1.
In het vinden van de ideale batchgrootte voor een bepaald product, kwam ik op een probleempje: het EOQ gaat neit op voor complexere productroutings.
Het gaat hier om lean manufacturing in een fabriek met verschillende convergerende en divergerende routings. Een High mix low volume (HMLV) dus. Momenteel hebben wij twee CNC (bottleneck) machines staan, waar zo'n 70% van de producten langs moeten.
EPEI gaat er hier vanuit dat aan de hand van het gevraagde aantal per tijdseenheid (zeg een week) een berekening van de batchgrootte gemaakt kan worden volgens de volgende formule:
bijvoorbeeld:
product 1: vraag per week 4000, stuktijd 3 sec
product 2: vraag per week 11000, stuktijd 9 sec
product 3: vraag per week 7000, stuktijd 3 sec
De available time van de machine, minus de totale stuktijden van alle producten, zorgt dan voor de time available for setup.
Hier is dat: 40 uur - (11000*3 + 11000*9= 132.000) = 40-36,7 = 3,3 uur = 3 uur 18 minuten
Stel nu dat de omstel tijden 60 minuten bedragen gemiddeld. 3 uur in totaal dus.
Dan stellen ze dat elk product volgens de website 3,3 / 3 = 1,1 keer gemaakt zou moeten worden per week. Dit lijkt me niet correct of wel? Is het niet zo dat er gewoon 3,3 keer omgesteld moet worden per week?
(Een fabriek wil natuurlijk zo vaak mogelijk omstellen om zijn eindvoorraad laag te houden. Aangezien het hier om Lean gaat hoeven we niet te denken aan kosten van de voorraad van onbewerkte grondstoffen.)
Om het wat makkelijker te maken zullen we ook het clusteren van producten volgens omstelling niet meenemen. Ook gaat dit topic niet over SMED, waar ik uiteraard eerst mee bezig ben.
Bron: EPEI
2. Ook wilde ik jullie mening horen over het gebruik van EPEI. Zou dit probleem niet op te lossen zijn door middel van lineair programmeren? En brengt dit voordelen met zich mee? (Meer accurate informatie doordat er geen gemiddelde omsteltijd genomen hoeft te worden. Ik twijfel erover of ik tijd zal investeren in het begrijpen van lineair programmeren...