Vind ik ook "zullen" voor de toekomst verdwijnt ook in andere talen.. in het Zweeds zeggen wij "kommer att" (komen te), in het Engels "be going to", maar weet ge zeker dat het Frans is, dan is het zo.Plaas schreef:Op dit moment gaat er van het Frans denk ik niet zo'n sterke invloed meer uit, hoewel de taal in bepaalde milieus nog wel van invloed zal zijn, en zeker ook in het Nederlands van Brusselaars. De invloed die het Frans in het verleden op de Vlaamse omgangstaal heeft gehad is echter niet zo gemakkelijk weg te denken. Interferenties met het Frans zijn er legio:
- "gaan" wordt, gelijk "aller", gebruikt om de toekomst uit te drukken, veel meer dan in het noorden.
- in plaats van "om" klinkt vaak "voor" (<- pour) in zinnen als: "het is maar voor te lachen"
- "ik heb bang" (<- J'ai peur) en talloze andere uitdrukkingen.
- De Vlaamse omgangstaal heeft meer Franse leenwoorden en ze worden ook frequenter gebruikt, bv. interjecties als bon, soit, allez e.v.a.
De Vlaamse neiging Engelse woorden naar de letter uit te spreken (dus "siete" voor site, "fan" voor fan) wordt ook wel eens verklaard vanuit het Frans - in die taal behandelt men leenwoorden immers ook zo. Toch is het moeilijk om in de 21e eeuw nog van een actieve Franse invloed te spreken.
Het Nederlands is inmiddels echt de dominante taal in Vlaanderen geworden en het belang ervan neemt in Wallonië zelfs toe. Toen ik dit weekend in Namen was probeerde men overal tot mijn verbazing Nederlands tegen mij te spreken. Dat was een paar jaar geleden nog wel anders, en niet ten onrechte, vind ik, als ik in Wallonië ben hoor ik mij aan te passen, niet andersom. Toch vind ik het wel een vooruitgang zo.
voor...te, wij zeggen "för att", letterlijk hetzelfde dus daar twijfel ik ook een beetje aan... kunde ook "van..te" verklaren aan de hand van Fransen invloed?
Mja, interjecties zijn gemakkelijk te verdringen, denk ik.. Ik heb me net gerealiseerd hoeveel Engelse interjecties ik gebruik nu waar ik Zweeds gebruikte toen ik klein was (zo'n 10 jaar geleden).. Zelf heb ik de Franse interjecties altijd charmant gevonden, maar wat maakt dat nu uit?