Aanvulling op 'antinomieën van ruimte, tijd en materiële substanties'.

[Knight Lancelot]

Grenzen zijn in de regel duidelijk waarneembaar, echter niet per definitie. Als je een kikker in een pan met heet water tracht te plaatsen, en er in houden, zal je daar nog flink je best voor mogen doen het arme diertje daar te houden. Daarintegen kan je met succes verzekerd dat zelfde exemplaar een in koud badje doen, het tergend langzaam doen laten stijgen van de temperatuur en je hebt binne de kortse keren het voor sommigen onder ons een delicaat lekkernijtje bereid geschikt voor den consumptie. Zelfde grens (max. uit te houden watertemperatuur), maar op twee manieren waargenomen, wel waargenomen... en niet... Waarom zou de ruimte perse een zichtbare grens hebben? Als er al een zou zijn, vooropgesteld. Omdat dat 'de mens' uitkomt?!?! Denk ik niet. Het zou mogelijk zijn dat 'wij' met alles wat we wel tot op heden weten van het hele universum, ons in een luchtbel vertoeven die op haar beurt weer wordt ingesloten door die zog. katenkaas... Je zou dan ook kunnen stellen dat wij juist het einde zijn van die kaas. Ook weet ik niet zeker of we wel van een eide, grens moeten spreken. Een vorm, welke dan ook, in 3d, heeft een volume en dat is het. Maar de ruimte heeft, totzover thans, nog niet haar eigen max. volume behaalt en zich nog steeds, en sneller, expandeerd. Kan er dan dus al wel gesproken worden over een begrenzing als die nog niet bereikt is...???

Knight Lancelot...

[longfun]

Grenzen zijn in de regel duidelijk waarneembaar.

Het zou mogelijk zijn dat 'wij' met alles wat we wel tot op heden weten van het hele universum, ons in een luchtbel vertoeven die op haar beurt weer wordt ingesloten door die zog. katenkaas...

dit plaatst de gaten kaas eveneens in jou dimensies

Je zou dan ook kunnen stellen dat wij juist het einde zijn van die kaas. Ook weet ik niet zeker of we wel van een eide, grens moeten spreken. Een vorm, welke dan ook, in 3d, heeft een volume en dat is het. Maar de ruimte heeft, totzover thans, nog niet haar eigen max. volume behaalt en zich nog steeds, en sneller, expandeerd. Kan er dan dus al wel gesproken worden over een begrenzing als die nog niet bereikt is...???

hoe kan je dit uitleggen:

Stel de totaliteit is eenzijdig. en hierdoor zijn eigen draagvlak en begrenzing. noem het bv de eerste singulariteit.

Binnen dit vlak() kan je zo ver in een richting bewegen als je wil je zal nooit een grens ontmoeten, je begrenzing is dan gewoon het einde van jou objectieve beweging, de onbegrensdheid in alle richtingen van bewegen dan weer levert je dan weer het totale potentieel aan deze objectieve begrenzing op.

het grappige is je kan dit alleen opmerken van de binnenzijde uit bekeken....omdat alleen binnen deze grenzen de dimensies die we kennen en observeren aanwezig zijn, moest je het toch van buiten uit kunnen bekijken was er niets dimensionaal te zien... zelfs geen punt.(omdat net dit buiten geplaatst standpunt zich in een ruimte zonder dimensies zou bevinden en er daar dus geen dimensionale observatie mogelijk is.)

[Knight Lancelot]

Ik zou niet snel beweren dat 'de ruimte' geen dimensies heeft... Echter zal het a waargenomen kunnen worden, en b waarneembaar zijn... Ik bedoel, net als geluid bv, als je doof bent, wil niet zeggen dat dat geluid er niet is of niet-waarneembaar. Het is wel waarneembaar, maar met de juiste instrumenten. Het kan zijn dat we daar nimmer aan zullen komen, maar iets niet kunnen bij voorbaat daar ben ik niet van. En dat waarneembaar zijn, grenzen kunnen heel geleidelijk overlopen. Zo zijn er bv mensen die kleuren in geluid hebben 'zien'overlopen. Zie daar nog maar een grens tussen.

Vervolgens zou ik me proberen voor te stellen hoe een... fruitvliegje 'de wereld' ziet. Ook het beestje heeft geen idee hoe groot alleen al de luchtinhoud vd planeet is, vergelijk dit even met ons universum, toch zou het vliegje als het eens wist een space-shuttle binne te glippen... en BESEFFEN, wat het dan zien zou als het door een raampje naar de Aarde keek, ik vermoed haast zoiets als de eerste mens naar ons huidige universum.

Dat met die gatenkaas was van mij uit meer een voorbeeld over hoe klein wij zouden kunnen zijn al zien we onszelf nog zo graag zo groot (in voorkomende gevallen dan he), t.o.v. ... "het grotere plaatje'.

Knight Lancelot

[Squawk]

Het is misschien beter voor te stellen met een mier die over een stuk papier loopt. Met zijn waarnemingsvermogen kan de mier duidelijk waarnemen waar de randen (grenzen) van het papier zijn. Als je deze mier nu over een grote bal laat lopen, zal de mier denken dat hij over een papier zonder randen loopt, hij kan immers eeuwig door blijven lopen. Op dezelfde manier heeft het bij ons ook even geduurd voor we er achter kwamen dat de aarde niet plat is. Zover zal de mier echter niet komen. We zeggen dat een bol eindig, maar onbegrensd is.

De moeilijke denkstap is om het vanaf de bal nog een keer te doen: ook de ruimte is eindig maar onbegrensd. Wij zijn de mieren die denken dat de ruimte in 3D gewoon 'recht' is terwijl er sprake van kromming. Als je maar ver genoeg gaat kom je weer op hetzelfde punt uit omdat de ruimte krom is.

Lastig he?

[Squawk]

Kleine correctie: niet de bol zelf, maar de oppervlakte van de bol is eindig en onbegrensd.