fatsoenlijk aandachtsgestoord(niet hyperkinetisch of dyslectisch); 'k kan er wel redelijk goed mee om maar 't is wel "pas" (er zijn er veel grotere mislukkingen van die die 't zouden moeten zien...) ontdekt op m'n 17e. Tegen die tijd was 'k wel mentaal uitgeput door te proberen mee te werken op school op "mijn niveau" ('k haalde amper 60 in elektromechanica) en kreeg 'k 't advies om een gemakkelijkere richting te doen, leek mij de laatste tussenstap naar beroeps (2 jaar eerder bij de 5 hoogste iq-scores van hun scholengroep, kan je nagaan wat 'n adviezen ze gaven alleen maar omdat ze 't niet snapten...). Ondertussen werk 'k nog altijd niet op m'n niveau maar heb 'k elektromechanica gedaan met onderscheiding (en op 't gemak, 'k had rust verdiend ook), geslaagd in een voorbereidend jaar burgerlijk ingenieur, en 'k ga slagen in 't eerste bachelor ook.
'k heb twee vriendinnen met veel ergere fysieke problemen. Eén mucoviscidose(én dan ook 'n resem andere...) en pas nieuwe longen gekregen, maar 'k heb ze al 'n tijd niet meer gezien. M'n beste vriendin heeft een in België uniek probleem waardoor ze dagelijks last heeft van hevige pijn die behandelt wordt met (van tijd waarschijnlijk expirimentele)medicatie die ze juist maar kent van op haar rekeningen maar die niet terug te vinden is (door dokters!) in 'n schijnbaar onbestaand deel van de pijnkliniek (moogt gerust zijn dat die niet op tv komt). Wil er niks over zeggen omdat dat spel zo louche is en zij er heel voorzichtig wilt mee omgaan. In 't algemeen is ze 'n chronische pijnlijder waar je niet veel van hoeft te merken (hangt er vanaf...), maar 't is vooral 'n zalig, aangenaam meiske (vrouw, maar zoiets noem 'k toch 'n meiske
) Wat er uiteindelijk met haar zal gebeuren, en dan gaat 't niet alleen over de pijn, weten ze niet en als er iets gebeurd weten ze meestal ook niets. 's puur pijnbestrijding en de dingen buiten de pijn staat ze zelf voor in omdat ze er medisch niet mee omkunnen