Mag een psychtherapeut zijn of haar geloofsovertuiging naar buiten brengen in de therapie? Is hij/zij dan nog wel objectief? En wat heeft de cliënt hier aan?
Graag jullie reactie hier op
Mag best, tenzij de cliënt dat natuurlijk niet wilt.margooootje schreef:Mag een psychtherapeut zijn of haar geloofsovertuiging naar buiten brengen in de therapie? Is hij/zij dan nog wel objectief? En wat heeft de cliënt hier aan?
Graag jullie reactie hier op
Als het werkt, dan mag het. Sommige mensen hebben baat bij een religie, vooral als ze in de put zitten.
Het is natuurlijk niet de bedoeling het geloof op te dringen, of al een gelovig iemand een ander geloof aan te praten.
Lees mijn tweede zin eens:
Ik vind dat niet kunnen. Ik ben het er echter wel mee eens dat het voor sommige mensen goed is, maar dan moet diegene dat zelf ook aangeven. Maar het eigen geloof van de psychotherapeut?! Stel dat ik Boedhist ben, dan zou ik dus hoop moeten putten uit mijn geloof. Als die psychotherapeut Katholiek is, en zijn geloof bij de therapie gaat gebruiken is dat natuurlijk hartstikke fout.Mag een psychtherapeut zijn of haar geloofsovertuiging naar buiten brengen in de therapie? Is hij/zij dan nog wel objectief? En wat heeft de cliënt hier aan?
Dan ben je net zo 'slecht' als de psychotherapeut.De client kan hier dus baat bij hebben, maar ik als niet gelovige vind dat je mensen niet voor de gek mag houden. Ik zal meteen opstappen als een psychotherapeut over zijn geloof begint.
Ik gaf misschien een verkeerd voorbeeld. IK persoonlijk ben er niet van gediend als iemand zijn geloof bij mij OPDRINGT. Ik denk dat dit beter verwoord wat ik bedoel.DePurpereWolf schreef:Dan ben je net zo 'slecht' als de psychotherapeut.
Deze wil (mogelijk) zijn denkwijze bij iemand opdringen, maar jij neemt niet de tijd om zijn denkwijze aan te horen. Als je psychotherapeut over geloof begint mag je best zeggen dat je daar niet van gedient bent.
Als iemand geen geloof heeft, (dus ook niet atheist) en een methode met een religieuze ondertoon wordt ingeschat door de psychotherapeut te werken. Zijn er geen principiele opstakels om de psychotherapeut zijn werk te laten doen.
Ik denk dat een therapeut volledig objectief moet zijn. Stel je voor dat er een cliënt is met een angststoornis m.b.t. het geloof.margooootje schreef:Mag een psychtherapeut zijn of haar geloofsovertuiging naar buiten brengen in de therapie? Is hij/zij dan nog wel objectief? En wat heeft de cliënt hier aan?
Graag jullie reactie hier op
Ik ontbreek gegevens, waarom zou de therapeut zijn geloofsovertuiging moeten overbrengen?margooootje schreef:Mag een psychtherapeut zijn of haar geloofsovertuiging naar buiten brengen in de therapie? Is hij/zij dan nog wel objectief? En wat heeft de cliënt hier aan?
Graag jullie reactie hier op
Dat heeft hij dus niet nodig. Maar daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat wanneer een therapeut een bepaalde geloofsovertuiging aanhangt dit waarschijnlijk verweven is met al zijn doen of laten. Het is voor een therapeut die een bepaald geloof aan hangt dus niet zo simpel om dat achter wege te laten, en dan heb ik het hier vooral over het impliciete gedeelte.Anonymous schreef:Ik ontbreek gegevens, waarom zou de therapeut zijn geloofsovertuiging moeten overbrengen?
De functie van de psychotherapeut is dat hij het Ersatzobject is. Dat je leert ontdekken welke onbekende primaire betekenisreacties je allemaal zou symboliseren.
Nogmaals de vraag: waarom heeft hij dan een geloofsovertuiging nodig?