ja.Ok... Dan is een kracht dus energieloos...
Wat versta jij onder atoomkracht?Atoomkracht bestaat dus niet uit energie,maar waar dan wel uit?
je maakt geen krachten vrij. Als je kernergie bedoelt, die zit "opgeslagen" in de bindingen tussen kerndeeltjes, beschouw het voor het gemak eventjes als een stel sterk uitgetrokken veren tussen al die deeltjes. Als zo'n (uranium)kern uiteenvalt in twee kleinere kernen zijn voor de bouw van die dochterkernen minder sterk uitgetrokken veren nodig. De energie die bij die ontspanning vrijkomt wordt omgezet in stralingsenergie (gammastraling) en bewegingsenergie van bijvoorbeeld snel wegschietende neutronenEn hoe kan het dan zijn dat als je deze krachten vrij maakt er enorm veel energie los komt?
nee, net zo min als dat je mag zeggen dat een koperdraad elektriciteit is. Je mag eventueel wél zeggen dat kracht een verschijnsel is dat energie-omzetting tot stand kan brengen.Ik mag dus ook niet zeggen dat een kracht een produkt van energie omzetting is...
nee, daar heeft de tafelpoot helemaal geen energie voor nodig.Ok... Dus de tafel haald de energie uit het gewicht, om het gewicht op zijn plek te houden.
Aughiris schreef:Ik denk dat ik het principe van de tafelpoot nu in ieder geval snap.
Een persoon zet zijn chemische energie om in zwaarte-energie door de halter op te tillen. Vervolgens legt hij deze op een tafel. Net als met een veer, word de tafel lichtjes naar binnen geduwd. Door de zwaarteKRACHT word dus de zwaarte-ENERGIE omgezet in veerenergie (de tafel). Indien de halter weer door mij word opgetild, 'verliest' de tafel zijn veerenergie en deukt zichzelf als het ware weer uit.
Maar als E = MC2 en hierbij M massa is en C snelheid... Wat is dan het verschil met Kracht? Kracht is toch ook M + snelheid in een richting? energie heeft alleen geen richtings Vector in dit geval,hij is willekeurig,maar jah dat kan bij een kracht ook zijn,kies er maar een....Jan van de Velde schreef:ja.
Sorry, maar ga nou eerst eens rustig in een stil hoekje zitten en vergeet álles maar dan ook álles wat je denkt te weten over kracht en energie. Ga dan een écht natuurkundeboek lezen totdat je precies weet wat kracht betekent en wat het doet, wat energie betekent en wat het doet, en merk dan vooral op dat er nérgens zal staan dat een kracht een energie is of omgekeerd, of dat je energie in een kracht kunt omzetten of omgekeerd. Van maneschijn maak je ook geen aardappel (of omgekeerd).
, nee, dat is impuls p= m·v. Bewegingsenergie bereken je met E= ½mv², maar de de m in E= mc² is de massa die in energie wordt OMGEZET, de m in ½mv² is de massa die overigens onveranderd blijft, maar in beweging is t.o.v. iets anders. Twee geheel verschillende massa's dus.Maar als E = MC2 en hierbij M massa is en C snelheid... Wat is dan het verschil met Kracht? Kracht is toch ook M + snelheid in een richting?
geen idee hoe ik energie in banen zou moeten leiden. Als ik erover kan beschikken kan ik het in een andere voor mij op een of andere wijze op dat ogenblik gunstiger vorm omzetten.Ik bedoel.... Als ik energie in banen leidt en ik geef het een richtingsvektor,dan ontstaat toch een kracht in die richting?
Zoals StrangeQuark schrijft een stuk helderder , en je bent er bijna. Voor de zekerheid even vervolledigen:Aughiris schreef:Ik denk dat ik het principe van de tafelpoot nu in ieder geval snap.
Een persoon zet zijn chemische energie om in zwaarte-energie door de halter op te tillen. Vervolgens legt hij deze op een tafel. Net als met een veer, word de tafel lichtjes naar binnen geduwd. Door de zwaarteKRACHT word dus de zwaarte-ENERGIE omgezet in veerenergie (de tafel). Indien de halter weer door mij word opgetild, 'verliest' de tafel zijn veerenergie en deukt zichzelf als het ware weer uit.
