Is dit experiment uitvoerbaar

[Celtic]

Dubbele spleet experiment met elektronen

die langzaam bv 1 per 5 seconden worden

'afgevuurd'. Per spleet detectoren die kunnen

vastleggen door welke spleet het elektron

passeerde. Achter het scherm bv een CCD

met monitor.

Kan zo experimenteel worden bevestigd dat

als als de detectoren en het scherm beiden worden

waargenomen er een ander patroon op de

monitor verschijnt dan als wanneer alleen de

monitor wordt waargenomen.

[ZVdP]

Dit is al uitgevoerd. Wanneer er een detector aan de spleet of spleten wordt toegevoegd, dan verdwijnt het interferentiepatroon, zoals verwacht.

[Celtic]

In hoeverre is de waarnemer bij de detectoren hier

van invloed. Met detectoren maar zonder waarnemer

zouden de detectoren niet van invloed moeten zijn.

Dan nog de snelheid voordat de waarnemer kan

reageren (detectie waarnemen) is het deeltje

al met veel grotere snelheid al gepasseerd waardoor

detectie niet van invloed kan zijn.

[ZVdP]

Met detectoren maar zonder waarnemer

zouden de detectoren niet van invloed moeten zijn.

Wat noem jij een waarnemer?

Wat er moet gebeuren is dat de interactie met de detector de golffunctie doet instorten. Maar dit is een fenomeen waar verschillende interpretaties over bestaan.

[317070]

Met detectoren maar zonder waarnemer zouden de detectoren niet van invloed moeten zijn.

Nu denk je in termen over de waarnemer in termen van "een mens". Eigenlijk is dit irrelevant. Het komt er op neer dat je als entiteit nooit tegenstrijdige metingen kunt uitvoeren. De consistentie van metingen is altijd gegarandeerd in de quantummechanica. Dus als je op je scherm een interferentiepatroon waarneemt, dan komt dat omdat je detectors niet werken en je dus (ook achteraf!) onmogelijk kunt nagaan door welke spleet het elektron gegaan is.

Omgekeerd, stel dat je geen interferentiepatroon waarneemt, dan komt dat omdat je blijkbaar wel in de (theoretische) mogelijkheid bent om achteraf nog te gaan waarnemen door welke spleet je elektron gegaan is.

Het concept waarnemer is hier dus volledig arbitrair. Of dat nu een mens, een computer of een mini-klein-stukje chip is doet er niet toe. Waar het op neer komt is dat je nooit inconsistente metingen kunt doen.

Hoe je op zijn beurt kunt verklaren dat dat nooit kan (m.a.w. verklaren wat er gebeurt tussen de metingen in), dat is op zijn beurt voer voor filosofen. De 2 populairste antwoorden zijn de Kopenhaagse interpretatie en het veelwereldenmodel. Dit is geen wetenschap meer, aangezien wat er gebeurt tussen 2 dergelijke consistente metingen in, per definitie niet meetbaar is.

[Celtic]

Maar is dit experiment uitvoerbaar

en is het ooit uitgevoerd?

(en is dit gepubliceerd zoja waar?)

Lang voordat

de waarnemer de detectie (bij de spleten)

waarneemt

(ofwel zich ervan bewust wordt want de waarnemer

'veroorzaakt' het ineenstorten van de golffunctie door

zijn bewustzijn en kennis van het principe, een waarnemer

zonder enige kennis van de theorie van het experiment is niet van

invloed)

is het elektron

binnen nanoseconden al geprojecteerd op het scherm.

De uitkomst is dus al deterministisch voordat de

waarnemer van invloed kan zijn.

[Bartjes]

Waar het op neer komt is dat je nooit inconsistente metingen kunt doen.

Is het zo eenvoudig? Dan zou er toch geen filosofisch interpretatieprobleem meer zijn? Dat iets in de zelfde zin niet tegelijk wel en niet het geval kan zijn, is immers een grondbeginsel van de klassieke logica en van de gebruikelijke wetenschappelijk theoriebouw.

Vraag: Wat gebeurt er wanneer je een aantal experimenten tegelijk uitvoert en het (kwantummechanische) toeval laat bepalen van welk experiment de doorgang van de deeltjes door de spleten wordt gemeten maar dat je deze informatie over welke spleten precies bekeken worden niet opslaat? Is dat al geprobeerd?

[317070]

Maar is dit experiment uitvoerbaar en is het ooit uitgevoerd? (en is dit gepubliceerd zoja waar?)

Het is al erg vaak uitgevoerd. Google op "single electron double slit".

(ofwel zich ervan bewust wordt want de waarnemer

'veroorzaakt' het ineenstorten van de golffunctie door zijn bewustzijn en kennis van het principe, een waarnemer zonder enige kennis van de theorie van het experiment is niet van invloed)

Euhm, dit heeft NIETS met bewustzijn ofzo te maken. Gelijk welke waarnemer veroorzaakt het instorten van de golffunctie. Zelfs de mogelijkheid creëren dat er ooit een waarnemer het zou kunnen achterhalen, veroorzaakt instorten.

Is het zo eenvoudig? Dan zou er toch geen filosofisch interpretatieprobleem meer zijn? Dat iets in de zelfde zin niet tegelijk wel en niet het geval kan zijn, is immers een grondbeginsel van de klassieke logica en van de gebruikelijke wetenschappelijk theoriebouw.

Het ding is een golfdeeltje. Ik denk niet dat de wetenschapsfilosofie daarmee veel problemen heeft, hoor. De hamvraag blijft wat er precies tussen de metingen in gebeurt dat een dergelijk gedrag op een eenvoudigere manier kan verklaren dan "shut up and calculate".

Vraag: Wat gebeurt er wanneer je een aantal experimenten tegelijk uitvoert en het (kwantummechanische) toeval laat bepalen van welk experiment de doorgang van de deeltjes door de spleten wordt gemeten maar dat je deze informatie over welke spleten precies bekeken worden niet opslaat? Is dat al geprobeerd?

Als je de informatie niet opslaat is het hetzelfde als dat de meting nooit is gebeurd. Overigens is het bijzonder moeilijk om een meting uit te voeren en vervolgens het resultaat niet op te slaan. Je zou pakweg de temperatuurverandering in de elektronica van de detector achteraf nog kunnen uitmeten, bijvoorbeeld.

Overigens zijn er ook tussenwegen, je kunt gedeeltelijk informatie winnen over welk pad het elektron neemt, en de interferentie gaat dan ook gedeeltelijk afnemen. Die dingen werken ongeveer op de manier die je beschrijft, van een toevalsexperiment laten afhangen of je de meting doet of niet. Dat is dan meteen ook een antwoord op de vraag wat er gebeurt als je de meting wel opslaat, denk ik.