Onderschat het historisch standpunt niet. Bedenk dat je een verandering moet aanbrengen ; je kunt niet van scratch af aan beginnen, ondanks dat dat veel idealer zou zijn. Het is niet voor niets dat je bijvoorbeeld in Pim Fortuyn's partijprogramma (de puinhopen van 8 jaar paars, 2002) ook een voorstel ziet van het uitbreiden van het aantal gemeentes. Dat was een punt waarmee hij ook weer veel waardering oogste bij "regionalisten". En onder deze "regionalisten" zitten in het algemeen veel burgemeester, wethouders, etc.. Zeker de landelijke gebieden zal het afschaffen van een regionaal orgaan leiden tot veel tegenstand.
Ik moet toegeven dat ik minder bekend met alle procedures zoals die gevolgd worden bij provincies/waterschappen/gemeentes. Zelf volg ik meer alles op gebied van onderwijs en daar hebben heel veel fusies plaatsgevonden tussen onderwijsinstellingen. Het gevolg van die schaalvergroting is dat er veel bezuinigd is op contacturen met docenten (de uitvoerders) aangezien het daar makkelijker was om te bezuinigen. Ook doordat de afstand tussen schoolleiding en docenten groter werd, kwamen er nou juist meer tussenfuncties die dit gingen coordineren. En coordineren betekent vaak veel vergaderingen houden, zodat aan de hand daarvan weer de schoolleiding kon worden geinformeerd (via vergadering), waarna deze weer (via vergadering) de docenten kon informeren. Zoals gezegd een hoop vergaderen, wat voorheen rechtstreeks gecommuniceerd werd.
Misschien is schaalvergroting op bestuurlijk niveau beter mogelijk bij gemeenten/provincies/waterschappen dan wat je ziet bij scholen, maar ik blijf gewoon skeptisch als schaalvergroting wordt toegepast onder het mom van bezuinigingen. Bezuinigingen betekenen in het algemeen dat er gewoon minder taken worden uitgevoerd.
Provincies zijn historisch gegroeid, maar hebben m.i. anno 2010 geen meerwaarde meer. Ze worden met name in stand gehouden om het in stand houden. Da's een redelijke boude uitspraak, dat weet ik, maar ik heb te dicht bij het vuur gezeten om een andere mening te hebben.
Het punt is dat historie wel een belangrijk item is. Vaak zijn het "historisch regionalisten", mensen die zich groot maken voor het regionale karakter, die in de hogere regionen zitten qua bestuur. Probeer maar eens met het voorstel te komen om Friesland samen te voegen met andere provincies. Gaat geheid niet lukken, heel veel lokale tegenstand van de bevolking die vreest dat historische grenzen zullen vervagen. Je krijgt zelden iets doorgevoerd als je niet de steun hebt van de lokale bevolking.
Externen. Ik ben een tijdje ingehuurd als externe bij een waterschap. Niet normaal hoeveel adviseurs daar rondlopen die voor zichzelf allemaal projecten blijven verzinnen. Ik heb daar eens een voorstel gedaan waarmee ik mezelf en een andere externe overbodig maakte. Kostenbesparing: zo'n 175000,- per jaar, implementatietijd was 4 weken. Het heeft een half jaar geduurd voordat het voorstel het haalde (en was in tussentijd 2x al afgeschoten omdat we 'onmisbaar' waren...). Kwam nog bij dat zelfs het management zo haar vraagtekens had waarom ik dat voorstel deed, want het was nadeling voor mij. Dat het voordelig was voor het schap kwam pas op de tweede plaats.
En wie gaat beslissen wie er weg moeten ? Externen zoals je beschrijft hebben wel degelijk veel invloed op beleidsprocessen (anders zouden ze niet hun eigen projecten kunnen uitschrijven). En zoals je al beschreef, het gaat niet makkelijk, dus mij zal het niet verbazen dat deze "externen" nog wel in het zadel zullen blijven. Sterker nog, lokale overheden waar veel bezuinigd wordt hebben nou juist de neiging om meer gebruik te maken van externen (externen zijn flexibiler in te zetten ; vaste werknemers worden vaak als blok aan het been gezien)
Da's niet zonder meer waar. Voor elke functie is middels een functiewaardering het salaris vastgesteld. Dat is echt wel goed geregeld daar.
Wat ik zie bij fusies in de onderwijswereld, is dat als 3 scholen samen gaan in een scholengemeenschap, de 3 rectoren samen gaan in een gezamenlijke rector-directie (dus een "andere functie" en daarmee een andere salaris-schaal). Daarna wordt nog besloten om 1 van de rectoren aan te wijzen als opperhoofd, wat weer samen gaat met verhoging in salarisschaal. Zoals gezegd, dat is iets wat ik zie bij fusies van scholen, maar is zeker niet ondenkbaar voor waterschappen/gemeentes/provincies.
Die snap ik niet. Waarom zou er een extra protocol nodig moeten zijn als je bijv. 80km moet reizen ipv 40?
Als een bestuurder iemand van verderaf moet aansturen (en zeker als die bestuurder ook meer mensen dan daarvoor moet aansturen) zal deze vaker of om meer rapporten vragen, welke makkelijker/sneller voor hem af te handelen zijn. Maar het opstellen van die rapporten kan van de kant van de uitvoerder nou juist meer tijd kosten.
Snap ik ook niet. Kun je eens duidelijk vertellen wat je bedoelt?
Als er fouten worden gemaakt (bijvoorbeeld in wettelijke procedures), dan kan een instantie die tussen de hoofdorganisatie en de lagere instantie zit, aan de bel trekken als zij iets vinden dat iets niet klopt. En omgekeerd natuurlijk. Maar als er alleen een orgaan binnen de hoofdorganisatie het controleert, heb je geen andere instelling (met relatief veel gezag) die aan de bel trekt als er iets fout gaat bij dat orgaan wat alles toetst.