De enige nuttige energie hierbij is de TOEGEVOEGDE zwaarte-energie, bijvoorbeeld als hij hem van de grond optilde en op tafel legde. Het verschil tussen m·g·h op de grond en m·g·h op de tafel, m.a.w. netjes gezegd m·g·Δh. Vaak zeggen we m·g·htafelblad omdat we de grond even zoals te doen gebruikelijk op hoogte 0 stellen. Dat is gelijk aan het deel van de chemische energie dat is omgezet in zwaarte-energie. Een enorm deel van de chemische energie is in warmte omgezet. Binnen het systeem gewichtheffer + halter + zweetlucht eromheen is de totale heoveelheid energie ongewijzigd. Als je energie ziet als iets dat je in potjes kunt stoppen dan is het niveau in het potje chemische energie van de gewichtheffer x gedaald, dat in het zwaarte-energiepotje van de halter y toegenomen, en dat in het warmte-energiepotje van de zweetlucht eromheen fors (x-y) toegenomen.Een persoon zet zijn chemische energie om in zwaarte-energie door de halter op te tillen. Vervolgens legt hij deze op een tafel.
de halter zakt dus weer een beetje,Net als met een veer, word de tafel lichtjes naar binnen geduwd.
bedenk dat de zwaarte-energie waarover we nu praten een minuscuul klein beetje is. Het hoogteverschil Δh tussen het onbelaste en het belaste tafelblad (de indeukingsdiepte) is namelijk zeer klein. Dit is dus lang niet dezelfde zwaarte-energie die de gewichtheffer erin stopte hè !!! Dus is m·g·Δh ook zeer klein, en dus is de toegenomen veerenergie van de tafel ook zeer klein.Door de zwaarteKRACHT word dus de zwaarte-ENERGIE omgezet in veerenergie (de tafel).
Dat het woordje "verliest" niet correct is zie je gelukkig. De veerenergie die de tafel eerst kreeg wordt nu weer omgezet in zwaarte-energie van de halter, maar ook weer maar net zoveel als dat de tafel uitveert (dat minuscule beetje). De rest van de hoogte-energie (voor de hoogte die je hem boven de tafel uittilt), moet weer uit het potje van de chemische energie van de gewichtheffer komen.Indien de halter weer door mij word opgetild, 'verliest' de tafel zijn veerenergie en deukt zichzelf als het ware weer uit.
Iets genuanceerder zou zijn "voor zover dat binnen "de wetenschap" (wat dat ok mag zijn) bekend is", kleine moeite.Nassarius schreef (op 16 November 2008, 21:00):
de deeltjes binnen de tafelpoot leveren de energie om het gewicht op zijn plaats te houden,echter verbruiken zij geen energie.
deze twee zinsdelen zijn flagrant met elkaar in tegenspraak. Hier had moeten staan: "de deeltjes leveren de KRACHT om ..//.." , en van energieverbruik is daarbij inderdaad geen sprake.
Ja. Op wat we waarnemen. Dan gaan we proberen dat te verklaren. We bouwen dus een theorie op die klopt met onze waarnemingen. Met die theorie gaan we dan eens kijken of we gebeurtenissen kunnen voorspellen. Onze voorspellingen komen uit. De theorie blijft overeind. En dan gaan we nog eens van alle kanten rukken en trekken aan die theorie, er dingen tegenaan gooien, de theorie blijft overeind.Als je t zo absoluut stelt kennelijk ja. Maar waarop baseer je dat ? Op de stand der wetenschap ?
Waarnemen of ervaren ?Ja. Op wat we waarnemen.
Wat maakt dat je denkt dat ik daar satellieten voor nodig zou hebben ?en kun je op aarde op een paar meter nauwkeurig je positie bepalen.
waarnemen is zo vaag.Dus wat bedoel je precies met waarnemen ? zien horen voelen ? Beetje specifiek graag
Nee. Maar mijn zintuigen hebben al of niet via hulpmiddelen ondanks zeer zorgvuldig waarnemen tot heden niets dergelijks kunnen vaststellen. Al onze waarnemingen op dit en aanverwante gebieden leidden tot een theorie, die keer op keer (binnen de grenzen van ons waarnemingsvermogen) blijken te kloppen.Durf je met honderd procent zekerheid uit te sluiten dat er over honderd of duizend jaar iets ontdekt wordt waaruit blijkt dat de tafel toch energie opdoet uit het universum ?
Koop een accelerometer en je kan het meten, stop een helium ballon in de lift en je ziet hem misschien dalen als de lift omhoog gaat, meet hoe lang het duurt voordat een balletje op de grond valt en je ziet dat dat anders is. Er is een scala aan manieren waarop we de versnelling kunnen meten.Bijv een lift die omhoog versnelt zie je niet als je er in zit maar je bent die versnelling wel gewaar, je ervaart/voelt het wel, een buitenzintuiglijke ervaring in feite waarvoor geen zintuig is omdat dat gewoon overbodig is. Het is een ervaring die direkt inwerkt op je lichaam incl zenuwgestel en hersenen. Zintuigen zijn alleen nodig voor het binnenhalen van informatie die anders buiten de ervaring blijft