Ook de spreiding van diverse bevolkingsgroepen hoort ook daarij.
Ik ben ook voor spreiding, de meeste allochtonen zijn voor spreiding. Maar feit is dat je door de woningstichtingen gepushed wordt om in dezelfde wijk te wonen want in andere wijken krijg je geen woning. En de meeste migranten zijn niet zo rijk, dus ze moeten wel in de arbeiderswijken gaan wonen. SP pleit sinds 1974 voor spreiding...
Waar het om Verdonk gaat is iets anders, Verdonk die als Minister van Integratie zou moeten bewijzen dat ze er zowel is voor allochtonen als autochtonen, verkoopt haar beleid op een manier waardoor keer op keer de migranten, vluchtelingen en moslims de kast op weet te jagen maatregelen die ze meestal weer terug moet draaien omdat ze juridisch onuitvoerbaar of financieel onhoudbaar zijn, maar dan is de toon weer gezet. Ik denk dat een klein opinieonderzoek onder islamitische Nederlanders uit zal wijzen dat misschien op de vertegenwoordigers van de organisaties na die van subsidie afhankelijk zijn, de overgrote meerderheid Verdonk niet als hun minister zullen zien maar als hun vijand. Het helpt dus niet, wanneer de regering, die in tijden van angst en polarisatie hoort uit te blinken in rust, overzicht, overwicht en onpartijdigheid, die zoals Cohen dat noemt, er vooral zou moeten zijn om de boel bij elkaar te houden, zelf een paniekzaaiende partij is geworden.
Migranten, ook of misschien wel met name de tweede generatie die allang is ingeburgerd, en met name de moslims, voelen zich in toenemende mate als een grote vijfde colonne behandeld. Ze zijn bij voorbaat verdacht, en worden geacht bij elke daad van welke moslim waar dan ook hun onschuld te betuigen en hun excuses aan te bieden. En hoe lang kun je mensen als een vijand behandelen zonder dat ze die vijand ook worden? Kunnen de krachten binnen de moslimsamenlevingen die pleiten voor dialoog, samenwerken, opboksen tegen de woede en de desillusies?
Ik weet dat er binnen de moslimgemeenschappen van alles aan de gang is. De moslimorganisaties hebben na Londen geen moment geaarzeld om hun diepe afkeuring te uiten, toch is het voor sommige mensen nooit genoeg. Ik weet ook dat er veel wordt nagedacht over wat de gemeenschappen zelf kunnen doen om de radicalisering tegen te gaan. Misschien dat daar nog te weinig van naar buiten komt. Dat er met weinig sympathie en empathie wordt gereageerd op wat nieuwe aanslagen betekenen ook voor de moslimorganisaties helpt daar natuurlijk weinig bij.
Kortom: woede wordt gekweekt. Die woede wordt door veel mensen gedeeld. Woede die geen rechtvaardiging vormt voor terreurdaden maar die er wel begrijpelijker door worden. Die woede kan verschillende kanten op. Het kan een motief zijn om in de politiek te gaan, bijvoorbeeld, of je als groep te mobiliseren. Maar kijk: zogauw moslimmigranten zichzelf organiseren wordt dat alweer met wantrouwen bekeken. En voor een aantal jongens lijkt dat pad niet weggelegd, die zijn al haast onbereikbaar, geloven er niet meer in - als je toch al het gevoel hebt dat er geen hond naar je luistert of op je aanwezigheid en inbreng zit te wachten.Er is een groep gedesillusioneerde jeugd die op dit moment nog groeit, naast de migranten die hun weg hebben gevonden, maar zich ook in toenemende mate onwelkom en ontheemd beginnen te voelen. En dat maakt dat er onder die velen altijd wel weer enkelen te vinden zullen zijn die de woede omzetten in gruwelijke daden.
Het begint gewoon met een stel jongens. Ze voelen zich kwaad of beledigd, willen ergens bijhoren, zoeken een doel in het leven. Op internet vinden ze gelijkgestemden, waardoor ze geen idee meer hebben hoe klein hun wereld eigenlijk is. Internet is buitengewoon stimulerend, wat je ook doet, je krijgt het idee dat je de wereld aan het veranderen bent.
