vraag over superpositiebeginsel

[zaghtak]

1)

Stel dat je bijvoorbeeld met behulp van een dubbel Stern-Gerlach experiment, twee spincomponenten (vb x en z component) van een elektron tegelijkertijd zou meten. Wat gebeurt er dan? Vliegt het gewoon rechtdoor?

2)

Een elektron heeft massa en zal dus de ruimtetijd kromming beïnvloeden en dus ook de rest van het heelal. (de veldvergelijkingen in AR zijn gebaseerd op de totale massaverdeling in het heelal)

Hoe ziet ruimtetijd eruit als het elektron zich in een superpositietoestand bevindt? Is er dan ook een superpositie van verschillende krommingen van ruimtetijd?

[Bert]

1) Volgens de quantummechanica kun je geen 2 spincomponenten tegelijkertijd meten omdat er voor 2 verschillende spincomponenten ook een soort Heisenbergrelatie geldt.

2) Goeie vraag. Ik denk dat het antwoord ja zou moeten luiden maar weet dat niet zeker. Het probleem is natuurlijk dat er nog steeds geen goede theorie bestaat waarin quantummechanica en relativiteitstheorie zijn verenigd en die heb je hier nodig.

[Anonymous]

1)

Stel dat je bijvoorbeeld met behulp van een dubbel Stern-Gerlach experiment, twee spincomponenten (vb x en z component) van een elektron tegelijkertijd zou meten. Wat gebeurt er dan? Vliegt het gewoon rechtdoor?

2)

Een elektron heeft massa en zal dus de ruimtetijd kromming beïnvloeden en dus ook de rest van het heelal. (de veldvergelijkingen in AR zijn gebaseerd op de totale massaverdeling in het heelal)

Hoe ziet ruimtetijd eruit als het elektron zich in een superpositietoestand bevindt? Is er dan ook een superpositie van verschillende krommingen van ruimtetijd?

Op vraag 2: De ART houdt geheel geen rekening met de superpositie van quantumtoestanden, en beschrijft natuurlijk ook niet de andere 3 krachten. 't Is een goeie vraag, heb er zelf nog nooit bij stilgestaan, maar ik denk dat het antwoord gewoon nog niet bekend is.

[zaghtak]

Vraag 1 lijkt me nogal logisch dat het elektron gewoon de component tussen x en z zal meten. Nogal stomme vraag eigenlijk, maar ik zat met de redeneerfout dat in dit geval zowel de x als z component gemeten wordt en dit geval dus onmogelijk is.

[Spuit11]

1)

Stel dat je bijvoorbeeld met behulp van een dubbel Stern-Gerlach experiment, twee spincomponenten (vb x en z component) van een elektron tegelijkertijd zou meten. Wat gebeurt er dan? Vliegt het gewoon rechtdoor?

2)

Een elektron heeft massa en zal dus de ruimtetijd kromming beïnvloeden en dus ook de rest van het heelal. (de veldvergelijkingen in AR zijn gebaseerd op de totale massaverdeling in het heelal)

Hoe ziet ruimtetijd eruit als het elektron zich in een superpositietoestand bevindt? Is er dan ook een superpositie van verschillende krommingen van ruimtetijd?

Ja dat moet haast wel........Maar daarvoor moeten meerdere elektronen zich in die toestand bevinden om een grootere en herkenbaare kromming te veroorzaken.Tenzij je het al kan herkenen aan 1 elektron. Hmmmm......Als je er achter kan komen hoe die kromming er uit ziet......Kan je hem simuleren en een elektron naar die positie sturen van buiten af......Zou je hem dan kunnen vangen in zijn positie binnen zijn geheele orbit in 2D? ( Maar volgens de kwantummechanica kan de elektron ook spin up en down tegelijk zijn, de zogenaamde superpositie.)Kan....Kan....Kan....Daar heb je weinig aan....Moet ik het nu zo zien dat het elektron waneer het een golf is half spin up en half spin down gedraagt of zo... Of hij kent eigenlijk geen Spin maar kan voor bijde tegelijk door gaan.... Hmmm.....Je moet hem dus eigenlijk is zijn golf functie zien te behouden....Maakt een elektron steeds opnieuw een exacte beschrijving van een baan binnen zijn orbit als deze niet verstoord wordt Hmmmmm....... Bestaat het waterstof elektron in de S-schil zich eigenlijk niet constant in een superpositie?

[zaghtak]

Ik heb het eens aan een prof gevraagd en die zegt dat als je de ruimte in rekening brengt, dat dan de spin-elektron toestanden entangled zijn met de respectievelijke ruimtetijd-kromming toestanden. En dat dat het begin is van quantumgravitatie...

Het rare van de zaak is, vind ik, dat dit automatisch eigenlijk de rest van het universum in een superpositie brengt. Aangezien de einsteinvergelijkingen afhankelijk zijn van de materieverdeling in het totale universum.

Men kan slechts meten tot op de planckconstante h, dus misschien is h juist een maat die zegt hoeveel deeltjes in het totale universum zich in een quantumtoestand bevinden. Anders gezegd, als geen enkel deelje zich in een quantumtoestand zou bevinden, dan zou h gelijk zijn aan nul.

[DMuitW]

Volgens een nucleair ingenieur;

Wat we weten, is dat het ruimtetijd continuum een invloed uitoefent op de "wave-function". Anders gezegd, er is wel degelijk interactie. Een mogelijke manier om dit te verklaren is onderstellen dat het ruimtetijdcontinuum (als metrische tensor) ook in staten van superpositie kan zijn.

