Hoezo omhoog trekken? We waren het er toch al over eens dat een "band" bestaande uit opgeblazen onafhankelijke balletjes prima zou werken?
Zou men op een velg rondom afzonderlijke skippyballetjes aanbrengen, dan zou men de draagkracht van deze "band" inderdaad volgens het skippybal-model kunnen verklaren. De balletjes die zich
tussen de velg en de grond bevinden deuken in, en boven en onderaan deze balletjes ontstaan raakvlakken waardoor de normaalkracht van de grond op de velg wordt overgedragen. Hierbij hebben we de stugheid van de buitenband dan verwaarloosd, maar het gaat om het idee.
Waarom gaat dit model ineens niet meer op voor een standaard binnenband? Hierom niet, omdat een standaard binnenband steeds hetzelfde raakvak met de velg heeft. En dan krijg je weer het verhaal dat de lucht in de binnenband rondom met een gelijke druk tegen de velg naar binnen drukt. De resulterende kracht daarvan op de velg is dan nul.
De luchtdruk op de sidewalls van de band ook niet. Druk heerst overal in die band, alle kanten op. Vlak voorbij het contactoppervlak weg/band ook nog (hoofdzakelijk) naar beneden op het loopvlak. Waar wil je hiermee heen?
De druk in de band is overal gelijk, afgezien van een miniem beetje lagere druk bovenin als gevolg van hydrostatisch drukverlies a.g.v. hoogteverschil. Ik zie niet via welk aangrijpingspunt.
Inderdaad levert de binnenband geen resulterende kracht op de velg. Het hydrostatische drukverschil heb ik verwaarloosd. Het probleem is al ingewikkeld genoeg.
Voor de buitenband hebben we een ander verhaal: op de buitenband werkt - door de opgeblazen binnenband die erin zit - rondom een buitenwaartse druk die op de een of andere manier door het wiel moet worden ogevangen, behalve op het raakvlak met de grond! De kracht die de binnenband op het raakvlak met de grond uitoefent wordt immers al gecompenseerd door de normaalkracht van de grond op de band. Dit heeft tot gevolg dat de buitenband wel boven aan het wiel omhoog geduwd wordt, maar niet onderaan naar beneden. Dus ontstaat er een resulterende opwaartse kracht op de buitenband ter grootte van het product p.A van de druk p van de lucht in de binnenband en het oppervlak A van het raakvak met de grond. Hoe deze resulterende kracht op de velg wordt overgedragen, is afhankelijk van de manier waarop de band in de velg vast zit. Maar het is hoe dan ook de lucht in de binnenband bovenaan het wiel die deze (resulterende) kracht levert, en daarom past het te zeggen dat de velg in de band
hangt.
Zeggen dat de band bovenin de velg omhoogtrekt komt op mij een beetje over als een baron van Münchhausenverhaal die zichzelf aan zijn eigen haar met paard en al uit de modder trekt. Ik respecteer de kwaliteit van je berichten hier te zeer om dit als quatsch af te doen, dus ergens maak je totaal niet duidelijk wat er dan volgens jou gebeurt.
Ik moet toegeven dat ik met steeds meer bewondering naar mijn fiets kijk, maar het ziet er naar uit dat het inderdaad zo als beschreven in zijn werk gaat. Naarmate de band een grotere eigen stugheid heeft, zal het overigens ook meer het bandmateriaal zelf zijn waarop het gewicht
rust. Er zijn dus minstens twee mechanismen aan het werk.
