Inderdaad, bij kernfusie wordt massa voor bepaalde mate in energie omgezet. Dus enigszins een toepassing van E=mc², maar dat is slechts de helft van het verhaal.Leuke gast schreef:Je schrijft hier een heel interessant stukje.
Echter heb ik nog wel mijn vraagtekens bij een aantal zaken. Nu ben ik niet echt een wetenschapper op dit gebied maar mischien kun jij hier een antwoordt opgeven.
Ik meende dat in een ster een kernfusie optreedt. Ik dacht dat bij deze kernfusie massa wordt omgezet naar energie.
Ik kan zou me kunnen voorstellen dat relativistische massa van een photon ook de tijd/ruimte kromt.
Maar hoe zit dit met de overige (kinetische) energie. Ofwel als zo'n ster explodeerd, wordt een grote hoeveelheid massa in bewegings energie omgezet? Dus uiteindelijk gaat een deel van de massa die omgezet is in energie over naar bewegings energie?
Zou het energie kosten om de gekormde tijd/ruimte van een grote massa uit elkaar te trekken.
Ik ben van mening dat het universum in evenwicht blijft, als veel massa bij eenkomt resulteert dit uiteindelijk weer een explosie, zodat deze deeltjes op een andere plek van het universum weer opnieuw gebruikt kunnen worden.
Zie ik nu iets over het hoofd?
Het kernfusieproces begint in een ster wanneer vrije protonen (waterstof met isotoop 1) onder bepaalde quantummechanische omstandigheden de coulomb barriere overwinnen (+ <-> +) en fuseren tot een proton-neutron nucleus (waterstof isotoop 2 of deuterium). Hierbij worden een positron (e+) en een neutrino (v) gevormd, samen met 0.42 MeV aan vrije energie (een foton met kinetische energie ter waarde van 0.42 MeV of X-straling).
Eenmaal het gemaakte positron een vrij electron ontmoet in het plasma, heft het elkaar op en wordt de totale massa omgezet in 1,023 Mev aan Gammastraling
Merk op dat bij een annihilatieproces (materie - antimaterie) dus een volledige massa naar energie wordt omgezet (in tegenstelling tot het proberen versnellen van een deeltje tot de snelheid van het licht, zoals in mijn vorige post wordt aangetoond, hetwelk onmogelijk is)
Kort gesteld; kernfusie zet wel degelijk massa in energie om via E=mc², zij het beperkt.
Een volledige annihilatie of vaporisatie van een proton met zijn antimaterie zou in dit geval een energie teweeg brengen van 1879.143099 MeV (ervan uitgaande dat het proton-antiproton geen kinetische energie bezit)
De subtiliteit van het behoudt van energie is hier duidelijk merkbaar.
Het proces van supernova is echter nog niet geheel duidelijk. Er wordt aangenomen dat wanneer de kernfusie van silicium wegvalt (het aldus gevormde ijzeratoom kan niet verder fuseren.) de gasdruk wegvalt, en de zwaartekracht begint toe te nemen. Hierdoor worden de elektronen alsmaar meer op elkaar gedrukt, tot op het moment waar de zwaartekracht te groot wordt en ze met de kern ineenstorten. Bij deze reactie worden neutrino's gevormd die mede zorgen dat de ineenstortende kern wordt gescheiden van de buitenste atmosfeerlagen van de ster.
Doordat de kern in een fractie van een seconde wist ineen te storten, steeg de snelheid tot boven die van het geluid, waardoor een supersonische schokgolf ontstaat die dan uiteindelijk voor de explosie van de buitenste lagen zorgt.
De supersonische schokgolf, is dus een golf die door zijn eigenschappen, de quantummechanische golf van ieder materiedeeltje weet te beinvloeden. De schokgolf draagt dus zijn kinetische enenrgie over en zorgt er dus voor dat fundamentele wijzigingen in de quantumfysische eigenschappen (amplitude) van het deeltje zich voordoen, zodat elk deeltje dat beïnvloed werd, nu meer energie bezit.
Het idee is dus, dat de kinetische energie niets anders is dan een golf, en dat indien deze golf door perfect vacuum reist, geen energie verliest. Echter door het tegenkomen van materiedeeltjes, kan de golf zijn energie overdragen, en wordt dus op het eind zelf minder energierijk. Zo wordt energie omgezet,maar blijft de totale energie behouden. Perfecte recyclage dus
In dit opzicht is een deeltje nu in staat een grotere invloed (kromming) uit te oefenen op het ruimtetijdcontinuum.
