The heat death of the universe

[MarieCurie]

the heat death of the universe, een toestand waarin de entropie van het universum de maximale waarde heeft bereikt en de temperatuur en dichtheid overal uniform zijn. er is dan geen energie beschikbaar om arbeid te verrcihten. mijn vraag: is dit een reeel concept, en is dit slechts een theorie, of iets wat zeker en vast ooit staat te gebeuren?

[Syd]

Volgens de tweede hoofdwet van de thermodynamica is dit inderdaad echt waar. Dit duurt echter vrij lang, misschien is het heelal dan al wel geïmplodeer ofzo, wie weet tegen die tijd

[MarieCurie]

Maar hoe volgt dit dan uit de tweede hoofdwet? Is het gewoon dat de entropie bij irreversibele processen altijd toeneemt, dus dat de wanorde altijd toeneemt. en dat je op een gegeven moment een maximale wanorde toestand moet bereiken? zo snap ik het wel heb alleen moeite met het bevatten van een maximale wanorde of zit er een moeilijker verband achter?

btw; er is dan geen energie aanwezig om arbeid te verrichten. geldt de eerste hoofdwet dan niet meer (behoud van energie)

[StrangeQuark]

Uiteindelijk als alle zonnen opgebrand zijn en de energie van al die zonnen egaal verdeeld is over het universum en niets meer kan stromen van warm naar koud, zou de optimale entropie bereikt moeten zijn. Dus volgens de thermodynamica zeker mogelijk, en het lijkt mij ook goed mogelijk.

Wat ik mij alleen altijd afvraag is nu bekend is (redelijk geaccepteerd) dat het universum versneld aan het uitdijen is, ipv zelfde snelheid of stagnerend, hoe zit het dan met die energie die dat veroorzaakt. Er komt dacht ik nieuwe energie bij (de therie met dark matter en dark energie) die er voor zorgt dat het universum sneller uitdijt, tot waar gaat dat, en zal er dan ooit een rust moment komen in het universum? Weet iemand iets meer over de achtergrond theorie van het versneld uitdijen.

[bats]

Uiteindelijk als alle zonnen opgebrand zijn en de energie van al die zonnen egaal verdeeld is over het universum en niets meer kan stromen van warm naar koud, zou de optimale entropie bereikt moeten zijn. Dus volgens de thermodynamica zeker mogelijk, en het lijkt mij ook goed mogelijk.

Wat ik mij alleen altijd afvraag is nu bekend is (redelijk geaccepteerd) dat het universum versneld aan het uitdijen is, ipv zelfde snelheid of stagnerend, hoe zit het dan met die energie die dat veroorzaakt. Er komt dacht ik nieuwe energie bij (de therie met dark matter en dark energie) die er voor zorgt dat het universum sneller uitdijt, tot waar gaat dat, en zal er dan ooit een rust moment komen in het universum? Weet iemand iets meer over de achtergrond theorie van het versneld uitdijen.

Ik denk dat als het heelal versneld uitdijdt de materie steeds ijler zal worden (dat wordt bij een gewone uitdijing sowieso al) waardoor de zwaartekracht er steeds minder grip op krijgt, dat vervolgens weer resulteert in een steeds snellere uitdijing. Dus ik denk dat de uitdijing van het heelal steeds sneller en sneller zal gaan.

[aaargh]

Volgens de tweede hoofdwet van de thermodynamica is dit inderdaad echt waar. Dit duurt echter vrij lang, misschien is het heelal dan al wel geïmplodeer ofzo, wie weet tegen die tijd  

De 2de hoofdwet klopt niet voor enorme systemen. ( en evenmin voor kleine systemn)

[Bart]

De 2de hoofdwet klopt niet voor enorme systemen. ( en evenmin voor kleine systemn)

Dat is wel een hele brute uitspraak, waarmee je de natuurkunde op zijn kop zou gooien als dit waar zou zijn..

[StrangeQuark]

Ik heb begrepen van mijn docent Thermodynamica op de universiteit, dat dat wel klopt. Waar baseer je die uitspraak op?

[Syd]

Daar ben ik ook wel beniewd naar.

[RJ_]

Ik vond deze link:

http://www.fractal.org/Fractal-Research-an...-geschonden.htm

Maar of het voor die 'enorme systemen' ook geldt?

[StrangeQuark]

Het effect treedt echter uitsluitend op wanneer het bolletje gedurende korte tijd, een honderdste seconde, gevolgd wordt: in dat geval is de kans bijna even groot dat het bolletje energie opneemt uit het water als dat het energie afstaat. Op de langere duur neemt de wanorde echter weer de overhand, waarmee de tweede hoofdwet gered is en het bestaan van een perpetuum mobile uitgesloten blijft.

Is een leuk artikel, (ben zelf wel bezig geweest met optische traps, erg leuk speelgoed) maar ik denk dat op kosmische schaal dergelijke fluctuaties in het niet vallen (zie quote).

Op elk moment in het universum ontstaan er random quantum fluctuaties en deeltjes met antideeltjes, en als je op een heel nauwkeurig tijdstip zou kijken, zal misschien de energiehuishouding van het universum net netto niet meer nul zijn, maar het volgende moment slaat het weer de andere kant op door, dus dan is het over langere tijd genomen weer braaf neutraal.

Bovendien begrijp ik uit het artikel dat door de warmte de watermoleculen kinetische energie hebben (wat heel normaal is), en dat ze dat af en toe overdragen op het perspex bolletje (door botsingen). Ik vind dat nogal willekeurig overkomen. Voor het zelfde geld, is het het volgende moment een zetje de andere kant op. Misschien begrijp ik het niet goed.

[wim600008149]

Thermodynamica is de wetenschappelijke tak die zich bezighoudt met de studie van de physieke eigenschappen en gedragingen van macroscopische systemen in relatie met aanwezige of toegevoegde energie in de vorm van warmte.

De pijl van de kosmische tijd vloeit voort uit de tweede wet van de thermodynamica, die een even belangrijke rol vervult als de eerste wet. De eerste wet formuleert het behoud van de energie bij een natuurkundig proces in een afgesloten systeem.

De tweede wet zegt dat bij dit natuurkundig proces de mate van ordening alleen kan afnemen.

De wanorde (entropie) neemt toe bij het verstrijken van de tijd. Dit is de reden waarom de kosmische tijd maar één richting kent.

Ik zie niet meteen in waarom we het heelal niet zouden mogen beschouwen als een gesloten thermodynamisch systeem.

[StrangeQuark]

Dat is dus indirect ook Syd's, Bart's en mijn vraag.