Algemene Relativiteitstheorie - Afbuiging van het licht

[Anonymous]

LICHTSTRAAL AFBUIGING LANGS DE ZON.

Ik houd me al heel lang bezig met de relativiteitstheorie en hier rond blijf ik met een paar vragen zitten.

Einstein berekende dat de afbuiging volgens de Algemene Relativiteitstheorie het dubbel was van de waarde die men volgens Newton vond.

De reden daarvoor zou zijin dat er in de Newton methode geen rekening wordt gehouden met de kromming van de ruimte door de zon.

Mij vraag is nu:

1. Wordt, in de Newton berekening, massa aan het licht toegekent? Of anders gezegd, is in de gravitatie theorie een massaloze stof ook onderhevig aan de versnelling van de zwaartekracht?

2. Waarom volgen de planeten wel, zo goed als, de gravitatiewet en het licht niet?

Edit moderator (Elmo): volgens de regels van wetenschapsforum is het niet toegestaan om e-mail adressen te plaatsen. Als je op de hoogte gehouden wilt worden van antwoorden, dan kan je registreren en je abonneren op dit onderwerp.

[Kabouter]

1) Nee, licht heeft geen massa en gravitatiekracht grijpt alleen in op deeltjes met massa.

2) Ook paneten volgen de gravitatiewetten niet exact, denk aan de baanverschuiving van Mercurius.

Dit verschijnsel kon juist pas verklaard worden met de ART.

Uit de ART volgde tevens dat licht 'afgebogen werd' door massa of anders gezegd dat licht onderhevig is aan de kromming van ruimte-tijd.

Pas na deze voorspelling werd het experimenteel bevestigd.

Als de gravitatiewetten van Newton een exacte beschrijving van ons universum zouden geven, was de hele relativiteitstheorie niet nodig geweest.

[Revelation]

Hier staat een heel mooi voorbeeld van gravitionele ruimtetijd-kromming.

[aaargh]

1) Nee, licht heeft geen massa en gravitatiekracht grijpt alleen in op deeltjes met massa.

Licht heeft geen rustmassa maar wel massa als het beweegt: namelijk m=hf/c²

[Anonymous]

Uit de ART volgde tevens dat licht 'afgebogen werd' door massa of anders gezegd dat licht onderhevig is aan de kromming van ruimte-tijd.

Massa is de oorzaak van de ruimte-tijd kromming die wij als gravitatie waarnemen.

Een bewegende massa veroorzaakt dus verandering in de ruimte-tijdkromming en dus gravitatiegolven.

De reden dat Newton niet compleet gelijk had is dat de snelheid waarmee deze gravitatiegolven bewegen doorheen de vlakke(re) ruimte-tijd niet oneindig is, maar gelijk aan de lichtsnelheid.

De ruimte-tijdkromming (en gravitatie) veroorzaakt door een massa loopt een beetje achter op de plaats van de bewegende massa's.

Alles wat hierboven staat geldt ook voor energie volgens E=m.c², m.a.w. rustmassaloze lichtfotonen zijn ook onderhevig aan gravitatie.

Licht heeft geen rustmassa maar wel massa als het beweegt: namelijk m=hf/c²

En licht beweegt altijd!

[Anonymous]

1) Nee, licht heeft geen massa en gravitatiekracht grijpt alleen in op deeltjes met massa.

Licht heeft geen rustmassa maar wel massa als het beweegt: namelijk m=hf/c²

Nee, dat is een klassieke analogie om bepaalde effecten aannemelijk te maken. Licht heeft geen massa, anders zou het de lichtsnelheid niet kunnen bereiken.

[peterdevis]

Licht heeft geen rustmassa maar wel massa als het beweegt: namelijk m=hf/c²

In de hedendaagse lectuur is het de tendens om niet meer over rustmassa en relativistische massa te spreken. Er wordt gewoon gepraat over massa (waarmee men de vroegere rustmassa bedoelde).

Een foton is met deze definitie dus massaloos, maar bezit wel impuls en energie.

[Anonymous]

Hallo Forum leden,

kwam net in Trouw iets tegen over dit onderwerp en werd zoals altijd weer gefascineerd maar heb me er nooit zo in verdiept.

Wat me blijft intrigeren is als twee ruimte wezentjes met een klokje ten opzichte van elkaar bewegen. Bij wie loopt het klokje dan sneller. Heeft dat te maken met de aanwezigheid van massa en dus de vorm van ruimte tijd en de verschillende relatieve bewegingen van de twee personen ten opzichte van elkaar en/of het aanwezige zwaartekrachtveld?

Dacht misschien is hier iemand die daar iets over kan zeggen wat het voor een leek begrijpelijker maakt.

Iets anders ik las over het golf deeltje karakter van licht en of licht massa heeft of niet. Kan het niet zo zijn dat licht een trilling is die er uit bestaat dat het karakter steeds verandert. Dat er een voortdurende omzetting is van energie naar massa en terug en dat de frequentie waarmee dit gebeurt de frequentie van het licht bepaald?

