Niet, ik ga door tot ik in mijn hoofd zo'n beetje alle mogelijkheden heb opgelost, en blijkt daar de oplossing niet tussen te zitten, dan ga ik gewoon verder met speculeren. Dit kan heel ver gaan, maar veel denken is de sleutel, en veel, veel creativiteit.Senor schreef:De ene mens is de ander niet, en sommige mensen kunnen met een concept werken terwijl bij anderen dat specifieke kwartje maar niet wil vallen. Oneindigheid kan ik best mee werken, ruimtelijke voorstellingen van eendimensionale dingen ook wel, maar ik krijg syntax errors als ik aan iets als de singulariteit pre-bigbang of de drieeenheid a la christendom probeer te denken. Iets als elf dimensies is op het randje, net als goden - de concepten zijn niet onwerkbaar maar voelen allerminst reëel aan.
Vragen die (naar eigen oordeel/inzicht) op het moment of in de voorzienbare toekomst niet beantwoord kunnen worden, classificeer ik als "gaat niet lukken" en laat ze verder met rust (als alternatief voor hoofdpijn en geen steek verder komen). Hoe gaan anderen eigenlijk om met de vragen die ze niet beantwoord kunnen krijgen?
Je hebt gelijk dat sommige vragen niet op te lossen zijn, maar elke stapje dichterbij het antwoord motiveert mij om weer verder te gaan.
Misschien lastig en vermoeiend, maar dit leidt tot prestaties! Ook helpt het om bijvoorbeeld met vrienden met dezelfde interesses (wat soms even zoeken is) verder te speculeren. Je kunt veel leren van andermans ideeen!
