Waarom zou de mensheid geld steken in iets als SETI, wanneer er in dit universum bij benadering hoogstens 1 miljard planeten zijn die mogelijkerwijs vallen onder het winnend lot van het "antropisch" principe en leven hebben in welke vorm dan ook, laat staan "intelligent" leven. Het getal 1 miljard is dan misschien best overweldigend maar
het is toch knap lastig (met name met het oog op onze korte leeftijd) contact te onderhouden met een beschaving tig lichtjaren ver weg. Relay chat voor gevorderden zeg maar.
Ik zie vaak populair wetenschappelijke scenarios over het moment waarop de zon sterft en hoe de mens dan naar de maan gaat (overdrachtelijk of niet?). Maar is het dan niet zo dat als homo sapiens sapiens zichzelf al niet ver voor die tijd kapot maakt, "wij" tegen die tijd allang geevolueerd zijn in een andere soort? Hoezo de mens? Stel nou dat de eerste tv uitzending met Hitler (hoe is het mogelijk) over 2000 lichtjaar een beschaving bereikt, of de Voyager 1 met zijn gouden grammofoonplaat. Dan zou het nog weer eens minstens 2000 lichtjaar duren voor je van repliek gediend kan worden door die beschaving, tenzij die wezens zo geavanceerd zijn dat ze sneller dan het licht kunnen communiceren. En zou die 2000 lichtjaar door einsteins relativiteit niet exponentieel veel langer duren en tot totale kruisposten vervallen ten opzichte van de onderlinge beschavingen?
Heb ik door dit van mening te zijn een punt om SETI niet te steunen of is er wel degelijk een lichtpuntje aan te brengen in mijn cynisme over deze romantische zoektocht naar buitenaards leven?