Tot slot als de zwaartekrtacht van een ster het licht afbuigt hoe kan het dan dat diezelfde zwaartekracht de lichtsnelheid niet afremt? Heeft zwaartekracht dan alleen invloed in de richting haaks op het licht?

Marc

[Revelation]

Als twee ruimtewezentjes snel bewegen, gaat diegene die relatief beweegt ten opzichte van de andere langzamer. Dit komt doordat de lichtsnelheid onafhankelijk van de bron is, voor meer info daarover, lees de minicursus.

Licht is een elektromagnetische golf en heeft geen massa.

In de ART zegt men dat massa de ruimtetijd kromt. Dat is ook zo, maar licht zal nooit langzamer gaan (mits het door een medium gestuurd wordt). Die kromming ziet er ongeveer zo uit, en licht volgt de kromming:

[Anonymous]

Op gevaar af otherwise te zijn:

Als de één relatief ten opzichte van de ander beweegt dan andersom toch ook?

Een deeltjeskarakter en een golfkarakter zou je dat niet ook waarnemen als je zo,n voortdurende omzetting aanneemt van energie naar materie volgens e=mc2 je hebt dan een golfkarakter, je hebt pakketjes, je hebt deeltjes en je hebt een logische beinvloeding door zwaartekracht maar waar licht onder een hoek van de bewegingsrichting niet zichtbaar is daar is licht alleen haaks op de bewegingsrichting gevoelig voor zwaartekracht.

Waarmee je de afbuiging en kromming van de ruimte verklaart en toch nooit een verandering van de lichtsnelheid kunt waarnemen. Oh ja, ik heb diagnose schizofrenie dus misschien wat andere ervaring met tijd en ruimte



Marc

[Revelation]

Het gaat om diegene die echt beweegt. Een beweging kun je alleen merken als deze versnellend is. Mochten ze allebei eenparig bewegen, geldt de tijddilatatie voor ze allebei.

Licht blijft altijd even snel bewegen. Maar licht hoeft niet persé in een rechte lijn te bewegen. Alles kromt bij massa (op het plaatje de appel), wij dus ook en ook licht. Je merkt dat alleen aan de zwaartekracht.

Wij vertragen wel, maar licht nooit. Dat is onlogisch, maar daar is de relativeitstheorie op gebouwd.

Veel beterschap met je shizofrenie!

[Anonymous]

Denk dat je je (bedoel ik niet persoonlijk gewoon algemeen)goed bewust moet zijn dat elke waarneming van licht (als licht) alleen mogelijk is als het in de richting van de waarnemer komt. Een bundel licht die over je hoofd scheert kun je niet zien (of er moet iets aanwezig zijn als stof dat oplicht). Mij spreekt het idee aan dat dan alleen onder een haakse hoek zwaartekracht inwerkt op licht. Is meer intuitief en weet niet goed hoe en of dat is in te passen in de theorie. Als het - op een of andere manier - kan dan krijg je het voorelkaar dat licht haaks op de bewegingsrichting massa heeft en gevoelig is voor zwaartekracht en in de bewegingsrichting niet. Dan krijg je dat de licht snelheid (in de bewegingsrichting) dus niet beinvloedt wordt door zwaartekracht. Vaste materie oefent natuurlijk zwaartekracht uit in alle richtingen en licht deeltjes zijn dan alleen onder een hoek van negentig graden als deeltjes met massa te detecteren en daarmee alleen indirekt.

Flauwekul?????????

Marc

[peterdevis]

Beste Marc,

De ART, die de zwaartekracht exacter beschrijft als de wetten van Newton, stelt dat zwaartekracht zowel op energie als massa inwerkt.

het is dus helemaal niet nodig dat licht een massa bezit om af gebogen te worden door een (grote massa).

[Anonymous]

Op zich maakt het niet zo veel uit of er nu massa is of niet. Het gaat er volgens mij om dat het gebruik van het woord licht iets verwarrends heeft omdat we het over een dualistich fenomeen hebben waarvoor we één woord gebruiken. Het dualisme toont zich dan - volgens mij - in : Waarneembaarheid als "licht" (alledaagsewerkelijkheid, ogen, fotografie etc) alleen in de baan van de bewegingsrichting als het op waarnemer toekomt. Waarneembare gevoeligheid voor zwaartekrachtveld cq vervorming of verdichting tijd ruimte alleen onder hoek van negentig graden (of bij andere hoek exponent die hoek van negentig graden maakt). Omdat licht altijd een richting heeft werkt de zwaartekracht alleen dwars op die bewegingsrichting.

Groet,

Marc

[Kabouter]

Nee dat kan toch niet want het golfdeel van licht laat zich ook beinvloeden door zwaartekracht. En hoe kom je erbij dat licht alleen invloed ondervindt van zwaartekracht haaks op de bewegingsrichting?

Een gravitatieveld is bolvormig dus er is altijd wel een straal te maken die haaks op jouw lichtbundel staat. En als je met een laser loodrecht op/in een zwart gat schiet, komt hij er aan de andere kant echt niet uit.

Het is toch veel makkelijker voor te stellen dat licht gewoon een rechte lijn volgt door een gekromde ruimte-tijd?