@ de grijze muis: allereerst maar even op jou reageren; ik beweer absoluut niet het wiel opnieuw uit te vinden; ik zoek ook totaal geen credit ofiets (jammer dat je het zo ziet). Het gaat mij er alleen om, om de wereld in het geheel beter en de mensheid in het geheel gelukkiger te maken. het idee van gezamelijk eten enzo vertoont vooral overeenkomsten met de kibboets zoals die vroeger was (again ik wil het wiel niet opnieuw uitvinden). Ik zie ook niet in waarom dit perse tot hongersnood moet leiden. overigens is het dus ook niet zo dat het verplicht is om daar te eten. Als je gewoon lekker thuis wilt eten no problem. het is alleen een alternatief wat als bijkomstigheid heeft dat je kan zorgen voor gezond eten en gezelschap.
@ 317070 Er zijn zeker wel bronnen die aangeven dat childmolesting voor een deel aangeboren is, zoals zoveel een spel is tussen aangeboren en aangeleerd (nature/nurture) (maar die zou ik even moeten opzoeken) de woordkeuze voor een large part is misschien wat tricky idd en zal dat wel even aanpassen. De vraag wat goed of slecht is blijft altijd een punt voor discussie maar toch zijn er wel dingen aan te wijzen die per difinitie goed en per definitie fout zijn. Geweld en nog maals childmolesting is hoe dan ook altijd fout, dingen als respect hebben voor andere en om een ander geven per definitie goed. Zo zijn er in de opvoeding ook dingen aan te wijzen die per definitie fout zijn en per definitie goed zijn voor een kind en dat zijn de punten waar het mij omgaat, proberen de dingen die per difinitie slecht zijn weg te halen en de dingen die per definitie goed zijn te versterken.
Wat het punt met endorfine betreft, ik denk dat er verschil zit tussen geluk en genot. geluk gaat veel dieper en is waar de mens naar op zoek is. Je fulltime inspuiten met endorfine is meer gerelateerd aan genot en zal voor de mens opzich niet de manier zijn dat ze wil leven; de mens zoekt denk ik toch een zekere maten van fullfillment in zijn leven. Ik snap je punt wel overigens
@ anusthesist: Ik ben me er terdege van bewust dat het een samenspel is van nature en nurture (staat ook op de website). Dat stukje in de post ging toevallig alleen over het nature gedeelte, dus ik snap waarom je denkt dat ik me niet van het nurture gedeelte bewust zou zijn. het nurture gedeelte stip ik dus ook aan. Wil je bv childmolesting uitbannen dan zal je beide punten moeten aanpakken. A) moeten zorgen dat mensen niet met een predispositie daarvoor worden geboren en B) zorgen dat ze de juiste opvoeding krijgen. Sowieso vind ik dat elk kind dat geboren word recht heeft op een goede opvoeding en vind ik het echt heel vreemd dat je voor alles een diploma of iets nodig hebt, echter wanneer het aankomt op de meest belangrijke en verantwoordelijke taak die een mens kan hebben je geen geen diploma of iets nodig hebt. ( wilde ik nog even kwijt :eusa_whistle: )
@Squawk
Tenslotte denk ik dat er met de huidige stand van de techniek teveel mensen rondlopen op deze planeet. We zullen ooit globaal een richtlijn moeten aanhouden over hoeveel mensen onze planeet aankan.
Absoluut mee eens in mijn ogen is het zelfs zo dat er voor de wereld ansich geen meerwaarde zit of er nou 6 miljard of 60 miljoen mensen op de aarde wonen. Waarbij ik denk dat de kwalitiet van het leven en zeker het milieu een heel stuk erop vooruit gaat als er maar 60 miljoen mensen zouden wonen.
Aanvulling en zelfs kritiek is altijd welkom. Wat geluk betreft is dat een heel lastig onderwerp. het geluk zoals ik het bedoel is het geluk dat diep in je zit en als het ware op de achtergrond redelijk constant is. Krijg je goed nieuws dan stijgt dat niveau even en ben je blij , maar een tijdje daarna ebt het weer weg naar je baseline happiness. je baseline happiness is dan in feite je ware happiness. Ik denk dat wanneer we alle ellende uit de wereld kunnen krijgen het achtergrond niveau van ons geluk een stukje hoger komt te liggen (dit geldt voor de mensheid in het geheel. Het kan best zijn dat u of zelfs ik niet eens gelukkiger worden dan, maar ik denk de mensheid in het geheel wel). Dat de mens soms gelukkig en soms ongelukkig is dat zal altijd zo blijven daar kan ( en wil) ik ook niks aan veranderen, dat hoort bij het leven. het is dus niet zo dat ik wil dat iemand op elk moment van de dag gelukkig is. Waar ik echter wel naar streef is een wereld die de juiste voorwaarde creert zodat iedereen gelukkig kan zijn. Dingen zoals liefdesverdriet bv vind ik het bij het leven horen en resulteert in een (relatief) korte daling van je geluk/stemming. Moeten leven in gebied waar oorlog heerst en waarin je bang moet zijn voor je eigen leven en dat van je familie dat tast je geluk/baseline geluk aan en dat wil ik wel tegen gaan. Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb uitgelegd. Niemand word gedwongen om gelukkig te zijn ik wil alleen een wereld die de voorwaarde schept zodat iedereen gelukkig kan zijn en waarin ellende die niet nodig is ook niet (iig zo min mogelijk) voor komt.Een paar opmerkingen die niet perse als kritiek dienen maar meer als aanvulling om over na te denken:
Geluk is een stemming die meestal maar een paar seconden is vol te houden. Het afwezig zijn van problemen is niet voldoende om geluk te forceren. In het westen heeft men niet de problemen zoals in de derde wereld, is men redelijk 'vrij' zoals je schrijft, maar door eigen gedrag maken mensen er toch een rommeltje van. Vrijheid gaat wat mij betreft hand in hand met verantwoordelijkheid nemen. Aangezien niet iedereen dat even goed kan, betekent vrijheid ook dat je de vrijheid hebt om een puinzooi van je leven te maken. Als je verplicht bent om gelukkig te zijn, ben je niet vrij meer.
