Nostylenofinesse schreef:Je bedient je in dit topic slechts van boterzachte aannames. Ons koningshuis draagt bij tot ceremoniële folklore
Een buitengewoon lichtzinnige en simplistische waarneming die slechts gestoeld is op een vermoeden en derhalve elke substantiële schraging ontbeert.
Het is deels een folklore, maar het heeft ook een sterke symboolfunctie. En ik geloof ook sterk dat dit een bindende werking heeft omdat deze (minstens publiek) boven politieke ideologieën staan of moeten staan.
Hun macht, in zover deze bestaat of nog bestaat, is hoofdzakelijk indirect.
In feite heeft het een bindende werking in functie van samenhoren, iets gemeenschappelijk hebben, juist zoals de oranje kleur zo'n sterke symboolwerking heeft.
Ik geloof ook dat hierdoor speciale banden tussen bepaalde landen (monarchieën) kunnen bestaan (zonder daarom noodzakelijk een sterke politieke impact te hebben), als is het alleen maar omdat koningshuizen zichzelf in stand wensen te houden en er dus een gemeenschappelijke band is (en vaak bloedverwantschappen in dichtere of verdere orde).
Het heeft iets irreëel en sprookjesachtig, iets constant en de mystiek wordt kunstmatig in de hand gewerkt, wat ruimte laat voor deze mystiek.
Ik zeg niet dat grote namen als Obama geen volle straten en pleinen kunnen trekken, maar ik vermoed dat dit voor onze Europese president en veel anderen al veel minder kan zijn. Het hangt er gewoon van af in hoever betrokken figuren inderdaad symbool zijn dat bindend is.
Om de een of andere reden doet koningschap iets. Als België in China of Japan komt is dat een mini-landje. Om de een of andere reden geeft royalty een extra dimensie aan de ontvangst tijdens welke missies ook (en persoonlijk ben ik nu echt niet onder de indruk van de uitstraling van sommige royalties hier).
Ik zeg hier dus nergens dat een of ander beter of slechter zou zijn, noch dat presidenten of andere staatshoofden minder relaties zouden onderhouden. Toch denk ik dat er iets specifiek is aan de relaties tussen koningshuizen en bezoek aan en van koningshuizen.
Dat een monarchie een bindende symboolwaarde kan hebben zie je ook in België. Onze koning is een soort zacht bindend overkoepelend element dat sterk verschillende gemeenschappen overstijgt.
Je merkt dit ook dat partijen die hoegenaamd het koningschap als erfrecht niet steunen, zich ook niet verzetten tegen het bestaan hiervan. Het is er, het heeft iets bindend en overkoepelend en zolang hun macht voldoende aan banden ligt vindt iedereen het goed (in min of meerdere mate).
Slechts weinigen maken hier een politiek punt van, laat staan een breekpunt, juist omdat dit als een boemerang zou terugkeren. Wat in feite ook vertelt dat de inwoners hier geen echt punt van maken en het beschouwen als een deel van hun zijn.
En koningshuizen zullen in de huidige tijd wel het nodige doen om ervoor te zorgen dat het ganse concept minimaal in vraag gesteld kan worden door provocatief gebruik van macht. Het is een grens dat die zelf ook constant zullen zoeken en bewaken.
Zelfs onze NVA, de GROOTSTE partij die en nationalistisch EN waarvan de voorzitter uitgesproken republikeins is, houdt dit op de achtergrond, en laat geschiedenis betijen zonder revolutie ter zake (is wel duidelijk in zijn standpunt).
En zeker bij ons is een eventuele verre toekomstige splitsing van onze gewesten in autonome staten (hoe je die dingen ook noemt) direct beïnvloedend op de toekomst en positie van ons staatshoofd (wat meer protocollair is). Zelfs als koning blijvende, waar moet die naartoe? En hou reëel is een koning nog als zijn land niet meer als eenheid bestaat, of amper in weet ik welke tussenvorm?
Als Belg is koningin Beatrix wel degelijk een stuk symbool van Nederland.
Je kan symbolen droog analyseren en het nut in vraag stellen. Blijkbaar hebben mensen nood aan symbolen.
Jullie oranje kleur staat niet los van jullie koningshuis.
Een paar leuke links:
http://www.managementenliteratuur.nl/815/w...d_oranje_kleurt
"Er is ook behoefte aan een emotionele dimensie die zin en betekenis geeft aan het zijn van een gemeenschap."
Dat onderschrijft ook Henri Beunders. "Nederland is kampioen emotie in de wereld", constateert de hoogleraar geschiedenis in 'Publieke Tranen'. Beunders merkt echter op dat het Oranjegevoel, in tegenstelling tot wat Huijsen beweert, wel degelijk is doorgedrongen tot de elite.
http://www.managementboek.nl/boek/97890535...ap_van_ginneken
http://www.bosvlaggen.nl/vlaggeninfo.php