Misschien dat bedoeld wordt dat het niet zomaar "overal" kan gebeuren, omdat de oerknal ons Universum gevormd heeft, en dan zou je dus een nieuw Universum (of meerdere) IN ons al bestaande Universum krijgen, met allemaal hun eigen unieke natuurwetten enz. Dát lijkt mij dus ook niet kunnen.
Wat wél zou kunnen is dat er inderdaad wie weet hoe veel en hoe vaak "oerknallen" zijn/geweest, maar dan NIET in ons Universum, die dus elk hun eigen Universum, met een oneindig aantal mogelijke natuurwetten enz. vormen. Vandaar de theorie die je wel hoort over het multi-Universum, dat er dus - oneindig - meer bestaan NAAST de onze, die wij dus (nog) op geen enkele manier kunnen ontdekken als dat werkelijk het geval is, wat sommige SF/fantasy schrijvers/sters soms ook aan leuke ideeën daarover verzinnen
Zelf heb ik het idee (alleen maar geïnteresseerde) dat het Universum uitdeidt, en dat zal blijven doen aangezien alles niet alleen nog steeds (sinds de oerknal dus, als je daarin gelooft) verder uit elkaar drijft, zogezegd, maar zelfs alsmaar snéller, zo heb ik ergens gehoord/gelezen. Als iets versnelt, is de kans dat het nog tot stilstand komt dus steeds kleiner volgens mij. Géén "big-crunch" dus (het opnieuw samenkomen van de materie), maar een welhaast oneindig langzaam alsmaar "leger" worden van het alsmaar groter wordende Universum, tot de laatste ster uitdooft en het OOIT allemaal, tot op de laatste atoom, gewoon stilletjes weer verdwijnt en er dus uiteindelijk (misschien op het nog onbekende "dark matter" na) een leeg Universum zal zijn, en dat dat het natuurlijke verloop van ALLE eventuele Universums is, behalve die waarbij er door de één of andere kracht die ons Universum niet heeft niet genoeg momentum is om alles te laten versnellen, en er dus wél een ineenkrimping optreedt.
Eh..., is maar mijn ideetje hierover dus