit punt niet als referentiepunt nemen, en benoemen tot "absolute stilstand"?

Je stelling herinnert een beetje aan de onbewogen beweger van Aristoteles: het absoluut stilstaande punt dat omwille van zijn perfectie alles naar zich toetrekt dwz in beweging brengt... Maar dit terzijde. Ik denk dat je twee zaken door elkaar haalt. Nl "referentiepunt" en "absolute stilstand". Ik denk niet dat Einstein iets heeft tegen een referentiepunt van waaruit je je metingen doet. Elke coördinatenstelsel heeft een oorsprong in het punt o. Dus ja, laat ons maar eens aannemen dat ons punt o de plaats is waar de big bang plaatsvond. En ja je krijgt een klein ruimtetentje waarop je op dat punt mag kamperen (ik weet dat dit practisch niet kan omdat dat punt miljarden lichtjaren ver ligt, maar laat ons dit even vergeten).

Probleem is hoe ga je nu bepalen of dat punt nu in beweging is dan wel gedoemd tot absolute stilstand? Door natuurrampen allerhande springen alle aardbewoners in één groot ruimteschip , en worden zij gelanceerd in de ruimte. Eenmaal in de ruimte worden alle motoren stilgelegd en "voelen" zij niet meer dat zij bewegen. Zij zien dat slechts aan hun relatieve positie tegenover de vaste sterren. Uiteindelijk passeren zij langs jouw kosmonautententje. De aardbewoners zullen zeggen dat zij jouw tentje zien voorbijsuizen en jij zal het omgekeerde zeggen. Wie heeft gelijk? Allebei: want snelheid is het gevolg van een relatieve beweging van twee coördinatenstelsels..

Besluit: in het democratische heelal van Einstein bestaan er wel referentiepunten maar geen absolute rustpunten...