Wanneer is alles perfect?
Het lijkt alsof alles perfect is afgestemd, in de zin van een mens
kan zich nooit vervelen, ter wille zou je altijd je tijd kunnen vervullen
of het nou een dagje extreem is of een dagelijks bezigheid.
Nadelig of voordelig, het zijn steeds nieuwe ervaringen, die een individueel
ervaart, en zo kan je altijd kiezen, doorgaan of stoppen (op welke niveau dan ook).
Mijn vraag is leven we altijd al in een soort onbewust utopie?
Ook kan ik stellen dat zolang er vragen overblijven, niks uit maakt
wat je doet, en hoe je de eigen fantasie te loop laat gaan.
En misschien onderstellend zou je zo altijd volgens individuele smaak
een 'goed' persoon zijn, ongeacht de mening van anderen.
Dood gaat iedereen om het maar bot uit te drukken.
Natuurlijk draag dit niks bij in een conservatieve samenleving.
1 heeft meer dan een ander, maar is niet beter dan een ander.
Maakt dit ons gemeenschappelijk of individueel 'perfect'?
(Globalisering en eventuele eindtijd hou ik voor het gemak buiten schot)