Je gebruikt de termen goed en slecht leiderschap als fundamenteel onderscheid in je theoriebouw, net zoals de indiaan uit mijn verhaaltje geen onderscheid maakte tussen herders, bouviers, poedels, etc. maar tussen goeie en slechte honden. Maar wetenschappelijk/biologisch gezien heeft dat geen zin. Wat de een wenselijk vindt, daarvan gruwt de ander. In de wetenschap probeer je de theorie dan ook zo objectief mogelijk te maken. Een onderscheid tussen verschillende concrete stijlen van leiderschap is OK. Of je een zekere leiderschapsstijl nu goed of slecht vindt, je kan er in principe een objectieve omschrijving van geven. Vervolgens kan je ook onderzoeken wat de te verwachten effecten zijn, opnieuw los van de vraag of die effecten wenselijk of onwenselijk gevonden worden.Ben op zoek geweest naar die begripsverwarring maar kan deze even niet plaatsen, dus graag wat meer toelichting
Voorbeeld: een bedrijf dat ervoor kiest het personeel maximaal uit te buiten zal al snel bij een vorm van "management by fear" uitkomen. Naar de buitenwacht zal een dergelijk bedrijf zich wellicht presenteren als een schoolvoorbeeld van sociaal verantwoord ondernemen, maar het management op de werkvloer blijft weinig anders over dan het personeel het mes op de keel te zetten en eventueel op te lichten om de van hoger hand gestelde targets te halen. Managers die zich daar niet in schikken, worden als slecht functionerend geloosd. Het begrip van wat hier aan de hand is is er niet mee gediend om daar labels van goed of fout op te plakken. Men doet er dan beter aan zorgvuldig te kijken hoe zo'n systeem functioneert.