De site die je daar aanduidt is de beste hiervoor die ik ken. En inderdaad, alles wat je vindt dat begint te spreken over centrifugaalkracht (sowieso een gotspe) kun je linea recta in de prullenbak gooien. Dat jij dat niet begrijpt is geen schande, ik vermoed dat ¾ (zo niet meer) van de fysicadocenten op deze wereld een op het eerste gezicht intuïtief logisch klinkend centrifugeverhaal onnadenkend doorvertellen. Als je voldoende mechanica op zak hebt dan lees je dat die Paolo Sirtoli van dat centrifugaalverhaal op niet mis te verstane wijze gehakt maakt.
Als je niet helemaal mee bent met dat verhaal omdat het allemaal nogal letterlijk én figuurlijk draait, denk dan eens na over de benadering die Sirtoli neemt in zijn "case 1: free fall". Maar dan stel je je drie planeten voor, die elkaar voor het gemak even helemaal niet beïnvloeden. Zonder manen, zonder rotatie, zonder een baan om de zon, er draait niks dus kán er geen sprake zijn van enige centrifugaaleffecten. Ze vliegen in één rechte lijn in een minifile op de zon af.
De voorste in lijn is dichterbij de zon, ondervindt dús een grotere zwaartekracht van de zon dan nummer twee, zal bijgevolg wat sterker versnellen dan nummer twee. Voor nummer twee geldt dan weer hetzelfde t.o.v. nr 3.
Jij staat op de middelste planeet, en wat jij waarneemt is dat zowel planeet 1 als planeet 3 zich van je verwijderen.
Nu verbinden we de drie planeten met twee elastieken. Aan alledrie de planeten wordt getrokken, aan de voorste harder dan aan de achterste, de elastieken rekken uit, DE AFSTANDEN TOT DE MIDDELSTE PLANEET WORDEN GROTER, ZOWEL VOOR ALS ACHTER. Voor jou, op planeet twee, is het net alsof die andere twee vn jou weg willen.
Planeet 2 is de aarde, planeet 1 het water aan de maanzijde van de aarde, planeet 3 het water aan de "achterzijde" van de aarde. Het elastiek is de zwaartekracht van de aarde zelf.
IN alle sommetjes die je doet over objecten die elkaar aantrekken betrek je de afstand tussen hun massamiddelpunten, en doet dan net of de berekende zwaartekracht op héél het object gelijk is. Heel aardige benadering, maar voor grotere objecten kan er best een redelijk verschil in zwaartekracht zijn tussen de ene zijde en de andere. Ook in dit eb-en vloed verhaal is dat verschil niet groot: een druppel op de envenaar ondervindt richting middelpunt aarde een zwaartekrachtversnelling van (afgerond) 10 m/s². Héél de aarde ondervindt (gemiddeld) een zwaartekrachtversnelling van (afgerond) 0,000 033 m/s² richting maan. Maar aan de "voorkant" is dat dus net (afgerond) 0,000 001 m/s² meer, aan de achterkant ongeveer evenveel MINDER. Lijkt niks voor te stellen, maar het is genoeg om twee vloedbergjes te veroorzaken waar de vaste grond van de aarde dan onderdoor draait.
Denk overigens niet dat we rond de aarde twee mooie vloedbergen zien rondgaan. Als de aarde een mooie bal zou zijn, helemaal bedekt door een gelijkmatig dikke laag water dan zou dat wel zo eruitzien. In de betrekkelijk door land onverstoorde baan onder Afrika, Zuid-Amerika en Australië door lijkt het daar nog een beetje op, maar de rest op heel de aarde zou je kunnen beschouwen als hoofdzakelijk een "nageklots" daarvan. De maanvloedberg die vandaag Kaap Hoorn passeert in westelijke richting veroorzaakt een vloedgolf die noordelijk de Atlantische Oceaan intrekt en waarvan ongeveer overmorgen een deel rondom Schotland langs de Engelse kust de Noordzee intrekt, om voor de Belgische kust over te steken en langs de Nederlandse kust richting Denemarken verder te gaan, met allemaal heel plaatselijke interferentie-effecten waardoor er midden op de Noordzee zelfs twee plaatsen zijn zónder getij. Dus de maan die overmorgen boven Zandvoort schijnt heeft niks van doen met het hoogwater in Zandvoort van overmorgen.
317070 schreef:..//..
2) langs de andere kant trekt de maan de aarde vanonder het water uit.
Da's een goeie