Tijdreizen en de vorm van het heelal.

[Onwetend]

Dit stukje gaat eigenlijk over de relatie tussen dit en dit topic. In de eerste zegt jkien:

De kromming van het heelal is in theorie nul (vlakke ruimte), of positief (sferische ruimte), of negatief (hyperbolische ruimte). Het ouderwetse model van de expanderende ballon is een sferisch heelal (2 dimensionaal). Momenteel wijzen de meetgegevens erop dat ons heelal niet sferisch is, maar vlak.

dat is natuurlijk waar. Echter is er nog iets wat we in ogenschouw moeten nemen. Is er een nulpunt, en zo ja, waar?

wanneer we uitgaan van een helal waarvan de kromming 'sferisch' is, met eventuele wormgaten, betekent dat dat we terug kunnen kijken in de tijd. De lichtstralen die bepaalde tijd geleden van onze aardbol vertrokken zijn, komen ook weer aan hier op aarde, en dus kunnen we Napo-leon ofwel de romeinen zien, afhankelijk van de grote van het helal.

Wanneer we uitgaan van een helal waarvan de kromming 0 is, komt er een tweede vraag om de hoek kijken: is er een nulpunt, en zo ja, waar? Dit nulpunt is immers essentieel mbt tijdrijzen:

- mocht er geen nulpunt zijn, dan zijn de snelheden die we hebben als planeet of als ruimtereiziger puur en alleen afhankelijk van elkaar. een astronaut gaat voor 10miljoen m/s en wij gaan voor een astronaut 10 m/s, dat is alles wat we kunnen zeggen. In dit geval worden we dus ook allebei evensnel ouder

Maar: als echter een ruimtereiziger van onze aardbol vertrekt en hij gaat een tijdje met 10miljoen m/s reizen, dan zal hij niet veel ouder zijn geworden, terwijl wij dat wel zijn. Hij is dan ahw naar de toekomst gereisd. dat betekent dus dat de snelheid van de astronaut tov ons groter is dan onze snelheid tov de astronaut. Dit vereist dus een nulpunt, en snelheden die tov dat nulpunt gemeten worden. anders kan het simpelweg niet zo zijn dat de ene sneller ouder wordt dan de ander.

Maar: als zo'n nulpunt er is, dan zou de astronaut zowel harder tov dat nulpunt gaan wanneer hij van ons vandaan gaat, als langzamer gaan wanneer hij naar ons toekomt. hij zou dan dus alsnog niet jonger of ouder terug moeten komen. totdat je in ogenschouw neemt dat de aarde zelf ook van dat nulpunt vandaan reist en dat de plek waar de astronaut in het universum vertrok niet dezelfde is als de plek waar de astronaut aankomt. hij zal langer bezig zijn met het van de aarde vandaan gaan als met het 'weer terug komen', waardoor er dan uiteindelijk een verschil in leeftijd optreedt.

hieruit kan dus ook de conclusie getrokken worden dat de aarde iig niet het nulpunt kan zijn, omdat de snelheden + en - elkaar dan zouden opheffen.

Dit betekent dan wel weer het volgende:

De ruimte expandeert nu. hierdoor worden afstanden tot elkaar steeds groter, met als gevolg dat heenreis korter is dan de terugreis, en de astronaut jonger terugkomt als zijn achterblijvers. Wanneer de ruimter ooit weer zal imploderen, zal het net genoemde gegeven dus ook omslaan, en zal de astronaut juist ouder terugkomen. omdat zijn snelheid tov het nulpunt dan dus langer lager is dan hoger (tov de aarde).

Maar eigenlijk is bovenstaande niet waar: wanneer de heenreis korter is dan de terugreis zou de snelheid van de astronaut tov het nulpunt dus langer lager dan hoger. hieruit moet je concluderen dat de astornaut dan juist veel ouder is dan zijn achterblijvers. Dus als astronauten echt jonger terugkomen dan dat ze weggaan, dan betekent dat juist dat het helal nu kleiner aan het worden is.

- en dan is er nog de derde optie: de kromming is negatief en dus hyperbolisch. Dit zou betekenen dat:

...................................

Misschien kan iemand die laaste aanvullen.

klopt mn gedachtegang een beetje???

[ZVdP]

Er is geen 'nulpunt', of absolute snelheidsreferentie, nodig om de tweelingparadox op te lossen. Het verschil in leeftijd ontstaat doordat de situatie niet symmetrisch is. De reiziger ondergaat een versnelling terwijl de achterblijver op aarde dat niet doet.

Hier staat een uitgebreide uitleg: klik