[Spuit11]

Volgens een nucleair ingenieur;

Wat we weten, is dat het ruimtetijd continuum een invloed uitoefent op de "wave-function". Anders gezegd, er is wel degelijk interactie. Een mogelijke manier om dit te verklaren is onderstellen dat het ruimtetijdcontinuum (als metrische tensor) ook in staten van superpositie kan zijn.

Maar dit zou dan betekenen dat we de oorsprong achter ons laten en onze toekomst tevens ons verleden beschrijft en onze nieuwe oorsprong zal vormen.Maw.......We lijken te reizen onder exact de zelfde omstandigheden als het licht zelf,maar hiervoor moet het licht zelf dan ook ooit kort in het niets verdwijnen.Je zou dan wel kunnen verklaren waarom het licht zich op 2 plaatsen kan hebben bevonden. De werkelijkheid is dan echter dat het licht door geen van bijde spleten is gegaan....Maar dwars door de wand.

De freqentie zegt dan ook hoe vaak de straling (Golf) in het niets verdwijnt....Dit zorgt er voor dat deze straling dan ook dieper doordringt.

En hoe frequenter de golf hoe vaker hij zich in een superpositie bevind.....

Zou je of kan je.......Als het graviton bestaat....dan (mogen) aannemen dat een graviton zich bijna altijd in een superpositie bevind......want als het tegenovergestelde het geval zou zijn.....Zou hij eigenlijk makkelijker te vinden zijn lijkt mij..

[zaghtak]

ik kan je redenering moeilijk volgen

logisch geredeneerd:

licht is massaloos en kromt de ruimte niet

het zorgt dus niet voor een superpositie van ruimte-tijd

als licht slechts 1 weg volgt (namelijk dwars door de wand) kan het ook niet interfereren met zichzelf

dat een oorzaak een gevolg heeft en dat dit gevolg zijn oorzaak niet kan veranderen in dezelfde realiteit/wereld.

[Spuit11]

ik kan je redenering moeilijk volgen

logisch geredeneerd:

licht is massaloos en kromt de ruimte niet

het zorgt dus niet voor een superpositie van ruimte-tijd

als licht slechts 1 weg volgt (namelijk dwars door de wand) kan het ook niet interfereren met zichzelf

dat een oorzaak een gevolg heeft en dat dit gevolg zijn oorzaak niet kan veranderen in dezelfde realiteit/wereld.

Ik heb het niet over de ruimte rond om het Foton,maar de ruimte in het centrum van de Foton.Er moet namelijk iets verantwoordelijk zijn voor het bijelkaarhouden van de verschillende frequenties binnen een Foton... Of......Laat ik het zo zeggen....Elk deeltje heeft een anti-deeltje....Het lijkt me vreemd dat het licht dit is vergeten. En ik heb het over het moment waarin ook het licht zich zo kan gedragen dat het volkomen lijkt te verdwijnen in het niets....Echter is dit gedrag uiterst zeldzaam maar kan worden beinvloed door zijn omgeving.....In dit geval dus...De meeting.....Het licht wordt tot iets gedwongen waarin het zich dus eigenlijk zelden bevind,maar gezien de omstandigheden niet anders kan.... Waneer de kans op 50% 50% ligt heeft ook het licht geen keuze meer....... En voor zwaartekracht geldt deze keuze niet dan wel een uiterst kleine en is dus zo vrij als een vogeltje....Logisch ook......Want het is het licht dat de zwaartekracht lijnen volgt en niet andersom.

[DVR]

Houd er wel rekening mee dat fotonen géén deeltjes zijn.. Fotonen zijn quantisaties in electro-magnetische velden.. Zie hier voor een uitleg op Wolfram

Er moet namelijk iets verantwoordelijk zijn voor het bijelkaarhouden van de verschillende frequenties binnen een Foton...

Een photon heeft per definitie maar één frequentie:

...The energy of an isolated photon, divided by the Planck constant, gives the frequency of photons which is therefore by definition strictly monochromatic; although two photons coming even from similar atoms would never have precisely the same frequency...

http://www.nobeliefs.com/photon.htm

[Spuit11]

Houd er wel rekening mee dat fotonen géén deeltjes zijn.. Fotonen zijn quantisaties in electro-magnetische velden.. Zie hier voor een uitleg op Wolfram

Er moet namelijk iets verantwoordelijk zijn voor het bijelkaarhouden van de verschillende frequenties binnen een Foton...

Een photon heeft per definitie maar één frequentie:

...The energy of an isolated photon, divided by the Planck constant, gives the frequency of photons which is therefore by definition strictly monochromatic; although two photons coming even from similar atoms would never have precisely the same frequency...

http://www.nobeliefs.com/photon.htm

Hoe verklaar je het dan....Dat ze binnen 1 specifieke frequentie.....meerdere modi's kunnen halen.Ieder met een eigen snelheid. Maw.......Ze troffen meerdere golflengtes aan binnen een specifieke golf. 8) Ik geloof niet dat die kwantem's namelijk er maar gewoon in een treintje aan hangen. Volgens mij is namelijk de beweging loodrecht op de beweegingsrichting van het licht waarschijnlijk verantwoordelijk voor de golf......Hoe meer energie er namelijk in een Foton zit (Golf) Hoe meer van deze massa waar het uit ontstaan is in een superpositie bevind met snelheid c 8) Dit verklaart ook waarom zwaartekracht met snelheid c gaat....... Zijn golf staat loodrecht op de beweegingsrichting in een zo goed als lineare functie..... En het lijkt ook wel te verklaren hoe deeltjes energie makkelijk kunnen lenen uit het niets.......Of eigenlijk van Gravitonen...

[zaghtak]

Volgens jou bestaat licht uit een superpositie van massa. Nogal raar eigenlijk. Straks ga je nog zeggen dat er een wet bestaat: "De wet van behoud van superpositie".