Op school krijg je een ongekend aantal vakken die allemaal te maken hebben met wensen uit de maatschappij. Je leert goed Nederlands, Engels, rekenen etc. Ook krijg je een aantal vakken waar je "niets aan hebt". Je hebt het geleerd, maar je doet er in de rest van je leven niets mee.
Waarom word je eigenlijk niets geleerd op het gebied van je persoonlijkheid? Je kunt stellen dat dit wellicht een taak is van de ouders, maar vaak is dit te veel gevraagd. Hoe kunnen ouders je iets op dit gebied leren, als ze het zelf nooit geleerd hebben? Het ontwikkelen van een sterke persoonlijkheid lijkt wel iets te zijn dat als niet belangrijk wordt geacht door de maatschappij. Daar krijg je alleen maar "lastige" burgers van, want mensen met een sterke persoonlijkheid stellen altijd lastige vragen? Of komen te veel voor zichzelf op? Want we hebben conformistische schaapjes nodig die alles doen wat door de "autoriteiten" hun opgedragen wordt zonder vragen te stellen?
Het hebben van een sterke persoonlijkheid zal je altijd helpen om je sterk te voelen in je eigen leven, terwijl het ontbreken hiervan zorgt voor onzekerheid en met alle winden meewaaien. Wat vind ik hier zelf van of wat moet ik nu doen ten opzichte van ik weet niet wat ik moet doen of denken.
Op school heb ik maatschappijleer gehad en dit leek er een heel klein beetje op. Dat dit gegeven werd door iemand met een godsdienstige bias hielp niet echt en veel schoot je met deze les niet op. Ik had het idee dat de leraar zelf niet wist wat hij ons nou eigenlijk wilde leren.
Als je scholing krijgt van bijvoorbeeld een psycholoog die je van jongs af aan bijbrengt wat je allemaal met je eigen gedachten kunt doen dan worden mensen ook veel meer zelfdenkend. Als je dit niet krijgt dan is groepsdruk meestal al voldoende om je eigen gedachten ondergeschikt te maken aan het groepsdenken. Tenzij je door een soort mirakel je eigen kracht al vroeg ontdekt. Dat zal weinig kinderen lukken. Het voordeel van scholing in persoonlijkheidsontwikkeling zal vooral voor de mens zelf, maar ook voor bedrijven een goede zaak zijn. Sterke persoonlijkheden zijn eenvoudiger aan te spreken, begrijpen meer en staan open voor anderen (closed mind is iets voor mensen die weinig nadenken). Mij lijkt dat weldenkende mensen ook voor een betere maatschappij zorgen, aangezien ze open staan voor veel meer dingen en ook meer kunnen in hun eigen leven, waardoor ze zich sterker voelen en niet zo snel in regionen komen als depressie, extremisme, doelloosheid, etc. Over het algemeen kenmerken van de zwakkere persoonlijkheid cq weinig nadenkendheid.
Willen we als maatschappij wel dat de mensen zelf nadenken of willen we juist mensen creeeren die vooral luisteren naar anderen? Omdat de maatschappij dit zogenaamd goed kan gebruiken (bedrijven).
Is het de taak van de overheid om mensen te leren zelf na te denken (een nobele zaak lijkt me zo) en sterk in het leven te staan of moeten we dit overlaten aan de ouders of henzelf. Mijn stelling is dat het dan toeval is als het gebeurt. Willen we dit aan het toeval overlaten?