Gelijke salaris komt bij mij voort uit het feit dat mijns inziens niet iedereen gelijke kansen heeft om een goede baan te krijgen. Mensen krijgen bv bij hun geboorte al verschillende genen met zich mee. De 1 wordt bv geboren met een hoger IQ en kan makkelijker leren dan een ander. Dit ligt geheel buiten je macht. Ook op het gebied van nurture krijgt niet iedereen dezelfde kansen. Het ene kind wordt gestimuleerd goed te presteren op school, terwijl andere kinderen deze stimulatie niet krijgen etc. Wie je ouders zijn heb je zelf ook geen invloed op. Dit in ogenschouw nemende vind ik het niet eerlijk om de 1 meer te belonen dan de ander puur omdat die gewoon meer ''geluk'' heeft gehad (qua genen en opvoeding). Of je nou als bakker of als chirurg werkt, in beide maak je gebruik van je competencies en werk je (als het goed is) net zo hard aan de samenleving. Omdat niet iedereen gelijke kansen heeft vind ik de gedachte om iedereen hetzelfde per uur te geven niet eens zo slecht.Je gedachtes over geld zijn redelijk nivellerend. Als voorbeeld noem je een chirurg en een winkelbediende. Ik denk dat het verschil in inkomsten tussen die twee eerlijk is omdat het inkomen in dit voorbeeld aangeeft wat hun handelingen toevoegen aan de samenleving. In sommige gevallen kun je daar vraagtekens bij zetten, bijvoorbeeld wat je hebt toegevoegd als je aandelen in waarde zijn gestegen en waarom je met geld geld zou moeten kunnen verdienen, maar over het algemeen vind ik salarisverschil geen probleem.
Mensen gedragen zich als een virus. Stel dat iedereen gelukkig zou zijn, zonder dat ze daar veel moeite voor hoeven te doen. Dan zouden veel mensen lui worden. Het lichaam heeft een sterke voorkeur voor 'de comfortzone'. Verder zou de wereldbevolking nog sneller exploderen als ze nu al doet. 'Voor niets gaat de zon op' vind ik een erg goed uitgangspunt.
Wat ik al eerder aankaarte het is niet de bedoeling dat mensen zomaar non stop gelukkig zijn en dat ze daar zelf niks voor moeten doen. Dat mensen dan snel lui worden heb je een heel sterk punt en dat is dus ook iets dat in zo n samenleving voorkomen moet worden. Ik ben zelfs van mening dat als mensen het te gemakkelijk hebben ze zelfs ongelukkig worden (meer tijd om na te denken/ geen doel meer kunnen vinden in het leven etc.) wanneer mensen aan de andere kant lekker bezig zijn (werk sport sociale activiteiten etc) en daar niet al te veel over nadenken zullen ze denk ik ''gelukkiger'' zijn. Zorgen dat mensen niet lui worden en voorkomen dat iemand geen doel meer heeft is dus ook een belangrijke factor in het verhogen van het geluk op aarde.
Nopes, ik snap je gedachtegang maar ik vind niet dat we super human beings moeten willen, voor mij staat het geluk van de mensheid centraal en daarvoor hoeft de mens geen electronische upgrade te hebben. Of we nu 10 keer sneller zouden kunnen rennen of een 10 keer zo grote hersencapaciteit zouden krijgen worden we daar niet per definitie gelukkiger van (of bedoel je een ander soort upgrade?).Om nog even terug te komen op transhumanisme: stel dat het binnenkort mogelijk is om je hersens een upgrade te geven met electronica, moeten we dat dan allemaal doen om bij te blijven?
Dat is inderdaad heel jammer het is juist belangrijk om ook tegengas te krijgen en de ideeen van andere in ogenschouw te nemen. Je hebt helemaal gelijk dat dit juist een creatieve bron voor oplossingen kan zijn. Ik ben dan ook blij met de reacties en discussie die ik hier krijg.Zelfs dictators zijn vaak begonnen met de bedoeling een betere wereld te maken. Zij zien zichzelf graag als de grote leider die jij beschrijft. En iedereen die het niet eens is met hun mooie ideeën moet opgeruimd worden. (Dat is naast onrechtvaardig trouwens jammer, want meningsverschillen blijken vaak een creatieve bron voor oplossingen te zijn.)
Bedankt
Groetjes Laura
