het is wel degelijk de schuld van Israel zij schept een omgeving die de terroristen maakt. Je kunt dit vergelijken met een hond die je elke dag slaat en pest en dan ben je verbaast dat hij vals is en bijt.
Misschien moet ik het even heel beknopt verduidelijken. De begrippen gaan namelijk door elkaar lopen.
Terrorist wordt men niet anders dan door een daad die als zodanig tot een uiting van terrorisme kan worden gerekend. Binnen de rechtsfilosofie wordt echter het etiket 'terrorist' los gepeld van de dader.
Er staat een persoon terecht, een individu met een naam en niet zijn label, niet de mombakkes die hij droeg toen hij op het knopje drukte. Omdat het label niet meer van belang is, komt ook geen betekenis meer toe aan willekeurig ander label. D.w.z. dat het ook niet uitmaakt of men 'terrorist' vervangt door 'verzetsstrijder'.
Voor het recht, alsook voor het morele standpunt, blijven er dan drie zaken bestaan: de 32 jarige A. (de dader) en 3 dode kinderen en twee volwassen burgers op het Centraal station in Tel Aviv (de slachtoffers) en het tot ontploffing brengen van een scherfbom (de daad). Dit is het uitgangspunt voor het recht maar ook voor de logisch te nemen vervolgstappen.
Als ik dan kijk naar je stelling: 'Je kunt dit vergelijken met een hond die je elke dag slaat en pest en dan ben je verbaast dat hij vals is en bijt'. Dan mag ik me afvragen wie er geslagen heeft, wie de hond is en of tussen slaan en bijten een causaliteit bestaat.
De slachtoffers kennen A. niet en hebben A. nooit iets gedaan. Derhalve dwingt dat tot de conclusie dat A. (die dan hond moet zijn) kennelijk wel vals moest zijn geweest, maar dat de oorzaak daarvan niet bij de slachtoffers kan worden gezocht. Nu dader en slachtoffers geen logische verbintenis met elkaar hebben, het vals zijn niet aan de slachtoffers is toe te rekenen, is er geen rechtvaardiging (geen excuus, nooit) voor het bijten.
Dat de dader zal stellen dat het de schuld is van Israel. Immers, die hebben zijn familie gebombardeerd in Gaza. kan hem niet baten. Het geeft alleen de ontbrekende verklaring waarom hij vals was.
Er is derhalve nooit en te nimmer een rechtvaardiging te vinden voor een daad zoals ik als voorbeeld gebruikt heb. Die komt er ook niet door met een omweg een oorzaak aan te wijzen. Ook het verwisselen van de labels 'terrorist' door 'verzetsstrijder' komt men er niet. Het ging immers om de daad zelf, daarin moet de rechtvaardiging gezocht worden en niet het label.