Stormbeest
Artikelen: 0
Berichten: 159
Lid geworden op: wo 17 sep 2008, 14:32

Zullen er altijd sterren blijven bestaan in het heelal?

Sterren zijn de kernreactoren van het heelal. Ze produceren gigantische hoeveelheden energie door fusie van lichte atoomkernen tot zware. In de zon zal de nucleosynthese doorgaan tot koolstof, in zware sterren gaat stopt die bij ijzer, het zwaarste element dat exotherm kan worden gevormd door kernfusie. Nu is mijn vraag: aangezien de hoeveelheid waterstof, het element waarmee elke ster begint, logischerwijs steeds kleiner wordt, zullen er dan uiteindelijk geen sterren meer zijn in het heelal? Zal het heelal dan één gigantische duistere, volkomen bewegingloze ruimte zijn?
Wij vergoeden nooit schade veroorzaakt of veregerd door wapens of tuigen die bestemd zijn om te ontploffen door wijziging van de structuur van de atoomkern.
Gebruikersavatar
Math-E-Mad-X
Artikelen: 0
Berichten: 2.907
Lid geworden op: wo 13 sep 2006, 17:31

Re: Zullen er altijd sterren blijven bestaan in het heelal?

inderdaad, uiteindelijk zullen alle atomen tot ijzer gefuseerd of gesplitst zijn. Dan is er dus geen verdere kernfusie meer mogelijk en dus ook geen sterren. Gezellig ;)
while(true){ Thread.sleep(60*1000/180); bang_bassdrum(); }
devilyo
Artikelen: 0
Berichten: 59
Lid geworden op: ma 12 feb 2007, 14:37

Re: Zullen er altijd sterren blijven bestaan in het heelal?

Voor zover wij (ik in ieder geval) weten is er niets waardoor de 'gigantische duistere, volkomen bewegingloze ruimte' weer een gigantische lichte, volkomen bewegende ruimte kan worden ;)

Maar zo is er ook uit niets, iets ontstaan. Er zijn zoveel dingen die we nooit zullen weten.

Uit dat niets is zoveel ontstaan, dat het mij best mogelijk lijkt dat er gewoon opnieuw sterren gevormd gaan worden via een bepaald proces. Maar dat is meer filosofie dan astronomie.
robheus
Artikelen: 0
Berichten: 54
Lid geworden op: wo 02 sep 2009, 19:46

Re: Zullen er altijd sterren blijven bestaan in het heelal?

Er zijn hier wel ideëen over, zoals van prof. Penrose, waarbij op zeer lange cosmologische tijdschalen, waarin eerst alles in een zwart gat terecht komt die uiteindelijk verdampen (hawking radiation), er uiteindelijk geen fermionen meer zijn, alleen maar straling (bosonen), en het heelal dan het gevoel van 'tijd' en 'schaal' kwijtraakt, en de uiteindelijke situatie eigenlijk weer precies lijkt op de situatie die bij het begin van inflatie ontstond.

Terug naar “Ruimtefysica”