De atoomkern is stabiel dankzij een voortdurend krachtenspel van aantrekkende en afstotende krachten tussen de deeltjes in de kern: de protonen en de neutronen. De aantrekkende kracht zorgt ervoor dat de kerndeeltjes bij elkaar blijven, en de afstotende kracht zorgt ervoor dat de kern niet ineenstort. De afstotende kracht treedt in werking als de kerndeeltjes elkaar dichter dan twee keer hun straal naderen.
De deeltjes bevinden zich niet op vaste posities in de kern, maar bewegen voortdurend door de hele kern heen. De snelheden waarmee de kerndeeltjes bewegen lopen nogal uiteen: de meeste deeltjes hebben een snelheid ergens tussen 0 m/s en een kwart van de lichtsnelheid, maar sommige deeltjes hebben een extreem hoge snelheid, tot ruim de helft van de lichtsnelheid . Deze extreem hoge snelheid is een gevolg van de afstotende kracht, die de deeltjes, als ze elkaar erg dicht naderen, uit elkaar drijft. Het aantal deeltjes met zo'n extreem hoge snelheid is daarmee een maat voor de sterkte van de afstotende kracht.
Nu is mijn vraag:
Hoe kan ik die 'afstotende kracht' op eenvoudige wijze in de praktijk toepassen?
En evt in het groot??
Of waar ik eigenlijk zou moeten zijn met deze vraag?
alvast thx