Zelfmoordterrorisme is daardoor, grotendeels een bottom-up proces. Een idee dat ook kan groeien zonder invloed van buitenaf. Is de eerste band tussen een aantal gelijkgestemden eenmaal gesmeed, dan groeit die verder en wordt het lastig daaruit te stappen. De Ira-hongerstakers in 1981, waarvan er tien omkwamen. Nadat de eerste waren gestorven zeiden de anderen: hoe kun je nu stoppen? Het is een wederzijds commitment.
Dan volgt er na hun zelf-radicalisering al of niet kontakt met mensen die hen aanmoedigen. De mannen die voor een terreurgroep recruteren. Er zijn miljoenen boze, gefrustreerde jongens op de wereld maar er zijn er maar weinigen die zelfmoordaanslagen plegen. Sommige zoals mij sluiten zich aan bij socialistische organisaties, anderen verdiepen zich in hun geloof. Het verschil wordt gemaakt door een organisatie die hen wel of niet recruteert. Die hen werft, uitrust, motiveert en het doel bepaalt. Maar in sommige gevallen is een groep zelf sterk genoeg om het zonder steun van buitenaf te kunnen. De kennis van explosieven halen ze wel ergens vandaan. Dat die vier Engelse jongens door Al Qaida zijn geworven en in de madrassas van Pakistan zijn gehersenspoeld is niet waar. Ze hadden hun besluit al genomen, ze moesten alleen nog leren hoe ze het uit moesten voeren.
Er is nog een element dat nog wel eens over het hoofd gezien wordt. Dat terroristische aanslagen over het algemeen erg succesvol zijn. Met in verhouding geringe middelen wordt een ongelooflijke opschudding veroorzaakt. Er gaan nog steeds erg veel meer mensen dood in het verkeer dan door aanslagen, maar het is vooral de angst die zoveel groter is wanneer het gaat om geheimzinnige krachten die elk moment toe kunnen slaan en overal kunnen zitten. De kranten staan er vol van. Portretten van mogelijke daders, paginas vol speculaties, is er voor de jonge mannen die zich laten recruteren meer faam te bereiken op een andere manier? De extremistische jongeren die zich al zo van de samenleving hebben afgezonderd, maar ook, feitelijk, van de islam, treuren er kennelijk geen moment om dat ook moslims het slachtoffer worden. Direkt, omdat bij aanslagen op bussen en in treinen ook moslim burgers het leven laten, maar ook indirect, omdat de disciminatie toeneemt, en de angst van moslimburgers om het slachtoffer te worden van vergelding ook. Voor de jonge mannen die al zo ver heen zijn zijn alleen zij zelf nog de dragers van de juiste islam. Dat is te vergelijken met hetzelfde fanatisme als destijds de Baader-Meinhoff groep, die ook een superieure minachting had gevormd voor de gewone burgers en het veel te softe links dat hun visie niet deelden.
Ik denk dat er wel degelijk hard gewerkt moet worden aan een betere strategie om potentiële terroristen sneller op te sporen, al moeten we onderkennen dat juist omdat zich de groepen vormen binnenshuis, en met behulp van het moeilijk controleerbare internet, het onwaarschijnlijk is dat er ooit een waterdichte strategie gevormd zal kunnen worden, zeker wanneer we ook nog de grenzen van onze eigen rechtstaat willen bewaken. Daarbij zou de relatieve rust die de Britse regering uitstraalt een voorbeeld kunnen zijn voor onze paniekerige regering en een Tweede Kamer met een erg kort lontje die meteen roept om maatregelen! maatregelen! nieuwe wetten!
Dus ja, het kan in Nederland ook gebeuren. En Wilders is niet degene die dat tegen zal houden. Hij is geen deel van de oplossing, hij is een deel van het probleem. En Verdonk, zij wil een graantje meepikken van de winst die de angst bezorgt en ze vergroot de vijandschap...
). Aangezien lage sociale klasses altijd hebben bestaan ben ik bang dat hier geen eenduidig antwoord op is. Wel moeten we ons realiseren dat iemand tussen klasses kan bewegen. De kansen voor een allochtoon om zichzelf omhoog te werken zouden dan ook evengroot zijn als die van een autochtoon.
